Geen tijd om uit te slapen of in pyama te blijven lummelen. Deze ochtend is het judoles. De jongste heeft er nog niet veel zin in. Angst voor het onbekende.
Na een uurtje is hij echter razend enthousiast. Geef toe, welke jongen vindt het niet heerlijk om lekker te rollebollen over de grond en kneepjes te leren om de andere te vloeren?
De bende sprinkhanen met de oranje en groene ceintuur vond het heerlijk - om in afwachting van hun beurt een uur later - met een stel ballonnen te spelen. Waarom maken die plastic dingen zo'n irritant geluid heb ik me al meerdere keren afgevraagd?
Thuis blijken de pubers voor de tv te zitten. Ze beloven me plechtig voor hun jongste broer te zorgen waarop ik in slaap val in bed. Het rottige zieke gevoel achtervolgt me.
Tegen 15u zijn de groten gaan vliegen, zit de jongste alleen voor de buis en heeft ie deze middag ook nog niets gegeten. Om zijn honger te stillen, heeft ie een banaan uit de fruitmand genomen.
Of hoe een ziekte je een schuldgevoel kan bezorgen ...
Zo zitten we daar met ons tweetjes op de bank tot hubby thuis komt. Ik maak het me gemakkelijk, erg efficient ben ik toch niet in deze staat.
Dan begeef ik me weer naar bed. Iemand kan het toezicht en huishouden weer overnemen.
dinsdag 21 september 2010
Dag 224 Kunst
Een druk programma vandaag. Een uurtje coaching via Skype in de voormiddag en deze namiddag mijn eerste les kunst.
Hopelijk houden de batterijen het na de intensieve oplaadbeurt. Gisteren alleen mijn bed verlaten voor de sanitaire stops en de obligate ritten naar en van school.
De EFT-coaching verloopt beter dan verwacht. De les kunst daarentegen valt me zwaar.
Na anderhalf uur luisteren en inspanning verzet elke verzwakte cel zich op zijn manier. De één gaat pijn doen, de ander gaat trager werken, nog een ander weigert dienst. Elk woord van de leerkracht wringt en botst in mijn systeem. Lichamelijke afweerreacties komen tevoorschijn. Ik wil eruit om het te doen ophouden.
De rustpauze bij oma na afloop wordt beperkt tot een meet & greet. Geen plaats meer in mijn hoofd voor een babbel, naar huis, stilte. Maar eerst de jongste ophalen van school.
Hubby wordt onthaald op mijn donderhumeur. Hij trekt de deur achter zich toe en vertrekt. Nu is het stil in huis.
Hopelijk houden de batterijen het na de intensieve oplaadbeurt. Gisteren alleen mijn bed verlaten voor de sanitaire stops en de obligate ritten naar en van school.
De EFT-coaching verloopt beter dan verwacht. De les kunst daarentegen valt me zwaar.
Na anderhalf uur luisteren en inspanning verzet elke verzwakte cel zich op zijn manier. De één gaat pijn doen, de ander gaat trager werken, nog een ander weigert dienst. Elk woord van de leerkracht wringt en botst in mijn systeem. Lichamelijke afweerreacties komen tevoorschijn. Ik wil eruit om het te doen ophouden.
De rustpauze bij oma na afloop wordt beperkt tot een meet & greet. Geen plaats meer in mijn hoofd voor een babbel, naar huis, stilte. Maar eerst de jongste ophalen van school.
Hubby wordt onthaald op mijn donderhumeur. Hij trekt de deur achter zich toe en vertrekt. Nu is het stil in huis.
Dag 223 Sorry
Veel fut zit er niet meer in na de boodschappen en kooksessie van gisteren. Ik trakteer mezelf op glutenvrije cracotten en dito smeersel en begeef me terug naar bed. Keelpijn, brandende pijn in mijn borstkast, oksels die steken, cellen die traag draaien, ... Daar gaan mijn plannen om zelfs maar een uurtje te brainstormen.
Het is nu exact 15 dagen geleden dat ik met de LDN ben begonnen en mijn hoofd steekt weer duidelijk.
Niet het dagelijkse doffe gevoel waardoor iedereen in huis reeds jarenlang standaard "sorry" zegt als ze een kastdeur laten dichtvallen of een mes op de grond om niet ter plekke doodgebliksemd te worden door mijn ogen.
Zelfs de jongste is geconditioneerd in de auto met vriendjes. "Je mag geen lawaai maken want mijn mama kan daar niet tegen."
Niet dat ze altijd zo aardig zijn, de televisie, de radio, skype en het water van de kraan mogen wat mij betreft een paar decibels lager zijn.
Tegen 15 uur een nieuwe pil D-phenylalaline en opmerkelijk, een uurtje later is de inmiddels knallende hoofdpijn duidelijk weer dragelijk geworden. Aha! Dat enzym werkt dus echt op de acute pijn. Net zoals vorige week bij de prik van de naald.
Een smsje van een kameraad. Hij heeft me al een paar dagen niet meer gehoord en maakt zich zorgen. Vraag: Alles ok? Antwoord: Een ligdag. Zo weet ie onderhand genoeg.
Een vriendin heeft ontslag genomen na enkele dagen als leerkracht. Ze keek er nochtans zo naar uit, was helemaal in de wolken. Ze werd er echter depressief van. Ze gaat vanavond naar haar "therapeut". Sommigen begrijpen niet dat ze hun ongeluk zelf opzoeken. Wat zou ze doen als ze jaren ziek van beweging en geestelijke inspanning in haar bed zou liggen?
Info:
Vitamine G van Grond
Aarding verwijst naar de ontdekking van belangrijke voordelen voor de gezondheid als gevolg van contact met de natuurlijke oppervlak van de elektrische energie van de aarde.
Contact is zo simpel als het lopen op blote voeten buiten, of zitten, werken, of slapen binnenshuis met geleidende apparaten die de overdracht van de grond naar je binnen toe brengen.
In de elektriciteitssector, zijn alle elektrische systemen "geaard", dat wil zeggen gestabiliseerd door de elektrische energie van het aardoppervlak.
Zonder grond, zouden toestellen niet goed werken. Wanneer aangesloten op de aarde, krijgt het lichaam een elektrisch signaal dat de vele biologische systemen en mechanismen normaliseert en stabiliseert.
Dit signaal lijkt ook de bron van negatief geladen vrije elektronen, aanwezig in onbeperkte hoeveelheid op het oppervlak van de Aarde.
Wij stellen voor dat de machtigste anti-inflammatoire bron op de planeet het de aarde zelf zijn!
We suggereren verder dat de destructieve chronische ontsteking het gevolg kan zijn van een elektron tekort dat wordt verholpen door contact met oneindige reservoir van de vrije elektronen van de aarde.
De voordelen van Aarding:
• verbetering of verdwijning van de symptomen van vele ontstekings-gerelateerde aandoeningen
• vermindering of verdwijning van chronische pijn
• beter slapen en sneller inslapen
• verhoging van de energie
• verlaagde stress, meer rust door afkoeling van het zenuwstelsel en de stresshormonen
• normalisatie van de biologische ritmes van het lichaam
• dunner bloed, een betere bloeddruk en stroomsnelheid
• spierspanning en verlichtte hoofdpijn
• verminderde hormonale en menstruele symptomen
• drastisch snellere genezing en vermindering / preventie van doorligwonden
• verlaging / afschaffing van de jetlag
• bescherming tegen de potentieel verontrustende milieu elektromagnetische velden (EMV)
• versneld herstel na intensieve sportieve activiteit
Lees meer hier:
http://www.earthinginstitute.net/index.php/research
en hier
http://www.townsendletter.com/May2010/earthing0510.html
Het is nu exact 15 dagen geleden dat ik met de LDN ben begonnen en mijn hoofd steekt weer duidelijk.
Niet het dagelijkse doffe gevoel waardoor iedereen in huis reeds jarenlang standaard "sorry" zegt als ze een kastdeur laten dichtvallen of een mes op de grond om niet ter plekke doodgebliksemd te worden door mijn ogen.
Zelfs de jongste is geconditioneerd in de auto met vriendjes. "Je mag geen lawaai maken want mijn mama kan daar niet tegen."
Niet dat ze altijd zo aardig zijn, de televisie, de radio, skype en het water van de kraan mogen wat mij betreft een paar decibels lager zijn.
Tegen 15 uur een nieuwe pil D-phenylalaline en opmerkelijk, een uurtje later is de inmiddels knallende hoofdpijn duidelijk weer dragelijk geworden. Aha! Dat enzym werkt dus echt op de acute pijn. Net zoals vorige week bij de prik van de naald.
Een smsje van een kameraad. Hij heeft me al een paar dagen niet meer gehoord en maakt zich zorgen. Vraag: Alles ok? Antwoord: Een ligdag. Zo weet ie onderhand genoeg.
Een vriendin heeft ontslag genomen na enkele dagen als leerkracht. Ze keek er nochtans zo naar uit, was helemaal in de wolken. Ze werd er echter depressief van. Ze gaat vanavond naar haar "therapeut". Sommigen begrijpen niet dat ze hun ongeluk zelf opzoeken. Wat zou ze doen als ze jaren ziek van beweging en geestelijke inspanning in haar bed zou liggen?
Info:
Vitamine G van Grond
Aarding verwijst naar de ontdekking van belangrijke voordelen voor de gezondheid als gevolg van contact met de natuurlijke oppervlak van de elektrische energie van de aarde.
Contact is zo simpel als het lopen op blote voeten buiten, of zitten, werken, of slapen binnenshuis met geleidende apparaten die de overdracht van de grond naar je binnen toe brengen.
In de elektriciteitssector, zijn alle elektrische systemen "geaard", dat wil zeggen gestabiliseerd door de elektrische energie van het aardoppervlak.
Zonder grond, zouden toestellen niet goed werken. Wanneer aangesloten op de aarde, krijgt het lichaam een elektrisch signaal dat de vele biologische systemen en mechanismen normaliseert en stabiliseert.
Dit signaal lijkt ook de bron van negatief geladen vrije elektronen, aanwezig in onbeperkte hoeveelheid op het oppervlak van de Aarde.
Wij stellen voor dat de machtigste anti-inflammatoire bron op de planeet het de aarde zelf zijn!
We suggereren verder dat de destructieve chronische ontsteking het gevolg kan zijn van een elektron tekort dat wordt verholpen door contact met oneindige reservoir van de vrije elektronen van de aarde.
De voordelen van Aarding:
• verbetering of verdwijning van de symptomen van vele ontstekings-gerelateerde aandoeningen
• vermindering of verdwijning van chronische pijn
• beter slapen en sneller inslapen
• verhoging van de energie
• verlaagde stress, meer rust door afkoeling van het zenuwstelsel en de stresshormonen
• normalisatie van de biologische ritmes van het lichaam
• dunner bloed, een betere bloeddruk en stroomsnelheid
• spierspanning en verlichtte hoofdpijn
• verminderde hormonale en menstruele symptomen
• drastisch snellere genezing en vermindering / preventie van doorligwonden
• verlaging / afschaffing van de jetlag
• bescherming tegen de potentieel verontrustende milieu elektromagnetische velden (EMV)
• versneld herstel na intensieve sportieve activiteit
Lees meer hier:
http://www.earthinginstitute.net/index.php/research
en hier
http://www.townsendletter.com/May2010/earthing0510.html
donderdag 16 september 2010
Dag 222 Magnificent 7
Naast mij liggen 7 bladen, 7 projecten, 7 dromen, 7 bedrijven die ik zou willen opstarten.
De grote lijnen staan er, de details krijg ik niet uitgewerkt, ik wil naar de VS voor extra opleiding, uitwisselen van gedachten met inspirerende mensen, afspreken met mijn netwerk voor brainstorming, funding, samenstellen van teams, en het enige dat me lukt is in mijn bed en zetel liggen en mijn ideeën niet eens verwoord krijgen.
En toch blijf ik dromen en er langzaam aan werken zodat ze klaar zijn voor de dag dat ik beter ben. Dan ligt alles klaar.
Zoals ik al eerder zei: Creativiteit is Nu werken aan de Toekomst.
De grote lijnen staan er, de details krijg ik niet uitgewerkt, ik wil naar de VS voor extra opleiding, uitwisselen van gedachten met inspirerende mensen, afspreken met mijn netwerk voor brainstorming, funding, samenstellen van teams, en het enige dat me lukt is in mijn bed en zetel liggen en mijn ideeën niet eens verwoord krijgen.
En toch blijf ik dromen en er langzaam aan werken zodat ze klaar zijn voor de dag dat ik beter ben. Dan ligt alles klaar.
Zoals ik al eerder zei: Creativiteit is Nu werken aan de Toekomst.
Dag 221 2pk
Al bij al anderhalf uur op de benen en het feest is voorbij, ik moet weer gaan liggen. Een onverklaarbare drang haalt me neer. Zelfs een stoel kan me niet bekoren. De lokroep van een zachte matras, een pyama, wollen sokken en de flanellen kamerjas werkt hypnotiserend.
Met de laptop op bed vecht ik nog enkele uurtjes tegen de slaap maar tegen de middag ben ik duidelijk weggedommeld. Een telefoontje maakt me wakker. Vervolgens, het is woensdag en zoonlief is zijn sleutel verloren. Een ongeduldige geklop op de voordeur haalt me hardhandig uit mijn slaap.
Regel nummer 1 van het huis is overschreden: mama nooit wakkermaken als ze slaapt. U kent die bordjes wel: "Betreden op eigen risico" met de afbeelding van één of andere vervaarlijk uitziende hond ernaast. Die mogen ze dan aan mijn deur hangen.
Het kwaad is geschied, twee keer wakker en mijn maag knort nu ook duidelijk. Ik leg me nog twee uurtjes neer en dan is het tijd om inkopen te doen. De jongste heeft tevens gaten in zijn schoenen.
Hubby weigert eten te maken vanavond. Puber 1 ligt languit op de zetel, de ander gaat naar de sportclub. Mijn kookpunt is bijna bereikt alleen ontbreekt de energie me daarvoor. Na mijn winkelronde sta ik nog amper op mijn benen maar de jongste moet dringend (warm) eten.
Iedereen denkt dat mama terug de oude is blijkbaar want "ze loopt terug rond".
Als de jongste naar bed moet, is hubby nergens meer te bekennen. Ik laat een bad vollopen en zet me ernaast. Tegen de tijd van het verhaaltje voorlezen, is mijn stem rereduceerd tot een gefluister.
De oudste komt zich verontschuldigen voor zijn grote mond en is nieuwsgierig naar dat nieuwe medicijn LDN. Hij snapt echter niet dat ik me niet kan schikken naar mijn beperkt leven. Hij vindt dat ik het moet aanvaarden.
Dat is voor mij zoveel als opgeven dat er geen oplossing bestaat. Voor alles is er een oplossing.
Ik kan niet aanvaarden om in een lichaam vast te zitten dat vertraagd werkt en ziek wordt van beweging en input. Dat is allergisch zijn aan het leven.
Ik kan aanvaarden dat ik trager moet leven om het leefbaar te houden maar niet voor eeuwig. Welke keuze heb ik nu trouwens? Aan een 2pk kan je ook geen 360 km per uur opleggen. Dat haalt ie nooit.
Met de laptop op bed vecht ik nog enkele uurtjes tegen de slaap maar tegen de middag ben ik duidelijk weggedommeld. Een telefoontje maakt me wakker. Vervolgens, het is woensdag en zoonlief is zijn sleutel verloren. Een ongeduldige geklop op de voordeur haalt me hardhandig uit mijn slaap.
Regel nummer 1 van het huis is overschreden: mama nooit wakkermaken als ze slaapt. U kent die bordjes wel: "Betreden op eigen risico" met de afbeelding van één of andere vervaarlijk uitziende hond ernaast. Die mogen ze dan aan mijn deur hangen.
Het kwaad is geschied, twee keer wakker en mijn maag knort nu ook duidelijk. Ik leg me nog twee uurtjes neer en dan is het tijd om inkopen te doen. De jongste heeft tevens gaten in zijn schoenen.
Hubby weigert eten te maken vanavond. Puber 1 ligt languit op de zetel, de ander gaat naar de sportclub. Mijn kookpunt is bijna bereikt alleen ontbreekt de energie me daarvoor. Na mijn winkelronde sta ik nog amper op mijn benen maar de jongste moet dringend (warm) eten.
Iedereen denkt dat mama terug de oude is blijkbaar want "ze loopt terug rond".
Als de jongste naar bed moet, is hubby nergens meer te bekennen. Ik laat een bad vollopen en zet me ernaast. Tegen de tijd van het verhaaltje voorlezen, is mijn stem rereduceerd tot een gefluister.
De oudste komt zich verontschuldigen voor zijn grote mond en is nieuwsgierig naar dat nieuwe medicijn LDN. Hij snapt echter niet dat ik me niet kan schikken naar mijn beperkt leven. Hij vindt dat ik het moet aanvaarden.
Dat is voor mij zoveel als opgeven dat er geen oplossing bestaat. Voor alles is er een oplossing.
Ik kan niet aanvaarden om in een lichaam vast te zitten dat vertraagd werkt en ziek wordt van beweging en input. Dat is allergisch zijn aan het leven.
Ik kan aanvaarden dat ik trager moet leven om het leefbaar te houden maar niet voor eeuwig. Welke keuze heb ik nu trouwens? Aan een 2pk kan je ook geen 360 km per uur opleggen. Dat haalt ie nooit.
woensdag 15 september 2010
Dag 220 Ruggegraat
Ruim twee weken geleden een wifi aangeschaft zodat ik op mijn kamer op de laptop kon. Daar maak ik nu dankbaar gebruik van. Al dagen lig ik continu plat in bed met de laptop op de dekens. De straling van de wifi neem ik er maar even bij. De buurman zou uitkijken voor internet via het stopcontact.
Vandaag zelfs te moe om een halfuur te schilderen. Rechtzitten gaat niet. Het overheersende grieperige is er weer langzaam uit aan het gaan maar het zwaktegevoel blijft.
Mijn ruggegraat gloeit ook weer bij momenten en dat gaat altijd gepaard met zo'n gevoel alsof iemand je keel zachtjes dichtknijpt.
Zodra ik aan mijn keel kom, prikken mijn oksels. Klieren vermoed ik. Stijf en stram kom ik uit bed, het zal wel van een tekort aan beweging zijn dezer dagen. Wat meer stretchen.
Vandaag mijn haar wassen. Het is al 6 dagen geleden. Ze plakken aan mijn hoofd, het is geen zicht en toch blijf ik het telkens uitstellen. Elke keer opnieuw. De helft van mijn dagenergie gaat naar dat was- en droogritueel. Het bad loopt vol en als een weekdier dompel ik me onder in een donkere badkamer. De juiste temperatuur en het water prikt niet als brandnetels.
Halfvijf, de jongste speelt bij een vriendje. Ik kan nog even liggen na het droogritueel tot 18 uur. Een snelle hap om halfacht dan is het weer voorbij. Het bed roept ongenadig. Hubby zorgt voor de jongste ditmaal. Geen verhaaltjes, de jongste komt een kus geven aan mama in bed.
Vanavond verhoog ik de dosis LDN. Ditmaal een halve gram LDN. Nog steeds geen sporen van extra hoofdpijn, ligpijn of spierpijn, so far so good.
Vandaag zelfs te moe om een halfuur te schilderen. Rechtzitten gaat niet. Het overheersende grieperige is er weer langzaam uit aan het gaan maar het zwaktegevoel blijft.
Mijn ruggegraat gloeit ook weer bij momenten en dat gaat altijd gepaard met zo'n gevoel alsof iemand je keel zachtjes dichtknijpt.
Zodra ik aan mijn keel kom, prikken mijn oksels. Klieren vermoed ik. Stijf en stram kom ik uit bed, het zal wel van een tekort aan beweging zijn dezer dagen. Wat meer stretchen.
Vandaag mijn haar wassen. Het is al 6 dagen geleden. Ze plakken aan mijn hoofd, het is geen zicht en toch blijf ik het telkens uitstellen. Elke keer opnieuw. De helft van mijn dagenergie gaat naar dat was- en droogritueel. Het bad loopt vol en als een weekdier dompel ik me onder in een donkere badkamer. De juiste temperatuur en het water prikt niet als brandnetels.
Halfvijf, de jongste speelt bij een vriendje. Ik kan nog even liggen na het droogritueel tot 18 uur. Een snelle hap om halfacht dan is het weer voorbij. Het bed roept ongenadig. Hubby zorgt voor de jongste ditmaal. Geen verhaaltjes, de jongste komt een kus geven aan mama in bed.
Vanavond verhoog ik de dosis LDN. Ditmaal een halve gram LDN. Nog steeds geen sporen van extra hoofdpijn, ligpijn of spierpijn, so far so good.
Dag 219 Film
Afgelopen zaterdag was het weer eens kristalhelder. Iedereen liep die trap op zoals het hoorde, met veerkracht en de energie straalde van hun lichamen.
Het leek net alsof ik van dichtbij naar een film keek. De kleur van hun huid, de slag in hun haar, de lengte van hun nagels, de spierspanning, de bewegingen van hun lichaam.
Uit hun mond weerklonken geen doffe klanken, hun ruggegraat kromde niet, hun spieren hingen niet slap rond hun beenderen, hun ogen waren niet vaal en hol, hun longen snakten niet naar lucht, geen kloppende aders in de keel, ... Gezondheid is mooi om naar te kijken, een lust voor het oog.
Mijn lichaam werkt gewoon anders, trager. Ik moet het doen met een fractie van hun tijd, met een fractie van hun kracht, met een fractie van hun mogelijkheden.
Mijn hoofd zit vol idealen en dromen zoals de meesten wel zullen hebben. Mensen verwachten ook dat je normaal functioneert en zien niet welke puinhoop er zich thuis of binnen in je afspeelt. Het is ook niet te beschrijven.
Hoe voelt het dan vraagt men mij soms? Op de allerergste momenten alsof je de Mount Everest moet opklimmen zonder zuurstof en beschermende kledij. Puur overleven.
Als het beter gaat, zit je nog steeds op de berg, heb je al een jas aan maar nog geen zuurstof of handschoenen. Elke stap telt en de pijn is gevaarlijk.
Enzovoort.
Het grieperige blijft hangen en de algemene zwakte laat mij het overgrote deel van de dag in bed doorbrengen. Tussendoor schilder ik 2 x dertig minuten aan mijn "kunstwerk". Het zet mijn verstand op nul en tegelijkertijd komen er nieuwe creatieve ideeën naar boven.
Een halfuur blijkt de nieuwe grens te zijn. Gelukkig gaat mijn verstand niet achteruit zoals de andere keren.
Om niet te vergeten te eten of vitaminen en enzymen te slikken op bepaalde uren van de dag, schakel ik sinds kort een alarm op de gsm in. Dat ik dat niet eerder heb gedaan!
Het leek net alsof ik van dichtbij naar een film keek. De kleur van hun huid, de slag in hun haar, de lengte van hun nagels, de spierspanning, de bewegingen van hun lichaam.
Uit hun mond weerklonken geen doffe klanken, hun ruggegraat kromde niet, hun spieren hingen niet slap rond hun beenderen, hun ogen waren niet vaal en hol, hun longen snakten niet naar lucht, geen kloppende aders in de keel, ... Gezondheid is mooi om naar te kijken, een lust voor het oog.
Mijn lichaam werkt gewoon anders, trager. Ik moet het doen met een fractie van hun tijd, met een fractie van hun kracht, met een fractie van hun mogelijkheden.
Mijn hoofd zit vol idealen en dromen zoals de meesten wel zullen hebben. Mensen verwachten ook dat je normaal functioneert en zien niet welke puinhoop er zich thuis of binnen in je afspeelt. Het is ook niet te beschrijven.
Hoe voelt het dan vraagt men mij soms? Op de allerergste momenten alsof je de Mount Everest moet opklimmen zonder zuurstof en beschermende kledij. Puur overleven.
Als het beter gaat, zit je nog steeds op de berg, heb je al een jas aan maar nog geen zuurstof of handschoenen. Elke stap telt en de pijn is gevaarlijk.
Enzovoort.
Het grieperige blijft hangen en de algemene zwakte laat mij het overgrote deel van de dag in bed doorbrengen. Tussendoor schilder ik 2 x dertig minuten aan mijn "kunstwerk". Het zet mijn verstand op nul en tegelijkertijd komen er nieuwe creatieve ideeën naar boven.
Een halfuur blijkt de nieuwe grens te zijn. Gelukkig gaat mijn verstand niet achteruit zoals de andere keren.
Om niet te vergeten te eten of vitaminen en enzymen te slikken op bepaalde uren van de dag, schakel ik sinds kort een alarm op de gsm in. Dat ik dat niet eerder heb gedaan!
Dag 218 Tears
Pyamadag. De mond is wat gevoelloos bij momenten en met regelmaat komt er een grieperig gevoel door maar zolang ik niet meer dan 20 meter stap door het huis, blijf ik overeind.
De jongste gaat zijn zwemtechnieken verbeteren met een vriendin deze middag. "Je ziet er moe uit", hoor ik haar zeggen. Een kamerjas om 14 uur is zelden flatterend voor een vrouw, dat klopt.
Een paar honderd meter verder houden ze een voetbalwedstrijd. Mannelijke stemmen brullen en moedigen de ploegen aan alsof hun leven ervan afhangt. Het oertijdperk lijkt vlakbij. Alle opgekropte emoties galmen door de lucht. Geen kans om er aan te ontsnappen. Ook niet in bed deze middag.
Een penseel en tube verf worden uitgeprobeerd. Het resultaat valt reuze mee. Toch een verborgen talent? De oudste vindt het een "schattig" tafereel, mama met de kwast in de hand.
Familie komt op bezoek net ik onder een deken in de zetel lag. Twee uur later vertrekken ze.
Een discussie rond kanker doet me inzien dat zelfs mensen die deze ziekte hebben doorgemaakt, niet openstaan voor andere meningen of hun levenswijze willen aanpassen.
Een variante van Van Houdenhove. Zo veel zieken gezien en toch zijn mening niet willen herzien.
Hubby besluit last minute weer eens op stap te gaan. De confrontatie met het bruisende buitenleven wordt me teveel.
Daar zit je dan voor de zoveel duizendste keer alleen in de zetel. Een lijf dat niet meewil en dien je als goedkope babysit voor meneer die inmiddels zijn leventje buitenshuis netjes op de rails heeft.
Een woede-uitbarsting gooit de deur met een luide knal dicht. Tientallen redenen om fit en gezond te zijn.
Woman in Chains van Tears for Fears klinkt in de koptelefoon. Ik wil zo graag eens gaan hardlopen onder de regen met dit liedje, zoals vroeger. De scherpe spatten van de regen in mijn gezicht en op mijn handen, de warme damp op je rug, de gloeiende spieren in mijn benen, de druk op mijn longen, ...
De jongste gaat zijn zwemtechnieken verbeteren met een vriendin deze middag. "Je ziet er moe uit", hoor ik haar zeggen. Een kamerjas om 14 uur is zelden flatterend voor een vrouw, dat klopt.
Een paar honderd meter verder houden ze een voetbalwedstrijd. Mannelijke stemmen brullen en moedigen de ploegen aan alsof hun leven ervan afhangt. Het oertijdperk lijkt vlakbij. Alle opgekropte emoties galmen door de lucht. Geen kans om er aan te ontsnappen. Ook niet in bed deze middag.
Een penseel en tube verf worden uitgeprobeerd. Het resultaat valt reuze mee. Toch een verborgen talent? De oudste vindt het een "schattig" tafereel, mama met de kwast in de hand.
Familie komt op bezoek net ik onder een deken in de zetel lag. Twee uur later vertrekken ze.
Een discussie rond kanker doet me inzien dat zelfs mensen die deze ziekte hebben doorgemaakt, niet openstaan voor andere meningen of hun levenswijze willen aanpassen.
Een variante van Van Houdenhove. Zo veel zieken gezien en toch zijn mening niet willen herzien.
Hubby besluit last minute weer eens op stap te gaan. De confrontatie met het bruisende buitenleven wordt me teveel.
Daar zit je dan voor de zoveel duizendste keer alleen in de zetel. Een lijf dat niet meewil en dien je als goedkope babysit voor meneer die inmiddels zijn leventje buitenshuis netjes op de rails heeft.
Een woede-uitbarsting gooit de deur met een luide knal dicht. Tientallen redenen om fit en gezond te zijn.
Woman in Chains van Tears for Fears klinkt in de koptelefoon. Ik wil zo graag eens gaan hardlopen onder de regen met dit liedje, zoals vroeger. De scherpe spatten van de regen in mijn gezicht en op mijn handen, de warme damp op je rug, de gloeiende spieren in mijn benen, de druk op mijn longen, ...
Dag 217 Communicatie
Fase IV van het rampenplan is bijgesteld naar fase III. Mijn reserve-batterijen kunnen me weer enkele uren dragen. Samen met de jongste rij ik naar de naar de opendeurdag van de kunstacademie.
Een hippe zestiger huppelt de trap op de jeugd achterna. Mijn hart bonkt in mijn keel als ik nog niet halverwege ben. Rondom mij frisse gezichten, gezonde haren, dynamiek in die lijven, ... zouden ze het zelf weten?
De opleiding schilderen is me te zwaar, 10 uur per week maar digitale kunst is 3,5 uur. Ik waag het erop. Het zou passen in mijn plaatje van toekomstige projecten.
In een vlaag van impulsiviteit waarin ziekte vergeten wordt, schrijf ik me in. Het is twee straten ver van oma. Na afloop kan ik daar gaan rusten. Ik zal energie moeten opsparen de dagen ervoor, strakker energy management hanteren. So be it. Een duimen dat ik niet ziek word, dan kan ik het vergeten.
Oma geeft me de wekelijkse B12 spuit en grote verrassing, de prik en inspuiting doen veel minder pijn. Ik heb altijd het gevoel dat ik een ijzeren pin in mijn arm heb zitten en de vloeistof blijft vaak pijnlijk, zelfs met de procaine. Vandaag dus niet.
Pas na afloop leg ik het verband met de D-Phenylalaline, het enzym dat ik sinds 2 dagen slik om minder pijn te hebben. Dit zou goed nieuws zijn voor de LDN ...
Het is middag en mijn batterijen zijn inmiddels leeg. Er moeten dringend boodschappen gedaan worden, de katten zijn hongerig, de jongste wil naar het park, hubby is aan het schilderen, ... maar verder dan mijn schoenen geraak ik niet. De zware wasmand heb ik nog tot in de tuin gebracht en opgehangen.
Ik val vervolgens ter plekke in slaap op de zetel. De late namiddagzon laat de bomen in de tuin schitteren. Met de telefoon in aanslag, schiet ik plaatjes als souvenirs.
Hubby heeft de verfkwasten verruild voor boodschappentassen en vervolgens een koksmuts. We wachten op betere tijden.
Zoonlief vraagt zich af waarom mama met al haar kennis en wijsheid ze niet in praktijk omzet. De geest beïnvloedt toch het lichaam?
"Jawel mijn zoon, het lichaam beïnvloedt echter ook de geest. Meer nog, het lichaam communiceert via de geest."
Een hippe zestiger huppelt de trap op de jeugd achterna. Mijn hart bonkt in mijn keel als ik nog niet halverwege ben. Rondom mij frisse gezichten, gezonde haren, dynamiek in die lijven, ... zouden ze het zelf weten?
De opleiding schilderen is me te zwaar, 10 uur per week maar digitale kunst is 3,5 uur. Ik waag het erop. Het zou passen in mijn plaatje van toekomstige projecten.
In een vlaag van impulsiviteit waarin ziekte vergeten wordt, schrijf ik me in. Het is twee straten ver van oma. Na afloop kan ik daar gaan rusten. Ik zal energie moeten opsparen de dagen ervoor, strakker energy management hanteren. So be it. Een duimen dat ik niet ziek word, dan kan ik het vergeten.
Oma geeft me de wekelijkse B12 spuit en grote verrassing, de prik en inspuiting doen veel minder pijn. Ik heb altijd het gevoel dat ik een ijzeren pin in mijn arm heb zitten en de vloeistof blijft vaak pijnlijk, zelfs met de procaine. Vandaag dus niet.
Pas na afloop leg ik het verband met de D-Phenylalaline, het enzym dat ik sinds 2 dagen slik om minder pijn te hebben. Dit zou goed nieuws zijn voor de LDN ...
Het is middag en mijn batterijen zijn inmiddels leeg. Er moeten dringend boodschappen gedaan worden, de katten zijn hongerig, de jongste wil naar het park, hubby is aan het schilderen, ... maar verder dan mijn schoenen geraak ik niet. De zware wasmand heb ik nog tot in de tuin gebracht en opgehangen.
Ik val vervolgens ter plekke in slaap op de zetel. De late namiddagzon laat de bomen in de tuin schitteren. Met de telefoon in aanslag, schiet ik plaatjes als souvenirs.
Hubby heeft de verfkwasten verruild voor boodschappentassen en vervolgens een koksmuts. We wachten op betere tijden.
Zoonlief vraagt zich af waarom mama met al haar kennis en wijsheid ze niet in praktijk omzet. De geest beïnvloedt toch het lichaam?
"Jawel mijn zoon, het lichaam beïnvloedt echter ook de geest. Meer nog, het lichaam communiceert via de geest."
Dag 216 Tapping
Het was een onrustige droom vannacht. Dat heb je soms met LDN. Het werkt onmiddellijk op je humeur en je immuunsysteem.
Dit middel werkt het meest optimaal 's avonds bij het slapengaan. Mijn ervaring tot hiertoe is dat ik binnen de 15 minuten een rothumeur krijg. Als dat geen bewijs van efficientie is?
Waarom kennen artsen LDN niet? Het kost maar een paar euro per maand. Niet interessant voor de pharmaceutische industrie. Stel je voor, het medicijn dat men aan MS patienten geeft, kost gemiddeld 1700 euro per maand. Waar verdienen ze het meest aan denk je?
Nochtans heeft LDN vaak zeer goede resultaten bij MS patienten. Onbekend is onbemind.
Deze voormiddag een skype call met een EFT-coach. Tot mijn eigen verbazing kon ik na enkele klopoefeningen op mijn gezicht en handen dieper ademhalen. Na een uur gepraat en wat 'getap' had ik iets meer energie dan voor het gesprek. Vreemde gewaarwording.
Een skype gesprek met buitenlandse vriendin vrolijkt me helemaal op. De professionele plannen worden weer ietsiepietsie verfijnd. Een buitenstaander ziet de zaken vaak helderder. Juiste termen worden geplakt op inzichten. Nieuwe ideeën borrelen tijdens de brainstorming vanzelf op. Ach, nu nog dat lijf meekrijgen!
21u10, hangerig en zeurend als een vermoeide baby maakt mijn lichaam iedereen duidelijk dat de grens weer overschreden is. De dagen duren veel te kort.
Lektuur:
Het is belangrijk voor mensen om te begrijpen dat angst niet betekent dat alles fout gaat of dat zij een fout hebben gemaakt. Heel vaak, is net tegendeel waar, je bent in nauw, intiem contact gekomen met het Oneindige.
Je bevindt je in de deuropening. Je verwachtte je gewoonweg niet aan terreur. En wanneer er een bereidheid is om door te gaan, dan is dat de doorgang naar je eigen redding.
It’s important for people to understand that fear does not mean that everything is going wrong or that they have made some mistake. Very often, just the opposite is true; you’ve come into close, intimate contact with the Infinite. You are at the doorway. You just didn’t expect it to be terror. And when there’s a willingness to go through it, that’s the doorwayto your own salvation.
http://media.wisdompractices.org/uploads/files/S22_DONOSO_QuietRevolution-InterviewAdyashanti_l-r-4.pdf
Dit middel werkt het meest optimaal 's avonds bij het slapengaan. Mijn ervaring tot hiertoe is dat ik binnen de 15 minuten een rothumeur krijg. Als dat geen bewijs van efficientie is?
Waarom kennen artsen LDN niet? Het kost maar een paar euro per maand. Niet interessant voor de pharmaceutische industrie. Stel je voor, het medicijn dat men aan MS patienten geeft, kost gemiddeld 1700 euro per maand. Waar verdienen ze het meest aan denk je?
Nochtans heeft LDN vaak zeer goede resultaten bij MS patienten. Onbekend is onbemind.
Deze voormiddag een skype call met een EFT-coach. Tot mijn eigen verbazing kon ik na enkele klopoefeningen op mijn gezicht en handen dieper ademhalen. Na een uur gepraat en wat 'getap' had ik iets meer energie dan voor het gesprek. Vreemde gewaarwording.
Een skype gesprek met buitenlandse vriendin vrolijkt me helemaal op. De professionele plannen worden weer ietsiepietsie verfijnd. Een buitenstaander ziet de zaken vaak helderder. Juiste termen worden geplakt op inzichten. Nieuwe ideeën borrelen tijdens de brainstorming vanzelf op. Ach, nu nog dat lijf meekrijgen!
21u10, hangerig en zeurend als een vermoeide baby maakt mijn lichaam iedereen duidelijk dat de grens weer overschreden is. De dagen duren veel te kort.
Lektuur:
Het is belangrijk voor mensen om te begrijpen dat angst niet betekent dat alles fout gaat of dat zij een fout hebben gemaakt. Heel vaak, is net tegendeel waar, je bent in nauw, intiem contact gekomen met het Oneindige.
Je bevindt je in de deuropening. Je verwachtte je gewoonweg niet aan terreur. En wanneer er een bereidheid is om door te gaan, dan is dat de doorgang naar je eigen redding.
It’s important for people to understand that fear does not mean that everything is going wrong or that they have made some mistake. Very often, just the opposite is true; you’ve come into close, intimate contact with the Infinite. You are at the doorway. You just didn’t expect it to be terror. And when there’s a willingness to go through it, that’s the doorwayto your own salvation.
http://media.wisdompractices.org/uploads/files/S22_DONOSO_QuietRevolution-InterviewAdyashanti_l-r-4.pdf
Dag 215 D-Fenylalanine
Het is 14u30 als ik uit mijn bed geraak. Met de stamina van een natte vaatdoek besluit ik om verf voor mijn toekomstige kunstwerken te gaan kopen.
De douche haalt weinig uit. De lichte koorts maakt korte metten met de deodorant. Binnen het half uur ruik ik weer naar ajuin en andere onfrisse groenten.
Nog even de jongste van school halen maar dan, het avondmaal. Er komt geen pot of pan aan te pas. Hubby werkt een uur later vandaag en mijn batterijen zijn leeg. Het worden (spelt)boterhammen, ze zullen er aan mogen wennen.
Vanavond start ik opnieuw met de Low Dose Naltrexone (LDN). 1/4 pilletje van 0,5 gr in combinatie met 2 pilletjes D-phenylalanine. Eentje nuchter en eentje om 15 uur tussen 2 maaltijden in.
Dat laatste zou het neveneffect van de pijn moeten minderen. Vorige keer was dat geen succes. Dat heeft niets met ME/CVS te maken, wel met mijn migraine-geschiedenis.
LDN zou ook goede resultaten geven bij Lupus. Laat maar komen want een extra systeemziekte kan ik missen als kiespijn. Ben eens benieuwd of ze mijn klachten nu meer au serieux gaan nemen. Deze ziekte is immers wel bekend en algemeen aanvaard.
De douche haalt weinig uit. De lichte koorts maakt korte metten met de deodorant. Binnen het half uur ruik ik weer naar ajuin en andere onfrisse groenten.
Nog even de jongste van school halen maar dan, het avondmaal. Er komt geen pot of pan aan te pas. Hubby werkt een uur later vandaag en mijn batterijen zijn leeg. Het worden (spelt)boterhammen, ze zullen er aan mogen wennen.
Vanavond start ik opnieuw met de Low Dose Naltrexone (LDN). 1/4 pilletje van 0,5 gr in combinatie met 2 pilletjes D-phenylalanine. Eentje nuchter en eentje om 15 uur tussen 2 maaltijden in.
Dat laatste zou het neveneffect van de pijn moeten minderen. Vorige keer was dat geen succes. Dat heeft niets met ME/CVS te maken, wel met mijn migraine-geschiedenis.
LDN zou ook goede resultaten geven bij Lupus. Laat maar komen want een extra systeemziekte kan ik missen als kiespijn. Ben eens benieuwd of ze mijn klachten nu meer au serieux gaan nemen. Deze ziekte is immers wel bekend en algemeen aanvaard.
Dag 214 Jogging
In de voormiddag zit ik aan mijn bureau en geraak niet van de stoel. Hubby spoort me aan om te komen eten. Dat was er inderdaad nog niet van gekomen.
Om de tijd te verdrijven lees ik wat maar niets is concreet. Zoals gewoonlijk kan ik er mijn gedachten niet langer dan een paar minuten bijhouden. Dan zap ik naar iets anders.
Een creatieve droom vannacht spoort me aan om eindelijk eens werk maken van al die ideeën. Mijn eerste deftige schets in twintig jaar. De kleurdoos van de kinderen komt goed van pas. De gedachte krijgt goed vorm.
Creativiteit is Nu werken aan de Toekomst.
Zoonlief heeft zichzelf ingeschreven in twee sportclubs maar zit wegens groeischeuten zonder joggings. Hubby weigert last minute naar de winkel te gaan. Ik sprokkel al mijn energie en zet me achter het stuur.
Even overweeg ik me aan de kant van de weg te zetten. De pijn in mijn borstkast is benauwend en slap als een vod zoek ik houvast aan het stuur. Naast me vraagt iemand of het wel gaat.
Het is 21u en uitgeteld lig ik in bed. De jongste dartelt vrolijk rond. Mijn benen weigeren dienst of hem achterna te zitten en terug in bed te steken. Mama ligt in dromenland voor haar kinderen. De omgekeerde wereld.
Info:
Terugbetaling voeding als je coeliakie hebt in België:
Vraag een attest aan de ziekenkas ivm coëlakie. Laat dit invullen door je arts dokter (als die daar een medische basis voor vindt).
Breng je aankoopbonnetjes binnen bij de ziekenkas. Een deel wordt vergoed.
Om de tijd te verdrijven lees ik wat maar niets is concreet. Zoals gewoonlijk kan ik er mijn gedachten niet langer dan een paar minuten bijhouden. Dan zap ik naar iets anders.
Een creatieve droom vannacht spoort me aan om eindelijk eens werk maken van al die ideeën. Mijn eerste deftige schets in twintig jaar. De kleurdoos van de kinderen komt goed van pas. De gedachte krijgt goed vorm.
Creativiteit is Nu werken aan de Toekomst.
Zoonlief heeft zichzelf ingeschreven in twee sportclubs maar zit wegens groeischeuten zonder joggings. Hubby weigert last minute naar de winkel te gaan. Ik sprokkel al mijn energie en zet me achter het stuur.
Even overweeg ik me aan de kant van de weg te zetten. De pijn in mijn borstkast is benauwend en slap als een vod zoek ik houvast aan het stuur. Naast me vraagt iemand of het wel gaat.
Het is 21u en uitgeteld lig ik in bed. De jongste dartelt vrolijk rond. Mijn benen weigeren dienst of hem achterna te zitten en terug in bed te steken. Mama ligt in dromenland voor haar kinderen. De omgekeerde wereld.
Info:
Terugbetaling voeding als je coeliakie hebt in België:
Vraag een attest aan de ziekenkas ivm coëlakie. Laat dit invullen door je arts dokter (als die daar een medische basis voor vindt).
Breng je aankoopbonnetjes binnen bij de ziekenkas. Een deel wordt vergoed.
donderdag 9 september 2010
Dag 213 Wolf
Het gaat beter dan gisteren, oef. Het grieperige zit er nog venijnig in en de pijn op de borstkast wordt nu heel vervelend. De onzichtbare muur is alomtegenwoordig.
Het lijkt of de koude in mijn lichaam zit. Mijn buik- en rugspieren doen pijn sinds enige tijd, als verticale strepen. Het lijkt wel of ik een reeks buikspieroefeningen heb gedaan. De strakke buik heb ik al, nu nog de fitheid.
Ik geraak nog steeds niet vooruit zoals ik zou willen. Alles wordt uitgesteld. Zelfs de plas op de wc.
De arts belt met de bloeduitslag van vorige week. Hij raadt me aan dringend afspraak te maken met een reumatoloog. Alles wijst op systeemlupus. Mijn oma is gestorven aan sclerodermie. Het vlindervormig erytheem op mijn gezicht, de lichtgevoeligheid, de pijn in de borstkast, het verhoogde eiwit in de urine is een extra indicatie.
Hij geeft me een naam van een arts maar als ik bel kom ik bij één of andere dementerende bejaarde uit. Althans zo lijkt het toch. En dokter Coucke is nu ook niet bepaald geliefd bij mijn ziekenfonds sinds zijn vonnis voor behandeling van ME/CVS patienten. Nochtans is een vriendin rond en gezond sinds haar behandeling bij hem. Moeilijk.
Vanavond is het ouderavond op school. Hubby vraagt waarom ik niet mee kom. "Licht, lawaai, prikkels, druk, na 20u, ... get the picture?" Daarom lig ik elke avond in bed voor 21 uur en gaat hij elke week meerdere keren uit zonder mij. En nu ben ik een paar stappen achteruit in mijn herstelproces. Maar die link had hij nog niet gelegd.
Zo ontstaan er wereldoorlogen.
Het lijkt of de koude in mijn lichaam zit. Mijn buik- en rugspieren doen pijn sinds enige tijd, als verticale strepen. Het lijkt wel of ik een reeks buikspieroefeningen heb gedaan. De strakke buik heb ik al, nu nog de fitheid.
Ik geraak nog steeds niet vooruit zoals ik zou willen. Alles wordt uitgesteld. Zelfs de plas op de wc.
De arts belt met de bloeduitslag van vorige week. Hij raadt me aan dringend afspraak te maken met een reumatoloog. Alles wijst op systeemlupus. Mijn oma is gestorven aan sclerodermie. Het vlindervormig erytheem op mijn gezicht, de lichtgevoeligheid, de pijn in de borstkast, het verhoogde eiwit in de urine is een extra indicatie.
Hij geeft me een naam van een arts maar als ik bel kom ik bij één of andere dementerende bejaarde uit. Althans zo lijkt het toch. En dokter Coucke is nu ook niet bepaald geliefd bij mijn ziekenfonds sinds zijn vonnis voor behandeling van ME/CVS patienten. Nochtans is een vriendin rond en gezond sinds haar behandeling bij hem. Moeilijk.
Vanavond is het ouderavond op school. Hubby vraagt waarom ik niet mee kom. "Licht, lawaai, prikkels, druk, na 20u, ... get the picture?" Daarom lig ik elke avond in bed voor 21 uur en gaat hij elke week meerdere keren uit zonder mij. En nu ben ik een paar stappen achteruit in mijn herstelproces. Maar die link had hij nog niet gelegd.
Zo ontstaan er wereldoorlogen.
Dag 212 Back to the future
De extreme uitputting en stemverlies is er gelukkig uit maar het ziekelijke gevoel dat je lijf een eigen leven leidt, is gebleven. Grieperig, pijn op de borstkast, de wereld lijkt een rolband. Oren die jeuken en piepen, nog zo iets. Een gevoelloze mond en tong.
De thermometer wijst bijna een graad meer aan. Vijfde dag op rij nu al. Er broeit iets.
Vandaag een bloedtest voor Lyme gedaan en opgestuurd naar Prohealth:
Borrelia Lineblot IgM
Borrelia Immunoblot IgG
Borrelia spp (PCR) DNA bloedkweek
Ehrlichiose + IgG + IgM
Leishmania IgG/IgM IFT
Dik 300 euro lichter binnenkort en hopelijk een beetje wijzer.
Ik begin mijn zoektocht gewoon terug van 0. Een beest maakt me ziek. Ik droom ervan, ik voel het, het overvalt me, het maakt een puinhoop van mijn leven. De XMRV is me nog te vaag. Eerst zeker zijn dat er niets anders mee speelt.
De steken in mijn hoofd bovenaan links prikken af en toe venijniger dan anders, de pijn binnenin mijn hoofd blijft hetzelfde. Mijn spieren weigeren dienst. Zelfs een fles water optillen, wordt weer een krachttoer. Elke inspanning wordt een bergbeklimming zonder training.
Het is 17u als ik besef dat ik nog geen glas water achter de kiezen heb die dag. Te moe om uit de zetel te komen. Om 21u gaat het licht uit en de oogjes dicht.
Niks kunnen uitvoeren van die nieuwe opgemaakte planning vorige week. Mijn toekomst nogmaals vooruitgeschoven naar een onbekende datum.
De thermometer wijst bijna een graad meer aan. Vijfde dag op rij nu al. Er broeit iets.
Vandaag een bloedtest voor Lyme gedaan en opgestuurd naar Prohealth:
Borrelia Lineblot IgM
Borrelia Immunoblot IgG
Borrelia spp (PCR) DNA bloedkweek
Ehrlichiose + IgG + IgM
Leishmania IgG/IgM IFT
Dik 300 euro lichter binnenkort en hopelijk een beetje wijzer.
Ik begin mijn zoektocht gewoon terug van 0. Een beest maakt me ziek. Ik droom ervan, ik voel het, het overvalt me, het maakt een puinhoop van mijn leven. De XMRV is me nog te vaag. Eerst zeker zijn dat er niets anders mee speelt.
De steken in mijn hoofd bovenaan links prikken af en toe venijniger dan anders, de pijn binnenin mijn hoofd blijft hetzelfde. Mijn spieren weigeren dienst. Zelfs een fles water optillen, wordt weer een krachttoer. Elke inspanning wordt een bergbeklimming zonder training.
Het is 17u als ik besef dat ik nog geen glas water achter de kiezen heb die dag. Te moe om uit de zetel te komen. Om 21u gaat het licht uit en de oogjes dicht.
Niks kunnen uitvoeren van die nieuwe opgemaakte planning vorige week. Mijn toekomst nogmaals vooruitgeschoven naar een onbekende datum.
Dag 211 Pompoen
Mijn lichamelijke conditie is in recordtempo achteruitgegaan. Ik strompel nu langzaam door het huis en vraag me af hoelang dit gaat duren.
Mijn hoofd blijft gelukkig helder ditmaal. Tegen 13 uur ben ik in staat om op mijn benen te staan en verplicht mezelf om de tuin in te gaan. Zoals ik me nu voel, is het misschien de laatste keer in weken.
De jongste ligt inmiddels uren voor de televisie. De moestuin kan hem misschien verleiden om buiten te komen.
De helft van de tomaten hebben de natte weken van augustus niet overleefd maar de selder staat tussen het hoge gras inmiddels een halve meter hoog. Ongelofelijk.
De andere groenten kan ik niet onderscheiden van het onkruid. Alles ziet er even mooi uit. We laten de natuur zijn gang maar gaan. Ik heb wel een pompoen die groeit tussen al dat groen! Die bol lijkt net een voetbal.
Rode vruchten gaan in de mand, dode takken en onkruid gaan in de emmer. Rode bessen worden geofferd aan de merels.
Een uur later voel ik het water van mijn rug lopen, de benen trillen. De thermometer wijst een graadje meer aan. Ik val neer in de zetel en ben gevloerd. Mijn stem is verdwenen en gereduceerd tot een gefluister. Zinnen worden weer woorden. Ik kan nog nauwelijks ademen.
Hubby smst om 18u00 dat hij met vrienden gaat eten. Hij zag me aftakelen sinds gisteren en merkte op dat ik weer kermde tijdens mijn slaap. Mannelijk egoïsme. De kinderen zullen moeten koken. Mama kan niets meer ditmaal.
Tegen 20u00 ben ik weer even op de been en maak de boekentas klaar. Rap naar bed nu.
Info:
Verhoogde D-melkzuur darmflora bij patiënten met het chronisch vermoeidheidssyndroom.
Sheedy JR, Wettenhall RE, Scanlon D, Gooley PR, Lewis DP, McGregor N, DI Stapleton, Butt, HL, De Meirleir KL.
Bio21 Instituut voor Biotechnologie en Moleculaire Wetenschappen, Vakgroep Biochemie en Moleculaire Biologie, Victoria, Australië.
Abstract
Patiënten met chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) worden beïnvloed door symptomen van cognitieve dysfunctie en neurologische stoornissen, waarvan de oorzaak moet nog worden opgehelderd.
Echter, deze symptomen zijn opvallend vergelijkbaar met die van patiënten presenteerden zich met D-lactaatacidose. Een significante toename van de Gram-positieve facultatief anaërobe micro-organismen in fecaal 108 CVS-patienten in vergelijking tot en met 177 controlepersonen (p <0,01) is in dit rapport gepresenteerd.
Het kiemgetal van D-melkzuur producerende Enterococcus en Streptococcus spp. in de fecale monsters van de CVS-groep (3,5 x 10 (7) kve / L en 9,8 x 10 (7) kve / L respectievelijk) waren significant hoger dan die van de controlegroep (5,0 x 10 (6) kve / L en 8,9 x 10 (4) kve / L respectievelijk).
Analyse van exometabolic profielen van Enterococcus faecalis en Streptococcus sanguinis, vertegenwoordigers van Enterococcus en Streptococcus spp. respectievelijk met behulp van NMR en HPLC toonden aan dat deze organismen aanzienlijk meer melkzuur hadden geproduceerd (p <0.01) uit (13) C-gelabeld glucose, dan de Gram-negatieve Escherichia coli. Verder, zowel E. faecalis en S. sanguis scheiden meer D-melkzuur uit dan E. coli.
Deze studie suggereert een mogelijk verband tussen de darmflora van Gram-positieve facultatief anaërobe D-melkzuur bacteriën en symptoom uitdrukkingen in een subgroep van patiënten met CVS.
Gezien het feit dat dit wellicht niet alleen de neurocognitieve disfuncties in het CVS-patienten, maar ook mitochondriale disfunctie verklaren, kunnen deze bevindingen belangrijke klinische implicaties hebben.
Bron: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19567398
Mijn hoofd blijft gelukkig helder ditmaal. Tegen 13 uur ben ik in staat om op mijn benen te staan en verplicht mezelf om de tuin in te gaan. Zoals ik me nu voel, is het misschien de laatste keer in weken.
De jongste ligt inmiddels uren voor de televisie. De moestuin kan hem misschien verleiden om buiten te komen.
De helft van de tomaten hebben de natte weken van augustus niet overleefd maar de selder staat tussen het hoge gras inmiddels een halve meter hoog. Ongelofelijk.
De andere groenten kan ik niet onderscheiden van het onkruid. Alles ziet er even mooi uit. We laten de natuur zijn gang maar gaan. Ik heb wel een pompoen die groeit tussen al dat groen! Die bol lijkt net een voetbal.
Rode vruchten gaan in de mand, dode takken en onkruid gaan in de emmer. Rode bessen worden geofferd aan de merels.
Een uur later voel ik het water van mijn rug lopen, de benen trillen. De thermometer wijst een graadje meer aan. Ik val neer in de zetel en ben gevloerd. Mijn stem is verdwenen en gereduceerd tot een gefluister. Zinnen worden weer woorden. Ik kan nog nauwelijks ademen.
Hubby smst om 18u00 dat hij met vrienden gaat eten. Hij zag me aftakelen sinds gisteren en merkte op dat ik weer kermde tijdens mijn slaap. Mannelijk egoïsme. De kinderen zullen moeten koken. Mama kan niets meer ditmaal.
Tegen 20u00 ben ik weer even op de been en maak de boekentas klaar. Rap naar bed nu.
Info:
Verhoogde D-melkzuur darmflora bij patiënten met het chronisch vermoeidheidssyndroom.
Sheedy JR, Wettenhall RE, Scanlon D, Gooley PR, Lewis DP, McGregor N, DI Stapleton, Butt, HL, De Meirleir KL.
Bio21 Instituut voor Biotechnologie en Moleculaire Wetenschappen, Vakgroep Biochemie en Moleculaire Biologie, Victoria, Australië.
Abstract
Patiënten met chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) worden beïnvloed door symptomen van cognitieve dysfunctie en neurologische stoornissen, waarvan de oorzaak moet nog worden opgehelderd.
Echter, deze symptomen zijn opvallend vergelijkbaar met die van patiënten presenteerden zich met D-lactaatacidose. Een significante toename van de Gram-positieve facultatief anaërobe micro-organismen in fecaal 108 CVS-patienten in vergelijking tot en met 177 controlepersonen (p <0,01) is in dit rapport gepresenteerd.
Het kiemgetal van D-melkzuur producerende Enterococcus en Streptococcus spp. in de fecale monsters van de CVS-groep (3,5 x 10 (7) kve / L en 9,8 x 10 (7) kve / L respectievelijk) waren significant hoger dan die van de controlegroep (5,0 x 10 (6) kve / L en 8,9 x 10 (4) kve / L respectievelijk).
Analyse van exometabolic profielen van Enterococcus faecalis en Streptococcus sanguinis, vertegenwoordigers van Enterococcus en Streptococcus spp. respectievelijk met behulp van NMR en HPLC toonden aan dat deze organismen aanzienlijk meer melkzuur hadden geproduceerd (p <0.01) uit (13) C-gelabeld glucose, dan de Gram-negatieve Escherichia coli. Verder, zowel E. faecalis en S. sanguis scheiden meer D-melkzuur uit dan E. coli.
Deze studie suggereert een mogelijk verband tussen de darmflora van Gram-positieve facultatief anaërobe D-melkzuur bacteriën en symptoom uitdrukkingen in een subgroep van patiënten met CVS.
Gezien het feit dat dit wellicht niet alleen de neurocognitieve disfuncties in het CVS-patienten, maar ook mitochondriale disfunctie verklaren, kunnen deze bevindingen belangrijke klinische implicaties hebben.
Bron: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19567398
zondag 5 september 2010
Dag 210 Tijdsmachine
Het spook heeft me weer te pakken. Eerst aan de deur komen kloppen in de holst van de nacht. Dan me in de waan laten dat ie weer verdwenen was maar nu zwerft ie weer door mijn lijf.
Gloeiend straalt het door mijn keel, is het mijn adamsappel of schildklier, langs mijn ruggegraat en zwakt af door mijn armen en mondt zwakjes uit in mijn benen. Mijn borstkast lijkt leeg, uitgehold, verteerd door vuur.
Mijn cellen draaien traag en elke pas lijkt er één teveel. Voel me terug in de tijd gekatapulteerd.
Vandaag het laatste mooie weekend van het jaar misschien. In de tas gaat een kussen en deken voor mama, emmer en schupje voor de jongste. Vier uur later kom ik van de bank in het park af.
De mirabellen hangen rijkelijk aan de takken. Net te hoog voor mensenhanden. De gele balletjes verjagen even de pijn in de leden.
Ingeduffeld als een dakloze met een wollen trui, gebreide sokken en een dikke cape trakteer ik de jongste spruit op een ijsje. De ouders zitten zonnebadend op het terras en bekijken met nog net niet argwanend.
Tijd om naar huis te gaan. Het spook niet verder uitdagen. Vanaf vandaag wordt het weer agressieve rusttherapie.
Ik word nog net niet wanhopig. Het ging nu net zo goed.
Gloeiend straalt het door mijn keel, is het mijn adamsappel of schildklier, langs mijn ruggegraat en zwakt af door mijn armen en mondt zwakjes uit in mijn benen. Mijn borstkast lijkt leeg, uitgehold, verteerd door vuur.
Mijn cellen draaien traag en elke pas lijkt er één teveel. Voel me terug in de tijd gekatapulteerd.
Vandaag het laatste mooie weekend van het jaar misschien. In de tas gaat een kussen en deken voor mama, emmer en schupje voor de jongste. Vier uur later kom ik van de bank in het park af.
De mirabellen hangen rijkelijk aan de takken. Net te hoog voor mensenhanden. De gele balletjes verjagen even de pijn in de leden.
Ingeduffeld als een dakloze met een wollen trui, gebreide sokken en een dikke cape trakteer ik de jongste spruit op een ijsje. De ouders zitten zonnebadend op het terras en bekijken met nog net niet argwanend.
Tijd om naar huis te gaan. Het spook niet verder uitdagen. Vanaf vandaag wordt het weer agressieve rusttherapie.
Ik word nog net niet wanhopig. Het ging nu net zo goed.
Dag 209 Coaching
Op 19 augustus zweefden mijn cellen en neuronen in symbiose, resulteerden in het hoogtepunt in jaren.
Mijn lichaam was geen last meer, alsof ik in kristalhelder water zwom zonder moeite. Een oergevoel. Mijn geest was euforisch. Nauwelijks honger of dorst die dagen. Zo moet de mens in essentie functioneren.
Als er een God bestaat en zijn wij naar zijn evenbeeld gecreëerd, dan is dit wat ze bedoelen.
De laatste keer dat deze sensatie mijn geheugen markeerde, was in de lente van 1999. Als een dolfijn gleed ik moeiteloos en zonder weerstand tijdens mijn laatste zwemles in de Caraïben door het water. Geen tekort aan lucht. De warme zonnestralen schenen prachtig door het water.
De film “Le grand bleu” van Luc Besson raakte een gevoelige snaar in me. Dat onderwatergevoel kon ik best wel begrijpen.
In de euforie van die enkele dagen, zag ik de toekomst eindelijk weer rooskleurig in, en heb ik mezelf een geschenk gedaan. Een reeks coachingssessies om oude patronen af te leren en nieuwe eigen te maken in het kader van professionele dromen.
Vandaag is het zover. Een autorit van 20 km H/T staat op het programma. De oefeningen bij de coach
zijn concreet. Mijn hoofd haakt af en toe af maar de schade blijft beperkt.
Op de terugweg laat ik me verleiden om een winkel binnen te gaan. Thuis aangekomen belt een ex-collega op. Een uur later hangt hij op. De jongste van school afhalen. Een puber wil op proefles naar de tekenacademie. Weer in de auto. Er moet nog gekookt worden.
Teveel van het goede.
Info:
De meer dan 5000 jaar oude Ayurveda, de klassieke Indiase geneeskunde, beschrijft een ziektebeeld dat zeer veel overeenkomsten vertoont met zowel ME/CVS als HIV/AIDS.
Het wordt 'Bala Kshaya' genoemd. Deze Sanskrit-term betekent letterlijk : 'het aftakelen van de levenskracht'. (Bala = levenskracht, Kshaya = afbraak, aftakeling).
De pathogenese ('Samprapti' in het Sanskrit) of het ontstaansmechanisme wordt als volgt beschreven :
Enerzijds het uit balans raken van 2 hoofd-dosha's (humoren) :
1.VATA : het 'kinetische' principe, dat vooral staat voor wat we tegenwoordig het 'zenuwstelsel' noemen. Dit is de neurologische component van de ziekte.
2.PITTA : het 'transformatie'-principe, dat vooral staat voor wat we tegenwoordig het 'metabolisme' noemen. Ayurveda leert dat pitta-uit-balans vooral leidt tot ontstekingen. Dit is de inflammatoire component van de ziekte
en anderzijds het ontstaan en de opstapeling van AMA, een slijmerige substantie vooral gevormd door endogene toxines die de SROTA's (macro- en micro-lichaamskanalen) blokkeren.
Deze blokkering strekt zich uit tot op het niveau van de individuele lichaamscel en haar componenten. Dit onderdeel betreft de cellulaire-immuniteits-component van de ziekte.
De behandeling ('Chikitsa' in het Sanskrit) is dan ook drieledig (heel kort samengevat):
1. het opnieuw in balans brengen van VATA
met vatabalancerende dieet- en levensstijlmaatregelen, snehana (oleatie), warmtetoediening, afwisselend reinigende en voedende vasti's (spoeling dikke darm), stressreductie, vatabalancerende kruiden (vooral adaptogenen)
2. het reduceren van PITTA
met dieet- en levensstijlmaatregelen, snehana, virechana (purgatie = reiniging dunne en dikke darm), pittareducerende kruiden
3. het verwijderen van AMA uit de SROTAMSI
vooral door het verhogen van AGNI (staat voor het 'spijsverterings-' of 'metabolische' vuur) wat de srota's 'openbrandt' waardoor AMA (endogeen junkmateriaal) makkelijker wordt afgevoerd en essentiële voedingsmetabolieten de cellen opnieuw kunnen bereiken ;
verder met amaverwijderende en agniverhogende fytotherapeutica en dieet- en levensstijlmaatregelen.
Volledige panchakarma-therapie* is aangewezen (pancha = vijf, karma = handeling) :”de 5 handelingen”.
Naderhand opvolging a.h.v. specifieke rasayana's (westers equivalent : anti-agingtherapie)
*wordt in India uitgevoerd tijdens langere hospitaalopname ; voor ernstig zieke ME- en AIDS-patiënten moeilijker uitvoerbaar in westerse niet-residentiële setting
Bron: http://sampraxis.blogspot.com/
Mijn lichaam was geen last meer, alsof ik in kristalhelder water zwom zonder moeite. Een oergevoel. Mijn geest was euforisch. Nauwelijks honger of dorst die dagen. Zo moet de mens in essentie functioneren.
Als er een God bestaat en zijn wij naar zijn evenbeeld gecreëerd, dan is dit wat ze bedoelen.
De laatste keer dat deze sensatie mijn geheugen markeerde, was in de lente van 1999. Als een dolfijn gleed ik moeiteloos en zonder weerstand tijdens mijn laatste zwemles in de Caraïben door het water. Geen tekort aan lucht. De warme zonnestralen schenen prachtig door het water.
De film “Le grand bleu” van Luc Besson raakte een gevoelige snaar in me. Dat onderwatergevoel kon ik best wel begrijpen.
In de euforie van die enkele dagen, zag ik de toekomst eindelijk weer rooskleurig in, en heb ik mezelf een geschenk gedaan. Een reeks coachingssessies om oude patronen af te leren en nieuwe eigen te maken in het kader van professionele dromen.
Vandaag is het zover. Een autorit van 20 km H/T staat op het programma. De oefeningen bij de coach
zijn concreet. Mijn hoofd haakt af en toe af maar de schade blijft beperkt.
Op de terugweg laat ik me verleiden om een winkel binnen te gaan. Thuis aangekomen belt een ex-collega op. Een uur later hangt hij op. De jongste van school afhalen. Een puber wil op proefles naar de tekenacademie. Weer in de auto. Er moet nog gekookt worden.
Teveel van het goede.
Info:
De meer dan 5000 jaar oude Ayurveda, de klassieke Indiase geneeskunde, beschrijft een ziektebeeld dat zeer veel overeenkomsten vertoont met zowel ME/CVS als HIV/AIDS.
Het wordt 'Bala Kshaya' genoemd. Deze Sanskrit-term betekent letterlijk : 'het aftakelen van de levenskracht'. (Bala = levenskracht, Kshaya = afbraak, aftakeling).
De pathogenese ('Samprapti' in het Sanskrit) of het ontstaansmechanisme wordt als volgt beschreven :
Enerzijds het uit balans raken van 2 hoofd-dosha's (humoren) :
1.VATA : het 'kinetische' principe, dat vooral staat voor wat we tegenwoordig het 'zenuwstelsel' noemen. Dit is de neurologische component van de ziekte.
2.PITTA : het 'transformatie'-principe, dat vooral staat voor wat we tegenwoordig het 'metabolisme' noemen. Ayurveda leert dat pitta-uit-balans vooral leidt tot ontstekingen. Dit is de inflammatoire component van de ziekte
en anderzijds het ontstaan en de opstapeling van AMA, een slijmerige substantie vooral gevormd door endogene toxines die de SROTA's (macro- en micro-lichaamskanalen) blokkeren.
Deze blokkering strekt zich uit tot op het niveau van de individuele lichaamscel en haar componenten. Dit onderdeel betreft de cellulaire-immuniteits-component van de ziekte.
De behandeling ('Chikitsa' in het Sanskrit) is dan ook drieledig (heel kort samengevat):
1. het opnieuw in balans brengen van VATA
met vatabalancerende dieet- en levensstijlmaatregelen, snehana (oleatie), warmtetoediening, afwisselend reinigende en voedende vasti's (spoeling dikke darm), stressreductie, vatabalancerende kruiden (vooral adaptogenen)
2. het reduceren van PITTA
met dieet- en levensstijlmaatregelen, snehana, virechana (purgatie = reiniging dunne en dikke darm), pittareducerende kruiden
3. het verwijderen van AMA uit de SROTAMSI
vooral door het verhogen van AGNI (staat voor het 'spijsverterings-' of 'metabolische' vuur) wat de srota's 'openbrandt' waardoor AMA (endogeen junkmateriaal) makkelijker wordt afgevoerd en essentiële voedingsmetabolieten de cellen opnieuw kunnen bereiken ;
verder met amaverwijderende en agniverhogende fytotherapeutica en dieet- en levensstijlmaatregelen.
Volledige panchakarma-therapie* is aangewezen (pancha = vijf, karma = handeling) :”de 5 handelingen”.
Naderhand opvolging a.h.v. specifieke rasayana's (westers equivalent : anti-agingtherapie)
*wordt in India uitgevoerd tijdens langere hospitaalopname ; voor ernstig zieke ME- en AIDS-patiënten moeilijker uitvoerbaar in westerse niet-residentiële setting
Bron: http://sampraxis.blogspot.com/
Dag 208 Guerilla taktieken
De pijnlijke wc-bril eergisteren was dus de voorloper van de koorts. Verder voel ik me redelijk. Het spook is verdwenen als een dief in de nacht.
Ik neem mijn deeltijds leven weer op. Een halve dag wakker, een halve dag plat, de rest langzaam uitbollen. Alles binnen een perimeter van 5 kilometer.
Dit was een regelrechte aanval op mijn systeem. Dit is een guerilla techniek. Het spook wil me choqueren.
Ik vecht tegen een onzichtbare vijand. Al jarenlang. Gewapend tot de tand met procaine, vitamines, mineralen, LDN, zuiver voedsel, ... De vijand voert een smerige oorlog.
Het plaatst booby traps, valkuilen, valt aan en verdwijnt, kent de omgeving beter dan mezelf, verschuilt zich in duistere gangen waar ik niet aan kan.
Ik neem mijn deeltijds leven weer op. Een halve dag wakker, een halve dag plat, de rest langzaam uitbollen. Alles binnen een perimeter van 5 kilometer.
Dit was een regelrechte aanval op mijn systeem. Dit is een guerilla techniek. Het spook wil me choqueren.
Ik vecht tegen een onzichtbare vijand. Al jarenlang. Gewapend tot de tand met procaine, vitamines, mineralen, LDN, zuiver voedsel, ... De vijand voert een smerige oorlog.
Het plaatst booby traps, valkuilen, valt aan en verdwijnt, kent de omgeving beter dan mezelf, verschuilt zich in duistere gangen waar ik niet aan kan.
Dag 207 Levende nachtmerrie
Ik leef nog. De nacht was een levende nachtmerrie. Nietsvermoedend gaan slapen en dan op een onbekend uur gewekt door het spook.
Inmiddels was mijn pyama doorweekt, borrelend liep mijn bloed door mijn aderen, pijn kroop tot in de kleinste vezel. Twee extra pijnlijke punten, diep ieder onder elk schouderblad.
Ik zweefde in een andere dimensie. Hubby leek wel 5 meter verder te liggen. Mijn mond weigerde dienst, net als mijn handen, verstijfd van de pijn. Wat een eenzaamheid terwijl ik daar lag en wachtte. De tijd leek stil te staan. Het bleef zo lang donker.
De nacht leek oneindig en onbewust ben ik in slaap gezakt of was het flauwgevallen. Het flauwe licht van de ochtend wekte me. Extra stram en stijf, met een gevoel dat je net ziek bent geweest kroop ik traag uit mijn bed.
Vandaag is de eerste schooldag. Hubby heeft geen flauw vermoeden wat er zich vannacht heeft afgespeeld en maakt geen aanstalten om op te staan. Ik laat het voorlopig erbij.
Nog een beetje verward van de nacht breng ik de jongste naar school en bel naar de huisarts maar die blijkt onbereikbaar.
Oma organiseert een voorschrift voor een bloedafname via haar werk. Ze stelt een cultuurkweek voor maar de arts van dienst houdt het op ontstekingstesten.
Wellicht is het een virusopstoot geweest, is zijn redenering en dat vindt je dan toch niet. Zo gezegd, zo gedaan. Het is inmiddels 10 uur ’s morgens en van het spook is niets meer te merken.
Deze namiddag ga ik toch langs bij de gynecoloog. Misschien is de buikpijn die me al weken parten speelt. Maar ook dat blijkt in orde te zijn. De echo duidt wel een stuk van 6 cm darm aan die erg pijnlijk blijkt te zijn.
Inmiddels was mijn pyama doorweekt, borrelend liep mijn bloed door mijn aderen, pijn kroop tot in de kleinste vezel. Twee extra pijnlijke punten, diep ieder onder elk schouderblad.
Ik zweefde in een andere dimensie. Hubby leek wel 5 meter verder te liggen. Mijn mond weigerde dienst, net als mijn handen, verstijfd van de pijn. Wat een eenzaamheid terwijl ik daar lag en wachtte. De tijd leek stil te staan. Het bleef zo lang donker.
De nacht leek oneindig en onbewust ben ik in slaap gezakt of was het flauwgevallen. Het flauwe licht van de ochtend wekte me. Extra stram en stijf, met een gevoel dat je net ziek bent geweest kroop ik traag uit mijn bed.
Vandaag is de eerste schooldag. Hubby heeft geen flauw vermoeden wat er zich vannacht heeft afgespeeld en maakt geen aanstalten om op te staan. Ik laat het voorlopig erbij.
Nog een beetje verward van de nacht breng ik de jongste naar school en bel naar de huisarts maar die blijkt onbereikbaar.
Oma organiseert een voorschrift voor een bloedafname via haar werk. Ze stelt een cultuurkweek voor maar de arts van dienst houdt het op ontstekingstesten.
Wellicht is het een virusopstoot geweest, is zijn redenering en dat vindt je dan toch niet. Zo gezegd, zo gedaan. Het is inmiddels 10 uur ’s morgens en van het spook is niets meer te merken.
Deze namiddag ga ik toch langs bij de gynecoloog. Misschien is de buikpijn die me al weken parten speelt. Maar ook dat blijkt in orde te zijn. De echo duidt wel een stuk van 6 cm darm aan die erg pijnlijk blijkt te zijn.
Dag 206 Pijnlijk plastic
Mijn billen voelen verrassend pijnlijk aan deze ochtend op de plastic wc-bril. Mijn ontzenuwde tanden doen nu al twee weken pijn net als mijn buik onderaan links.
De grote boodschap wordt vandaag een martelgang. Meters darm draaien in een mega-kramp terwijl ik op de pot zit. Onvrijwillege beelden van bloed en ontsteking schieten voor mijn ogen terwijl ik mijn buik vasthoud en mijn ogen dichtknijp.
Mijn humeur is best, de huisarts wordt ingelicht over mijn vorderingen de afgelopen weken. “Volgende keer kom ik met de fiets!” Dat zou nog eens een mirakel zijn.
Enkele uren later is het alweer voorbij. De huisarts zou me daar eens moeten zien liggen als een verlepte plant. Zou het hem al opgevallen zijn dat ik nooit in de namiddag kom?
De wc-bril blijft pijnlijk vandaag. Ik ken dat gevoel van ergens. Ah, wilde dat geheugen maar eens meewerken.
Info:
Baden om te ontgiften:
Neem ½ kop baking soda of ½ kop Epsom zout of ½ kop zeezout.
15-20 minuten inweken en daarna de huid voorzichtig borstelen met zeep op een washandje van natuurlijke vezels.
Na een paar minuten zal het water donker worden en "viezig".
De donkere kleur komt door de metalen die uit de huid gekomen zijn (aluminium en kwik). Doe dit eenmaal per week tijdens het ontgiften en een keer per maand om het te onderhouden.
De grote boodschap wordt vandaag een martelgang. Meters darm draaien in een mega-kramp terwijl ik op de pot zit. Onvrijwillege beelden van bloed en ontsteking schieten voor mijn ogen terwijl ik mijn buik vasthoud en mijn ogen dichtknijp.
Mijn humeur is best, de huisarts wordt ingelicht over mijn vorderingen de afgelopen weken. “Volgende keer kom ik met de fiets!” Dat zou nog eens een mirakel zijn.
Enkele uren later is het alweer voorbij. De huisarts zou me daar eens moeten zien liggen als een verlepte plant. Zou het hem al opgevallen zijn dat ik nooit in de namiddag kom?
De wc-bril blijft pijnlijk vandaag. Ik ken dat gevoel van ergens. Ah, wilde dat geheugen maar eens meewerken.
Info:
Baden om te ontgiften:
Neem ½ kop baking soda of ½ kop Epsom zout of ½ kop zeezout.
15-20 minuten inweken en daarna de huid voorzichtig borstelen met zeep op een washandje van natuurlijke vezels.
Na een paar minuten zal het water donker worden en "viezig".
De donkere kleur komt door de metalen die uit de huid gekomen zijn (aluminium en kwik). Doe dit eenmaal per week tijdens het ontgiften en een keer per maand om het te onderhouden.
Dag 205 Stekker uit
Om 13 uur vielen mijn ogen al terug dicht. Alsof de stekker werd uitgetrokken. En dat terwijl ik pas 4 uurtjes wakker was. Wat een afknapper.
Net nu ik sinds enige tijd pas vanaf 14 uur en soms later dat gevoel kreeg.
Niks aan te doen, pyama aan, onder de dons. De wekker hoefde ditmaal niet, het was nog vroeg in de namiddag. De dag is om als ik wakker word, tijd om naar de kinderopvang te gaan.
Het gaat wat trager dan anders. Schrijven en lezen lukt me niet. Mijn bureau blijkt de ideale plek te zijn om naast mama te komen zitten. De was blijft in de machine zitten. Hubby kookt. Ik zit erbij en kijk ernaar.
Een uitzending over ME/CVS ditmaal. Hoe gebruik je die afstandsbediening? Al die knopjes.
De patiente ziet er op het eerste zicht gezond uit. Zou een buitenstaander vatten welke lijdensweg deze dame al achter de rug had en welke andere zwaardere vormen er tevens bestaan van ME/CVS?
Info:
Vitamine C is van essentieel belang bij elk ontgiftingsprogramma, want het lichaam gebruikt het als energiebron bij het verwerken en uitscheiden van giftige afvalstoffen.
Vitamine C kan gezien worden als de vrachtwagen die het huisvuil naar de vuilstortplaats brengt. De vrachtwagen heeft brandstof nodig om te kunnen rijden.
Zonder vitamine C kan ons lichaam zijn giftige lading niet "storten". Zorg daarom voor voldoende vitamine C en neem altijd gelijktijdig bioflavine in voor een optimale werking.
Net nu ik sinds enige tijd pas vanaf 14 uur en soms later dat gevoel kreeg.
Niks aan te doen, pyama aan, onder de dons. De wekker hoefde ditmaal niet, het was nog vroeg in de namiddag. De dag is om als ik wakker word, tijd om naar de kinderopvang te gaan.
Het gaat wat trager dan anders. Schrijven en lezen lukt me niet. Mijn bureau blijkt de ideale plek te zijn om naast mama te komen zitten. De was blijft in de machine zitten. Hubby kookt. Ik zit erbij en kijk ernaar.
Een uitzending over ME/CVS ditmaal. Hoe gebruik je die afstandsbediening? Al die knopjes.
De patiente ziet er op het eerste zicht gezond uit. Zou een buitenstaander vatten welke lijdensweg deze dame al achter de rug had en welke andere zwaardere vormen er tevens bestaan van ME/CVS?
Info:
Vitamine C is van essentieel belang bij elk ontgiftingsprogramma, want het lichaam gebruikt het als energiebron bij het verwerken en uitscheiden van giftige afvalstoffen.
Vitamine C kan gezien worden als de vrachtwagen die het huisvuil naar de vuilstortplaats brengt. De vrachtwagen heeft brandstof nodig om te kunnen rijden.
Zonder vitamine C kan ons lichaam zijn giftige lading niet "storten". Zorg daarom voor voldoende vitamine C en neem altijd gelijktijdig bioflavine in voor een optimale werking.
Dag 204 Builen
Vandaag komt er een vriendje spelen. Mijn uithoudingsvermogen wordt op de proef gesteld. Het kind communiceert lichamelijk en mijn zachte brave jongste transformeert zich in een dove bokser.
Hubby houdt ze een tweetal uurtjes zoet met een kaartenspel. Ik verstop me in de slaapkamer en maak een schap met kleding leeg. Alle vergeelde, oude, te grote stukken vliegen eruit.
Een brandgeur bereikt mijn neusgaten! Mijn stoofappeltjes! Hubby grinnikt als hij me de trap ziet afkomen. Te laat. "Jouw kookkunsten zijn waardeloos." Dit is de druppel. Vanaf nu zet ik geen pan of pot meer op zonder kookwekker. Ik ben een brandgevaar want ik vergeet steevast mijn potten op het vuur.
Als het vriendje om 16u wordt opgehaald, zitten ze beiden onder de builen, met een ijszak tegen hun voorhoofd en staat mijn nekhaar stijf van de irritatie. Dit was te hoog gegrepen.
Info:
"Een zwakke lever en een verstopte galblaas, verstopte darmen en nieren kunnen de oorzaak zijn van veel chronische aandoeningen en er voor zorgen dat bedorven afval (blijvend) opgenomen wordt in ons lichaam.
Na verloop van tijd wordt elke cel en elk orgaan hierdoor aangetast. Het bloed, het lymfestelsel, het zenuwstelsel en de hersenen worden vergiftigd, terwijl hart, bloedvaten, longen en lichaamsholten verstopt raken.
Een van de basisregels van de Natuurlijke Geneeskunde, en dit is iets wat ik over de hele wereld verkondig, is dat je EERST de uitscheidingsorganen moet openen, versterken en met elkaar in harmonie moet brengen, vooral de darmen, de lever en de nieren. Waarom?
Het doel van een reiniging of ontgifting is het verwijderen van gifstoffen uit je vetopslag, je spieren en je bloed."
Dr Richard Schulze
Hubby houdt ze een tweetal uurtjes zoet met een kaartenspel. Ik verstop me in de slaapkamer en maak een schap met kleding leeg. Alle vergeelde, oude, te grote stukken vliegen eruit.
Een brandgeur bereikt mijn neusgaten! Mijn stoofappeltjes! Hubby grinnikt als hij me de trap ziet afkomen. Te laat. "Jouw kookkunsten zijn waardeloos." Dit is de druppel. Vanaf nu zet ik geen pan of pot meer op zonder kookwekker. Ik ben een brandgevaar want ik vergeet steevast mijn potten op het vuur.
Als het vriendje om 16u wordt opgehaald, zitten ze beiden onder de builen, met een ijszak tegen hun voorhoofd en staat mijn nekhaar stijf van de irritatie. Dit was te hoog gegrepen.
Info:
"Een zwakke lever en een verstopte galblaas, verstopte darmen en nieren kunnen de oorzaak zijn van veel chronische aandoeningen en er voor zorgen dat bedorven afval (blijvend) opgenomen wordt in ons lichaam.
Na verloop van tijd wordt elke cel en elk orgaan hierdoor aangetast. Het bloed, het lymfestelsel, het zenuwstelsel en de hersenen worden vergiftigd, terwijl hart, bloedvaten, longen en lichaamsholten verstopt raken.
Een van de basisregels van de Natuurlijke Geneeskunde, en dit is iets wat ik over de hele wereld verkondig, is dat je EERST de uitscheidingsorganen moet openen, versterken en met elkaar in harmonie moet brengen, vooral de darmen, de lever en de nieren. Waarom?
Het doel van een reiniging of ontgifting is het verwijderen van gifstoffen uit je vetopslag, je spieren en je bloed."
Dr Richard Schulze
Dag 203 Kleuren
Hubby wil gaan schilderen en ditmaal kan ik er echt niet onderuit. De herinnering aan de vorige verfbeurt enkele maanden geleden is nog niet droog. Hoofdpijn, duidelijke aanslag op mijn weerstand en verstand, grieperige verschijnselen, ...
De kleur is nog onbeslist dus rij ik naar de winkel. Ik moet immers de hele dag op die muren kijken. Gelukkig is het allemaal vlakbij en de verkoopster behulpzaam.
De verfgeur blijkt minder agressief voor mijn systeem dan enkele maanden geleden. Het stemt me gelukkig.
Vanavond een hapje eten tussen zes en negen bij een vriendin. Zonder siesta haal ik dat niet. De fitheid van vorig weekend is met noorderzon verdwenen. Jammer, dat was een geweldige sensatie.
Info:
Human herpesvirus 6 (HHV-6) is een immuunonderdrukkend en neurotroop virus dat encefalitis en epileptische aanvallen kan veroorzaken tijdens een primaire infectie of wanneer gereactiveerd van latentie in immuungecompromitteerde patiënten.
Nieuw onderzoek suggereert dat HHV-6 een rol kan spelen in diverse chronische neurologische aandoeningen zoals MS, epilepsie alsook het chronisch vermoeidheids- syndroom.
Ironisch genoeg blijken één van de beste tests voor een actieve infectie niet de nieuwe PCR-tests te zijn, maar de op grote schaal verkrijgbaar en relatief goedkoop HHV-6 IFA IgG-antistoffen testen, met behulp van een hoge cutoff.
Terwijl een HHV-6 IgG titer van 1:640 zou zeggen perfect normaal voor een 4 jaar oude, of een tiener iets meer dan een aanval van klierkoorts, is het niet gebruikelijk in een 45 jaar oud, en kan een teken zijn van actieve infectie .
(IgM titers worden zelden positieve uitzondering na de primaire infectie. Een studie van CVS-patienten bevonden dat verhoogde antistoftiters doen correleren met een actieve infectie door de cultuur. (Zie testen voor HHV-6) http://www.hhv-6foundation.org/testing.htm
Uiteindelijk is het soms onmogelijk om een rechtstreeks bewijs van het virus te vinden, en de enige manier om aan te tonen wanneer een verband bestaat is te behandelen voor het virus om te zien of de patiënten beter worden. Het virus is immers niet meer vindbaar in het plasma, nauwelijks in het ruggemerg, wel nog in de hersenen en het zenuwstelsel.
Dit is precies wat besmettelijke ziekte specialist Jose Montoya, MD van de Stanford University heeft gedaan met 12 patiënten die hij behandeld voor langdurige vermoeidheid en verhoogde antistoftiters te HHV-6 en EBV.
Hij vestigde een hoge cutoff en vervolgens werden deze patiënten behandeld met een sterke antivirale; ze verbeterden met een verbazingwekkende 75%. Sommige van deze patiënten waren meer dan 10 jaar ziek.
Hij is nu van plan een placebo-gecontroleerde studie te doen.
Lees meer hier:
Bron: http://www.hhv-6foundation.org/overview.htm
De kleur is nog onbeslist dus rij ik naar de winkel. Ik moet immers de hele dag op die muren kijken. Gelukkig is het allemaal vlakbij en de verkoopster behulpzaam.
De verfgeur blijkt minder agressief voor mijn systeem dan enkele maanden geleden. Het stemt me gelukkig.
Vanavond een hapje eten tussen zes en negen bij een vriendin. Zonder siesta haal ik dat niet. De fitheid van vorig weekend is met noorderzon verdwenen. Jammer, dat was een geweldige sensatie.
Info:
Human herpesvirus 6 (HHV-6) is een immuunonderdrukkend en neurotroop virus dat encefalitis en epileptische aanvallen kan veroorzaken tijdens een primaire infectie of wanneer gereactiveerd van latentie in immuungecompromitteerde patiënten.
Nieuw onderzoek suggereert dat HHV-6 een rol kan spelen in diverse chronische neurologische aandoeningen zoals MS, epilepsie alsook het chronisch vermoeidheids- syndroom.
Ironisch genoeg blijken één van de beste tests voor een actieve infectie niet de nieuwe PCR-tests te zijn, maar de op grote schaal verkrijgbaar en relatief goedkoop HHV-6 IFA IgG-antistoffen testen, met behulp van een hoge cutoff.
Terwijl een HHV-6 IgG titer van 1:640 zou zeggen perfect normaal voor een 4 jaar oude, of een tiener iets meer dan een aanval van klierkoorts, is het niet gebruikelijk in een 45 jaar oud, en kan een teken zijn van actieve infectie .
(IgM titers worden zelden positieve uitzondering na de primaire infectie. Een studie van CVS-patienten bevonden dat verhoogde antistoftiters doen correleren met een actieve infectie door de cultuur. (Zie testen voor HHV-6) http://www.hhv-6foundation.org/testing.htm
Uiteindelijk is het soms onmogelijk om een rechtstreeks bewijs van het virus te vinden, en de enige manier om aan te tonen wanneer een verband bestaat is te behandelen voor het virus om te zien of de patiënten beter worden. Het virus is immers niet meer vindbaar in het plasma, nauwelijks in het ruggemerg, wel nog in de hersenen en het zenuwstelsel.
Dit is precies wat besmettelijke ziekte specialist Jose Montoya, MD van de Stanford University heeft gedaan met 12 patiënten die hij behandeld voor langdurige vermoeidheid en verhoogde antistoftiters te HHV-6 en EBV.
Hij vestigde een hoge cutoff en vervolgens werden deze patiënten behandeld met een sterke antivirale; ze verbeterden met een verbazingwekkende 75%. Sommige van deze patiënten waren meer dan 10 jaar ziek.
Hij is nu van plan een placebo-gecontroleerde studie te doen.
Lees meer hier:
Bron: http://www.hhv-6foundation.org/overview.htm
Dag 202 Delta
De jongste gaat logeren bij een vriendje, de pubers zijn het huis uit. Mijn systeem draait goed vandaag.
Afspraak bij Lucas Flamend van De Poort. Mijn EEG is er op 6 maanden tijd enorm op vooruit gegaan. Dat bevestigt wat ik al wist. Ik kan terug lezen en volgens vrienden druk ik me meer verstaanbaar uit.
Ook weer beweging in de delta golven, die reageerden voordien niet meer. Dat zijn hersengolven die reageren op bv scherp licht. Als ze niet reageren, ben je zo uitgeput dat je lichaam in zelfbeschermingsmodus gaat dat ze niet meer op prikkels reageren.
Dan vraag ik me af hoe mijn hersengolven eruitzagen voor maart 2010 want toen voelde ik me al terug mens en kon ik alweer rondlopen alsook korte ritjes met de auto doen.
Het strenge dieet en de probiotica hebben hun eerste vruchten afgeworpen. De darmen zijn de tweede hersenen en als AD(H)D'er en migrainelijder, is het belang van neurotransmitters en andere chemische stofjes in de darmen niet te onderschatten
Bevestiging: De LDN geeft inderdaad het gezond gevoel dat ik heb beleefd tussen 19 en 23 augustus. Alsof ik in een plas proper water zwom. Haast een oergevoel.
Interessant weetje:
Lucas Flamend beweert dat elke depressie binnen de 15 minuten kan gestopt worden alleen zijn de neveneffecten van dergelijk product op dit moment nog te groot.
"De psychiatrie loopt op haar laatste benen en dat weten ze. Ze proberen het nog te rekken maar de neurobiologie kan niet meer tegengehouden worden."
Leuk dat die bende misschien nog kan herschoold worden en mogelijk opgedoekt ten voordele van de neurobiologie.
Psychiatrie is niet meer dan de vuilbak van de neurologie. My opinion.
Afspraak bij Lucas Flamend van De Poort. Mijn EEG is er op 6 maanden tijd enorm op vooruit gegaan. Dat bevestigt wat ik al wist. Ik kan terug lezen en volgens vrienden druk ik me meer verstaanbaar uit.
Ook weer beweging in de delta golven, die reageerden voordien niet meer. Dat zijn hersengolven die reageren op bv scherp licht. Als ze niet reageren, ben je zo uitgeput dat je lichaam in zelfbeschermingsmodus gaat dat ze niet meer op prikkels reageren.
Dan vraag ik me af hoe mijn hersengolven eruitzagen voor maart 2010 want toen voelde ik me al terug mens en kon ik alweer rondlopen alsook korte ritjes met de auto doen.
Het strenge dieet en de probiotica hebben hun eerste vruchten afgeworpen. De darmen zijn de tweede hersenen en als AD(H)D'er en migrainelijder, is het belang van neurotransmitters en andere chemische stofjes in de darmen niet te onderschatten
Bevestiging: De LDN geeft inderdaad het gezond gevoel dat ik heb beleefd tussen 19 en 23 augustus. Alsof ik in een plas proper water zwom. Haast een oergevoel.
Interessant weetje:
Lucas Flamend beweert dat elke depressie binnen de 15 minuten kan gestopt worden alleen zijn de neveneffecten van dergelijk product op dit moment nog te groot.
"De psychiatrie loopt op haar laatste benen en dat weten ze. Ze proberen het nog te rekken maar de neurobiologie kan niet meer tegengehouden worden."
Leuk dat die bende misschien nog kan herschoold worden en mogelijk opgedoekt ten voordele van de neurobiologie.
Psychiatrie is niet meer dan de vuilbak van de neurologie. My opinion.
Dag 201 Tandloze engel
Mijn ontzenuwde tanden doen weer pijn. Net als een eileider links onderaan sinds een week. Vraag me af of er een verband is.
Vandaag naar Brussel, goed 45 km rijden. Ik heb het plan omgekeerd afgedrukt, wegenwerken blijken aan de gang, en ben een half uur te laat opgestaan na mijn siesta. We zouden grandioos te laat zijn aangekomen, had die aardige tandloze bromfietser ons niet door het drukke Brusselse centrum geloodst.
Het gesprek verloopt vlot maar na een tijdje kan ik niet meer volgen. De ruimte vult zich met stemmen en feiten en ik kijk ernaar. Het lijkt wel een vreemde film zonder ondertiteling.
Het is ramadan, de winkeltjes liggen vol lekkernijen en mijn streng dieet gaat voor een keertje in de kast. Vanavond snoep ik wat van die koekjes en dat brood.
Info:
Een van de meest effectieve oplossingen om duidelijk de symptomen (koude handen en voeten) van het syndroom van Raynaud te verminderen, is het gebruik van vit B3 niacine.
Niacine fungeert als een vaso-dilatator (opent doorbloeding) en vermijdt vernauwing. Het vinden van de juiste dosis kan een kwestie van trial and error worden, als je te veel neemt, zal je een ongemakkelijke jeuk en tintelingen door het lichaam voelen, en te weinig zal niet het gewenste effect hebben.
Mensen met diabetes of die zwanger zijn wordt aangeraden een arts te raadplegen alvorens niacine te nemen. Extreem hoge dosis van niacine kan gevaarlijk zijn en kan leiden tot gezondheidsproblemen.
Gelukkig is de jeuk en roodheid in het gezicht een teken dat de dosis moet worden verminderd.
Veel mensen met Raynaud ervaren dat als ze in de winter een halve pil in de ochtend nemen, de meeste voorvallen minderen. Zoals altijd, bespreek dit dan met uw huisarts voordat u begint.
Er zijn nog andere kruiden / supplementen die het ontdekken waard zijn ook. Inbegrepen in deze lijst zijn: CoQ10, verse gember of gember thee, ginkgo biloba, knoflook, kaneel, cayennepeper, en teunisbloemolie, alsmede een essentieel vetzuur supplement (zoals visolie of lijnzaad te nemen).
Lees meer hier:
http://www.suite101.com/content/raynauds-syndrome-a93688ixzz0yFkKNa4N
Vandaag naar Brussel, goed 45 km rijden. Ik heb het plan omgekeerd afgedrukt, wegenwerken blijken aan de gang, en ben een half uur te laat opgestaan na mijn siesta. We zouden grandioos te laat zijn aangekomen, had die aardige tandloze bromfietser ons niet door het drukke Brusselse centrum geloodst.
Het gesprek verloopt vlot maar na een tijdje kan ik niet meer volgen. De ruimte vult zich met stemmen en feiten en ik kijk ernaar. Het lijkt wel een vreemde film zonder ondertiteling.
Het is ramadan, de winkeltjes liggen vol lekkernijen en mijn streng dieet gaat voor een keertje in de kast. Vanavond snoep ik wat van die koekjes en dat brood.
Info:
Een van de meest effectieve oplossingen om duidelijk de symptomen (koude handen en voeten) van het syndroom van Raynaud te verminderen, is het gebruik van vit B3 niacine.
Niacine fungeert als een vaso-dilatator (opent doorbloeding) en vermijdt vernauwing. Het vinden van de juiste dosis kan een kwestie van trial and error worden, als je te veel neemt, zal je een ongemakkelijke jeuk en tintelingen door het lichaam voelen, en te weinig zal niet het gewenste effect hebben.
Mensen met diabetes of die zwanger zijn wordt aangeraden een arts te raadplegen alvorens niacine te nemen. Extreem hoge dosis van niacine kan gevaarlijk zijn en kan leiden tot gezondheidsproblemen.
Gelukkig is de jeuk en roodheid in het gezicht een teken dat de dosis moet worden verminderd.
Veel mensen met Raynaud ervaren dat als ze in de winter een halve pil in de ochtend nemen, de meeste voorvallen minderen. Zoals altijd, bespreek dit dan met uw huisarts voordat u begint.
Er zijn nog andere kruiden / supplementen die het ontdekken waard zijn ook. Inbegrepen in deze lijst zijn: CoQ10, verse gember of gember thee, ginkgo biloba, knoflook, kaneel, cayennepeper, en teunisbloemolie, alsmede een essentieel vetzuur supplement (zoals visolie of lijnzaad te nemen).
Lees meer hier:
http://www.suite101.com/content/raynauds-syndrome-a93688ixzz0yFkKNa4N
Dag 200 Back to reality
De familie is terug van vakantie. De drukte en de rommel er terug bij. Ik voel onmiddellijk het verschil. Een leven zonder gezin en met gezin.
Ik spaar mijn lichamelijke krachten vandaag. Morgen een rit naar Brussel op het programma. Hubby wil ditmaal wel rijden. Oef.
Mijn mond is enkele dagen weer gevoelloos net als mijn voetzolen. Mijn keel voelt gek aan, niet echt pijnlijk maar alsof iemand zijn hand erom klemt. Mijn systeem staat onder druk.
Lang geleden dat ik nog eens een nachtmerrie had 's middags. Klaar en duidelijk met veel kleuren en lichamelijke gewaarwordingen. Heb er een slaapverlamming aan overgehouding toen ik wakkerwerd. Dat was ook lang lang geleden.
Laat gaan slapen ... 22u.
Info:
Wanneer de voeding te veel zuren of zuurvormende producten bevat is het lichaam genoodzaakt om voor het herstel van het zuur-base-evenwicht mineralen aan het weefsel te onttrekken.
Deze uitputting van de mineraaldepots in het lichaam leidt tot een algemene demineralisatie van het lichaam. Een mineraalverlies verzwakt het gehele lichaam en remt belangrijke enzymfuncties.
Deze enzymfuncties worden nog sterker geremd door het verschuiven van de zuurgraad naar een zuurder milieu. In de darm heerst een basisch milieu tussen pH 7.7 en 8.0, die door de sterk basische uitscheidingsproducten van de lever, alvleesklier en de Brunnerse en Lieberkühnse klieren in de dunne darm constant gehouden wordt. Hierdoor wordt een optimale vertering van vetten en eiwitten gegarandeerd.
Wanneer door verzuring de pH van de darm te laag wordt, is de vertering van koolhydraten, vetten en eiwitten onvolledig, zodat onverzadigde zuren zoals fosfor-, zwavel- en urinezuur, ontstaan uit de afbraak van eiwitten, in het bloed worden opgenomen.
Bij ieder mens wordt in het maagdarmkanaal Candida albicans aangetroffen, overigens, voor zover bekend, zonder nuttige functie. Wanneer de concentratie laag blijft is geen behandeling nodig en zal dit ook geen symptomen veroorzaken.
Wanneer het micro-organisme het maagdarmkanaal overgroeit, spreken we van een infestatie. Er zijn dan maatregelen nodig om dit tegen te gaan. Alleen een dieet zal het aantal Candida's niet verminderen of laten verdwijnen.
lees meer hieronder
Bron: http://www.keac.nl/candida.htm
Ik spaar mijn lichamelijke krachten vandaag. Morgen een rit naar Brussel op het programma. Hubby wil ditmaal wel rijden. Oef.
Mijn mond is enkele dagen weer gevoelloos net als mijn voetzolen. Mijn keel voelt gek aan, niet echt pijnlijk maar alsof iemand zijn hand erom klemt. Mijn systeem staat onder druk.
Lang geleden dat ik nog eens een nachtmerrie had 's middags. Klaar en duidelijk met veel kleuren en lichamelijke gewaarwordingen. Heb er een slaapverlamming aan overgehouding toen ik wakkerwerd. Dat was ook lang lang geleden.
Laat gaan slapen ... 22u.
Info:
Wanneer de voeding te veel zuren of zuurvormende producten bevat is het lichaam genoodzaakt om voor het herstel van het zuur-base-evenwicht mineralen aan het weefsel te onttrekken.
Deze uitputting van de mineraaldepots in het lichaam leidt tot een algemene demineralisatie van het lichaam. Een mineraalverlies verzwakt het gehele lichaam en remt belangrijke enzymfuncties.
Deze enzymfuncties worden nog sterker geremd door het verschuiven van de zuurgraad naar een zuurder milieu. In de darm heerst een basisch milieu tussen pH 7.7 en 8.0, die door de sterk basische uitscheidingsproducten van de lever, alvleesklier en de Brunnerse en Lieberkühnse klieren in de dunne darm constant gehouden wordt. Hierdoor wordt een optimale vertering van vetten en eiwitten gegarandeerd.
Wanneer door verzuring de pH van de darm te laag wordt, is de vertering van koolhydraten, vetten en eiwitten onvolledig, zodat onverzadigde zuren zoals fosfor-, zwavel- en urinezuur, ontstaan uit de afbraak van eiwitten, in het bloed worden opgenomen.
Bij ieder mens wordt in het maagdarmkanaal Candida albicans aangetroffen, overigens, voor zover bekend, zonder nuttige functie. Wanneer de concentratie laag blijft is geen behandeling nodig en zal dit ook geen symptomen veroorzaken.
Wanneer het micro-organisme het maagdarmkanaal overgroeit, spreken we van een infestatie. Er zijn dan maatregelen nodig om dit tegen te gaan. Alleen een dieet zal het aantal Candida's niet verminderen of laten verdwijnen.
lees meer hieronder
Bron: http://www.keac.nl/candida.htm
Dag 199 Normaal
Het feest is voorbij, heb er duidelijk teveel van geprofiteerd. Het zeurende gevoel en de onzichtbare muur is terug maar minder zwaar. Belangrijker, ik heb even het licht aan de eind van de tunnel kunnen zien.
Vandaag bel ik drie ex-klanten op en promoot een vriendin die extra business kan gebruiken. Nu weten ze waarom ik hen niet eerder heb gebeld en tegelijkertijd help ik iemand anders uit de nood.
Ik voel me terug normaal.
De middag terug onder de wol zoals gewoonlijk om vier uurtjes later wakker te woren. Mijn oksels steken pijnlijk, mijn spieren zijn stram maar deze ziekte gaat me er nu niet onder krijgen. Ik voel het. Deze keer staat de chemie aan de goede kant.
Vandaag bel ik drie ex-klanten op en promoot een vriendin die extra business kan gebruiken. Nu weten ze waarom ik hen niet eerder heb gebeld en tegelijkertijd help ik iemand anders uit de nood.
Ik voel me terug normaal.
De middag terug onder de wol zoals gewoonlijk om vier uurtjes later wakker te woren. Mijn oksels steken pijnlijk, mijn spieren zijn stram maar deze ziekte gaat me er nu niet onder krijgen. Ik voel het. Deze keer staat de chemie aan de goede kant.
Dag 198 Droom
Ik heb een maffe droom gehad vannacht. Alsof het een voorspelling betrof. Je weet wel, je weet dat je droomt en tegelijkertijd zegt die droom, je moet hem onthouden en de informatie opzoeken.
Er lag een grote zware man in een meer, het was zomer. De man was een ex-collega die ik sinds 2001 niet meer heb gezien. Was hem ook helemaal vergeten.
Ik zag ronde gedraaide slakvormige schelpen in het meer die ik heb ben gaan opzoeken in de encyclopedie: Schijfhorens of Planorbis. Die blijken ziektes te veroorzaken!
Vervolgens kwam mijn huisarts langs die me zei: jij gaat genezen door de volgende 6 zaken: eucalyptus, kefir, cheddar, ... en de rest ben ik vergeten.
Ik wist niet eens wat kefir was, ben het moeten gaan opzoeken. Bleek het yoghurt te zijn die de darmflora herstelt.
Vier dagen "feest" achter de rug. Mijn lichaam is in een hogere versnelling geraakt en ik heb er van g.e.n.o.t.e.n.
Mijn hoofd weigert even dienst bij het lezen, het scherm flasht een aantal keer, mijn hoofd begint pijn te doen van de inspanning. Mijn oren fluiten. Een zeurderig gevoel in de borstkast. Fout signaal.
Dringend gas terugnemen vandaag. Het is mooi geweest. Geen inspanning meer, rust staat weer op het programma.
Het spook geen kans geven weer van uitputting gebruik te maken.
Er lag een grote zware man in een meer, het was zomer. De man was een ex-collega die ik sinds 2001 niet meer heb gezien. Was hem ook helemaal vergeten.
Ik zag ronde gedraaide slakvormige schelpen in het meer die ik heb ben gaan opzoeken in de encyclopedie: Schijfhorens of Planorbis. Die blijken ziektes te veroorzaken!
Vervolgens kwam mijn huisarts langs die me zei: jij gaat genezen door de volgende 6 zaken: eucalyptus, kefir, cheddar, ... en de rest ben ik vergeten.
Ik wist niet eens wat kefir was, ben het moeten gaan opzoeken. Bleek het yoghurt te zijn die de darmflora herstelt.
Vier dagen "feest" achter de rug. Mijn lichaam is in een hogere versnelling geraakt en ik heb er van g.e.n.o.t.e.n.
Mijn hoofd weigert even dienst bij het lezen, het scherm flasht een aantal keer, mijn hoofd begint pijn te doen van de inspanning. Mijn oren fluiten. Een zeurderig gevoel in de borstkast. Fout signaal.
Dringend gas terugnemen vandaag. Het is mooi geweest. Geen inspanning meer, rust staat weer op het programma.
Het spook geen kans geven weer van uitputting gebruik te maken.
Dag 197 Up down
Het was halftwee vannacht. Niet te geloven. En ik viel niet eens om van vermoeidheid of ellende. Vorige zaterdag zakte ik nog ineen als een pudding voor middernacht.
De vermoeidheid voel ik wel. Ik sta op, loop een uurtje rond, moet vervolgens een uur liggen, staar naar het plafond, val in slaap, sta weer een uur op, en vul zo de dag.
Het hoofd blijft fris, het lijf vermoeid en tegen valavond voel ik me beter.
Het is alweer 21u30 als ik op mijn klok kijk. De tijd is gevlogen, ik heb nauwelijks gegeten vandaag en ik voel me goed.
Info:
Het nieuwste onderzoek over Bb Borrelia burgdorferi (de bacterie die Lyme ziekte veroorzaakt) blijkt dat het bestaat in tenminste drie verschillende vormen: de spirocheet, de spheroplast (ook bekend als L-vorm) en de cyste.
In de loop van de infectie, kan Bb verschuiven tussen deze drie vormen, veranderend van de spirocheet vorm naar de anderen wanneer zij worden geconfronteerd met een ongunstige omgeving (antibiotica, veranderingen in de pH van lichaamsvloeistoffen bij chronische ontstekingen, enz.) en terugkerende op de spirocheet vorm om te groeien en te reproduceren waarop zij zal worden vrijgelaten uit natuurlijke verouderde en stervende geïnfecteerde cellen.
Het is tijdens de groei periode na omschakeling naar de spirocheet vorm, evenals bij volwassen spirocheet vorm, dat Bb het meest kwetsbaar en gevoelig voor antibiotica evenals natuurlijke eliminatie door het immuunsysteem van het lichaam.
De ernst van de presentatie van Lyme is direct gerelateerd aan de spirocheet belasting: lage belasting resulteert in een milde of zelfs asymptomatische infecties.
De ernst van de ziekte verhoogt met de toegenomen belasting van spirocheet door herhaalde infecties en / of gereactiveerd slapende infecties.
Hogere belasting is ook schadelijk voor de belangrijkste cellen van het immuunsysteem en wijzigen de immuunrespons, waardoor het immuunsysteem niet in staat om de pathogeen te bestrijden.
Door de negatieve effecten op het immuunsysteem te verhogen, kunnen de spirocheten langer aanwezig zijn. Om de ziekte van Lyme te bestrijden, is het noodzakelijk om niet alleen het immuunsysteem te herstellen naar normaal functioneren, maar om het extra te doen werken.
Zelfs een normaal functionerend immuunsysteem is niet in staat om Bb aan te vallen en te elimineren in al zijn vormen.
De vermoeidheid voel ik wel. Ik sta op, loop een uurtje rond, moet vervolgens een uur liggen, staar naar het plafond, val in slaap, sta weer een uur op, en vul zo de dag.
Het hoofd blijft fris, het lijf vermoeid en tegen valavond voel ik me beter.
Het is alweer 21u30 als ik op mijn klok kijk. De tijd is gevlogen, ik heb nauwelijks gegeten vandaag en ik voel me goed.
Info:
Het nieuwste onderzoek over Bb Borrelia burgdorferi (de bacterie die Lyme ziekte veroorzaakt) blijkt dat het bestaat in tenminste drie verschillende vormen: de spirocheet, de spheroplast (ook bekend als L-vorm) en de cyste.
In de loop van de infectie, kan Bb verschuiven tussen deze drie vormen, veranderend van de spirocheet vorm naar de anderen wanneer zij worden geconfronteerd met een ongunstige omgeving (antibiotica, veranderingen in de pH van lichaamsvloeistoffen bij chronische ontstekingen, enz.) en terugkerende op de spirocheet vorm om te groeien en te reproduceren waarop zij zal worden vrijgelaten uit natuurlijke verouderde en stervende geïnfecteerde cellen.
Het is tijdens de groei periode na omschakeling naar de spirocheet vorm, evenals bij volwassen spirocheet vorm, dat Bb het meest kwetsbaar en gevoelig voor antibiotica evenals natuurlijke eliminatie door het immuunsysteem van het lichaam.
De ernst van de presentatie van Lyme is direct gerelateerd aan de spirocheet belasting: lage belasting resulteert in een milde of zelfs asymptomatische infecties.
De ernst van de ziekte verhoogt met de toegenomen belasting van spirocheet door herhaalde infecties en / of gereactiveerd slapende infecties.
Hogere belasting is ook schadelijk voor de belangrijkste cellen van het immuunsysteem en wijzigen de immuunrespons, waardoor het immuunsysteem niet in staat om de pathogeen te bestrijden.
Door de negatieve effecten op het immuunsysteem te verhogen, kunnen de spirocheten langer aanwezig zijn. Om de ziekte van Lyme te bestrijden, is het noodzakelijk om niet alleen het immuunsysteem te herstellen naar normaal functioneren, maar om het extra te doen werken.
Zelfs een normaal functionerend immuunsysteem is niet in staat om Bb aan te vallen en te elimineren in al zijn vormen.
Dag 196 Kriebels
Ik word later wakker dan gemiddeld maar fris als een hoentje. Ik voel me kiplekker zoals in geen jaren tevoren. Niet ziek, geen spierpijn, alleen mijn achterwerk is wat gevoelig van dat mannenzadel gisteren.
Wat een oppepper voor mijn mentaal. Het kriebelt vandaag. Iedereen is weg, heb het huis voor mezelf. Ik besluit om de badkamer te kuisen. Die heeft al in geen maanden nog een deftige beurt gekregen.
Dat blijkt toch de grens te zijn, tegen de middag gaat het langzamer en moet ik even gaan slapen.
Vervolgens toch nog energie om haren te wassen en te drogen, mezelf op te smukken. Vanavond ben ik uitgenodigd om te gaan eten.
Ik ben deze week meer uitgeweest dan in anderhalf jaar tijd!
Info:
Volgens het artikel Vergeet SARS, Forget About SARS, verspreidt de ziekte van Lyme gestaag en sommige experts zeggen dat het aan de standaard kuur (People Magazine, 16-6-2003) kan ontsnappen.
Het artikel vertelt het verhaal van een patiënt die lijdt aan de ziekte van Lyme, die was verkeerd gediagnosticeerd met de ziekte van Lou Gehrig (ALS), een ongeneeslijke ziekte die dodelijk is binnen de 5 jaar na aanvang.
Dr Whitaker stelt dat vrijwel iedere patiënt heeft ze getest die lijdt aan de ziekte van Parkinson positief getest voor Bb.
Professor Luis Romero, MD, Ph.D., beschrijft drie patiënten die jaren geleden met de diagnose ziekte van Parkinson jaar waren gediagnosticeerd tot 99% worden teruggedraaid met pentacyclische alkaloïde Chemotype Uncaria tomentosa. (TOA-vrije Cat's Claw - Prima UA De Gato)
Wat een oppepper voor mijn mentaal. Het kriebelt vandaag. Iedereen is weg, heb het huis voor mezelf. Ik besluit om de badkamer te kuisen. Die heeft al in geen maanden nog een deftige beurt gekregen.
Dat blijkt toch de grens te zijn, tegen de middag gaat het langzamer en moet ik even gaan slapen.
Vervolgens toch nog energie om haren te wassen en te drogen, mezelf op te smukken. Vanavond ben ik uitgenodigd om te gaan eten.
Ik ben deze week meer uitgeweest dan in anderhalf jaar tijd!
Info:
Volgens het artikel Vergeet SARS, Forget About SARS, verspreidt de ziekte van Lyme gestaag en sommige experts zeggen dat het aan de standaard kuur (People Magazine, 16-6-2003) kan ontsnappen.
Het artikel vertelt het verhaal van een patiënt die lijdt aan de ziekte van Lyme, die was verkeerd gediagnosticeerd met de ziekte van Lou Gehrig (ALS), een ongeneeslijke ziekte die dodelijk is binnen de 5 jaar na aanvang.
Dr Whitaker stelt dat vrijwel iedere patiënt heeft ze getest die lijdt aan de ziekte van Parkinson positief getest voor Bb.
Professor Luis Romero, MD, Ph.D., beschrijft drie patiënten die jaren geleden met de diagnose ziekte van Parkinson jaar waren gediagnosticeerd tot 99% worden teruggedraaid met pentacyclische alkaloïde Chemotype Uncaria tomentosa. (TOA-vrije Cat's Claw - Prima UA De Gato)
Dag 195 Fiets
Afspraak bij de kinesist deze voormiddag. Net nu ik zo laat ben opgebleven. Bovendien is het 8 kilometer ver. Geen auto, geen openbaar vervoer. Maar de fiets ging gisteren zo goed ...
Ik trek de kast van de zoon open, haal er een short, rugzak en drinkfles uit en reken een uur voor de rit. De kinesist vindt geen gewrichten die vastzitten, alle spieren zitten los. De shiatsu-sessie kost minder en is efficienter naar mijn mening.
Een uur later zit ik weer op de fiets. Mijn tocht gaat door het park, ik zet me op een bank, ruik de aroma's van bloemen en bomen van de voortuintjes, voel de ribbels van de fietspaden, ... voel mijn beenspieren die medewerking weigeren bij de minste helling maar de rest gaat prima.
Ik twijfel nog even om onderweg in de winkel te stoppen en beslis dat dit reeds voldoende inspanning voor de dag is geweest. Dezer dagen eten we ingevroren groenten en rijst en een blikje vis.
Vandaag is mijn revalidatie begonnen. Een jaar en 9 maanden na mijn totale body crash.
De leverontgiftigingskuur zou een boost geven. Ik begin het te geloven.
Ik geloof ook dat het de LDN is die effect heeft alleen waren de bijwerkingen te sterk. Nu dat die weg zijn, voel ik het hoofdeffect ook zoals oorspronkelijk in de literatuur beschreven staat.
Ik trek de kast van de zoon open, haal er een short, rugzak en drinkfles uit en reken een uur voor de rit. De kinesist vindt geen gewrichten die vastzitten, alle spieren zitten los. De shiatsu-sessie kost minder en is efficienter naar mijn mening.
Een uur later zit ik weer op de fiets. Mijn tocht gaat door het park, ik zet me op een bank, ruik de aroma's van bloemen en bomen van de voortuintjes, voel de ribbels van de fietspaden, ... voel mijn beenspieren die medewerking weigeren bij de minste helling maar de rest gaat prima.
Ik twijfel nog even om onderweg in de winkel te stoppen en beslis dat dit reeds voldoende inspanning voor de dag is geweest. Dezer dagen eten we ingevroren groenten en rijst en een blikje vis.
Vandaag is mijn revalidatie begonnen. Een jaar en 9 maanden na mijn totale body crash.
De leverontgiftigingskuur zou een boost geven. Ik begin het te geloven.
Ik geloof ook dat het de LDN is die effect heeft alleen waren de bijwerkingen te sterk. Nu dat die weg zijn, voel ik het hoofdeffect ook zoals oorspronkelijk in de literatuur beschreven staat.
Dag 194 YES
Ik voel me nog steeds lekker, fit eigenlijk vandaag. Word er helemaal vrolijk van. Iedereen is het huis uit. Voor een keer verzaak ik aan de middagdut, voel er ditmaal geen behoefte aan. Heb zelfs geen hongergevoel, de tijd vliegt voorbij.
Het is al halfzes als een vriendin belt. Of ik de shiatsu sessie ben vergeten? Is het al zo laat? Ik heb geen auto meer, hubby is ermee op vakantie vertrokken. Er rijdt hier ook geen openbaar vervoer.
Dan zit er maar één ding op. Ik neem de fiets van de zoon. Het is 3 km. De laatste keer lukte het me net om 500 m te rijden en dat was 3 maanden geleden. Vandaag echter voel ik me fris als nooit tevoren. Heb nochtans alles fout gedaan de afgelopen dagen.
De rit gaat traag en halverwege moet ik even stoppen. Ik voel me echter de koning te rijk. Heb het gevoel dat iedereen ziet dat ik voor de eerste keer terug op de fiets zit. Helemaal uitgelaten kom ik bij de vriendin aan.
Ze masseert en drukt anderhalf uur lang. De warmte van haar handen straalt door mijn lichaam en de rit terug blijkt een makkie. Ik blijf heel laat op.
Wat een omschakeling deze week.
Het is al halfzes als een vriendin belt. Of ik de shiatsu sessie ben vergeten? Is het al zo laat? Ik heb geen auto meer, hubby is ermee op vakantie vertrokken. Er rijdt hier ook geen openbaar vervoer.
Dan zit er maar één ding op. Ik neem de fiets van de zoon. Het is 3 km. De laatste keer lukte het me net om 500 m te rijden en dat was 3 maanden geleden. Vandaag echter voel ik me fris als nooit tevoren. Heb nochtans alles fout gedaan de afgelopen dagen.
De rit gaat traag en halverwege moet ik even stoppen. Ik voel me echter de koning te rijk. Heb het gevoel dat iedereen ziet dat ik voor de eerste keer terug op de fiets zit. Helemaal uitgelaten kom ik bij de vriendin aan.
Ze masseert en drukt anderhalf uur lang. De warmte van haar handen straalt door mijn lichaam en de rit terug blijkt een makkie. Ik blijf heel laat op.
Wat een omschakeling deze week.
Dag 193 Geen verf
Hubby heeft het lumineuze idee om de gang te schilderen. En ik mag de verf gaan kiezen. Deze voormiddag. Na de uitstap van gisteravond. Timing kon niet beter. We zijn er in de winkel dus niet uitgeraakt. Mijn hoofd stond er niet naar.
De middag poogde ik nog te slapen maar er was altijd wel een reden dat iemand iets moest vragen of weten. Morgen vertrekt hij op vakantie met 2 van de kinderen, dan kan ik eindelijk slapen zonder gestoord te worden.
Gelukkig kookt hij dezer dagen weer altijd. Dat helpt enorm om de energie te besparen aan het einde van de dag.
De middag poogde ik nog te slapen maar er was altijd wel een reden dat iemand iets moest vragen of weten. Morgen vertrekt hij op vakantie met 2 van de kinderen, dan kan ik eindelijk slapen zonder gestoord te worden.
Gelukkig kookt hij dezer dagen weer altijd. Dat helpt enorm om de energie te besparen aan het einde van de dag.
Dag 192 Ladies night
Ik voel me beter vandaag. Mijn hoofd is helder. De hoofdpijn is nu weggeëbt naar een dragelijk niveau. Het is nu ruim 2 weken dat ik geen LDN meer neem. Dit kan geen toeval meer zijn.
Na twee weken LDN was de dagelijkse hoofdpijn echt pijnlijk aanwezig om vervolgens ondragelijk te worden. Nu na 2 weken stoppen is de hoofdpijn weer dragelijk.
Nu nog de pijn 's nachts. Soms word ik er wakker van maar door het slaappilletje sukkel je snel weer in dromenland. Overdag heb ik er veel minder last van. Kan dat nog niet verklaren.
De huid op mijn schouders en bovenrug is aan het genezen. Na jarenlang puistjes en ontstekingen allerhande die ik poogde uit te drogen met isobetadine, vroeger ook al eens antibiotica kuur zonder al te veel effect, zijn het nu rode vlekjes aan het worden die langzaam wegtrekken in mijn huid. Ongezien!
Gezien ik mijn leverontgiftigingskuur een week geleden achter de rug heb, durf ik oprecht te geloven dat er een verband is.
Vanavond ga ik op stap tussen 20 en 23 uur, weeral! Ik voel me opleven. Goed slapen deze middag dus.
Na twee weken LDN was de dagelijkse hoofdpijn echt pijnlijk aanwezig om vervolgens ondragelijk te worden. Nu na 2 weken stoppen is de hoofdpijn weer dragelijk.
Nu nog de pijn 's nachts. Soms word ik er wakker van maar door het slaappilletje sukkel je snel weer in dromenland. Overdag heb ik er veel minder last van. Kan dat nog niet verklaren.
De huid op mijn schouders en bovenrug is aan het genezen. Na jarenlang puistjes en ontstekingen allerhande die ik poogde uit te drogen met isobetadine, vroeger ook al eens antibiotica kuur zonder al te veel effect, zijn het nu rode vlekjes aan het worden die langzaam wegtrekken in mijn huid. Ongezien!
Gezien ik mijn leverontgiftigingskuur een week geleden achter de rug heb, durf ik oprecht te geloven dat er een verband is.
Vanavond ga ik op stap tussen 20 en 23 uur, weeral! Ik voel me opleven. Goed slapen deze middag dus.
Dag 191 Horizontaal
Iedereen wordt laat wakker, inclusief MEzelf.
Geen gekke nevenverschijnselen behalve de gevoelloze mond en de trage wandelgang, de bekende onzichtbare muur die je tegenhoudt. Ik voel nog een druk in de borstkast en me niet helemaal lekker, voel het wat wringen.
Geen grote bewegingen vandaag, geen moeilijke gesprekken ajb maar al bij al heb ik het weekend goed overleefd.
De truuk is blijkbaar urenlang horizontaal gaan liggen en zwijgen als slapen niet mogelijk blijkt. Niet lezen, gewoon rusten. Me vervolgens zoveel mogelijk afsluiten van de omgeving, denken aan niets.
Mijn rothumeur op het einde van de dag moet mijn gezin er jammer genoeg nog maar bijnemen.
Geen gekke nevenverschijnselen behalve de gevoelloze mond en de trage wandelgang, de bekende onzichtbare muur die je tegenhoudt. Ik voel nog een druk in de borstkast en me niet helemaal lekker, voel het wat wringen.
Geen grote bewegingen vandaag, geen moeilijke gesprekken ajb maar al bij al heb ik het weekend goed overleefd.
De truuk is blijkbaar urenlang horizontaal gaan liggen en zwijgen als slapen niet mogelijk blijkt. Niet lezen, gewoon rusten. Me vervolgens zoveel mogelijk afsluiten van de omgeving, denken aan niets.
Mijn rothumeur op het einde van de dag moet mijn gezin er jammer genoeg nog maar bijnemen.
Dag 190 Sea & fun
Gisteren was de meest intense dag sinds mijn total crash in november 2008. Een autorit van 90 km, gaan lunchen bij een vriendin én gaan slapen na 21 uur. Een mijlpaal.
Hoe ik me voel? Slecht gezind. Niet omdat ik ongelukkig ben. Mijn lijf is o.p. en dan ben ik zeer snel geïrriteerd. Maar ... niet ziek vandaag! Het spook is nu helemaal in zijn spelonk verdwenen ook al heb ik hem gisteren gesard en uitgedaagd.
Ik word even wakker dankzij een klein aapje dat naast mijn bed staat en vraagt hoe laat het is. Véél te vroeg! Hubby staat voor één keer op. Een uur later is het mijn beurt.
We gaan naar Sunparks vandaag. De jongste heeft geen "vakantie" gehad deze zomer en voelt zich tekortgedaan. Ziet en hoort dat zijn klasgenootjes naar de zee, strand en bergen zijn geweest.
Ik val om van uitputting in de auto, vervolgens in Sunparks. Toeval wil dat ik een bank inpalm net naast een (vroegere) klant. Gelukkig is hij geen grote prater.
Iedereen wil dat ik mee het water inkom. Brrr, veel te koud en te druk. Laat mij maar liggen.
Het is al laat als we doorgaan, de kinderen vonden het geweldig. Ik droom van een auto met een bed in.
Tip:
Tips om fibromyalgiepijn te verduidelijken
De National Fibromyalgia Association (VS.) heeft volgende tip om jou fibropijn duidelijk te maken aan je omgeving.
Laat hen het volgende doen:
1. Zet een wasknijper op de top van je vinger.
2. Zet de keukenwekker op 30 minuten of houd de klok in het oog.
3. Kijk hoe lang je dit volhoudt: 15 minuten, 10 minuten, 5 minuten?
4. Probeer je nu eens voor te stellen dat je die pijn altijd hebt. Dan kan je begrijpen wat het is om constant pijn te hebben.
Maar mensen met fibromyalgie kunnen de pijn niet weghalen door de wasknijper eraf te halen.
Hoe ik me voel? Slecht gezind. Niet omdat ik ongelukkig ben. Mijn lijf is o.p. en dan ben ik zeer snel geïrriteerd. Maar ... niet ziek vandaag! Het spook is nu helemaal in zijn spelonk verdwenen ook al heb ik hem gisteren gesard en uitgedaagd.
Ik word even wakker dankzij een klein aapje dat naast mijn bed staat en vraagt hoe laat het is. Véél te vroeg! Hubby staat voor één keer op. Een uur later is het mijn beurt.
We gaan naar Sunparks vandaag. De jongste heeft geen "vakantie" gehad deze zomer en voelt zich tekortgedaan. Ziet en hoort dat zijn klasgenootjes naar de zee, strand en bergen zijn geweest.
Ik val om van uitputting in de auto, vervolgens in Sunparks. Toeval wil dat ik een bank inpalm net naast een (vroegere) klant. Gelukkig is hij geen grote prater.
Iedereen wil dat ik mee het water inkom. Brrr, veel te koud en te druk. Laat mij maar liggen.
Het is al laat als we doorgaan, de kinderen vonden het geweldig. Ik droom van een auto met een bed in.
Tip:
Tips om fibromyalgiepijn te verduidelijken
De National Fibromyalgia Association (VS.) heeft volgende tip om jou fibropijn duidelijk te maken aan je omgeving.
Laat hen het volgende doen:
1. Zet een wasknijper op de top van je vinger.
2. Zet de keukenwekker op 30 minuten of houd de klok in het oog.
3. Kijk hoe lang je dit volhoudt: 15 minuten, 10 minuten, 5 minuten?
4. Probeer je nu eens voor te stellen dat je die pijn altijd hebt. Dan kan je begrijpen wat het is om constant pijn te hebben.
Maar mensen met fibromyalgie kunnen de pijn niet weghalen door de wasknijper eraf te halen.
Dag 189 Allergoloog
Het broeierige zit er nog in. Het beest zit weer onder zijn steen, alleen zijn staart zwiept af en toe nog eens. De officiële koorts was weg, nu nog dat griepgevoel.
Vandaag staat een vuurproef op het programma: 45 km rijden naar Gent. Afspraak bij een professor, allergoloog en immunoloog. Mijn derde (lange) autorit dit jaar. Had stiekem gehoopt dat hubby zou voorstellen te rijden, niet dus.
De jongste gaat mee, hij was de aanleiding, herinner u de vlekken enkele weken geleden.
Het bleek een maat voor niets. De professor praatte me onder tafel. Deed alsof zijn neus bloedde. Ik kreeg niet gezegd wat ik wilde zeggen. Haperend verstand. Voelt dementie ook zo aan? Je weet het maar het lukt niet? En ondertussen draait de wereld door?
Zonder veel resultaat terug naar huis. 90 km in de benen.
Dan maar een boterham gaan eten bij een boezemvriendin die op vakantie vertrok. Niets heerlijker dan buiten een hapje eten. Ik had de trip overleefd en kreeg eten geserveerd. Het was een foute dag, fout eten hoorde daar bij.
Op de terugweg heb ik een vriendje opgepikt zodat de jongste een speelkameraadje had terwijl ik zou slapen. Tegen 19u terug wakker geworden, tegen dan was het tijd om te eten. Goed 5 uur geslapen dus.
Mijn foute dag helemaal afgewerkt door voor de eerste keer in anderhalf jaar uit te gaan. Het kon niet meer stuk, ben een glas (thee) gaan drinken.
Heb nog wel genipt aan het glaasje cava van de kameraad maar na drie slokken kreeg ik zo'n ellendig gevoel dat ik hoopte dat hij niet zou vragen om recht te staan en door te gaan. Alsof mijn lijf in stukken aan elkaar hing. Van drie slokjes ... Ben nog net thuisgeraakt na een dik uur. Het was halféén. Ruim drie uur later dan mijn bioritme. Voelde me oud en versleten.
Vandaag staat een vuurproef op het programma: 45 km rijden naar Gent. Afspraak bij een professor, allergoloog en immunoloog. Mijn derde (lange) autorit dit jaar. Had stiekem gehoopt dat hubby zou voorstellen te rijden, niet dus.
De jongste gaat mee, hij was de aanleiding, herinner u de vlekken enkele weken geleden.
Het bleek een maat voor niets. De professor praatte me onder tafel. Deed alsof zijn neus bloedde. Ik kreeg niet gezegd wat ik wilde zeggen. Haperend verstand. Voelt dementie ook zo aan? Je weet het maar het lukt niet? En ondertussen draait de wereld door?
Zonder veel resultaat terug naar huis. 90 km in de benen.
Dan maar een boterham gaan eten bij een boezemvriendin die op vakantie vertrok. Niets heerlijker dan buiten een hapje eten. Ik had de trip overleefd en kreeg eten geserveerd. Het was een foute dag, fout eten hoorde daar bij.
Op de terugweg heb ik een vriendje opgepikt zodat de jongste een speelkameraadje had terwijl ik zou slapen. Tegen 19u terug wakker geworden, tegen dan was het tijd om te eten. Goed 5 uur geslapen dus.
Mijn foute dag helemaal afgewerkt door voor de eerste keer in anderhalf jaar uit te gaan. Het kon niet meer stuk, ben een glas (thee) gaan drinken.
Heb nog wel genipt aan het glaasje cava van de kameraad maar na drie slokken kreeg ik zo'n ellendig gevoel dat ik hoopte dat hij niet zou vragen om recht te staan en door te gaan. Alsof mijn lijf in stukken aan elkaar hing. Van drie slokjes ... Ben nog net thuisgeraakt na een dik uur. Het was halféén. Ruim drie uur later dan mijn bioritme. Voelde me oud en versleten.
Dag 188 Wijs
Nog steeds een rotslecht en doorziek gevoel. Alsof alle snaren gespannen staan en trillen bij de minste beweging.
Alles gaat traag en met de wijsheid van een oud vrouwtje wacht ik het einde van de dag af. Mijn lever is gevoelig. Mijn mond gevoelloos. Mijn hormonen gooien mijn buik overhoop.
Alleen een douche en aankleden, een beetje lezen. Dat wordt het vandaag.
Wachten tot het beest weer onder zijn steen kruipt en ik mijn leven terugkrijg. Morgen is een nieuwe dag.
Alles gaat traag en met de wijsheid van een oud vrouwtje wacht ik het einde van de dag af. Mijn lever is gevoelig. Mijn mond gevoelloos. Mijn hormonen gooien mijn buik overhoop.
Alleen een douche en aankleden, een beetje lezen. Dat wordt het vandaag.
Wachten tot het beest weer onder zijn steen kruipt en ik mijn leven terugkrijg. Morgen is een nieuwe dag.
Abonneren op:
Posts (Atom)