Het feest is voorbij, heb er duidelijk teveel van geprofiteerd. Het zeurende gevoel en de onzichtbare muur is terug maar minder zwaar. Belangrijker, ik heb even het licht aan de eind van de tunnel kunnen zien.
Vandaag bel ik drie ex-klanten op en promoot een vriendin die extra business kan gebruiken. Nu weten ze waarom ik hen niet eerder heb gebeld en tegelijkertijd help ik iemand anders uit de nood.
Ik voel me terug normaal.
De middag terug onder de wol zoals gewoonlijk om vier uurtjes later wakker te woren. Mijn oksels steken pijnlijk, mijn spieren zijn stram maar deze ziekte gaat me er nu niet onder krijgen. Ik voel het. Deze keer staat de chemie aan de goede kant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten