Het is beslist. Dit jaar ga ik mee op vakantie. De laatste gezinsvakantie dateert van ruim 10 jaar geleden. We zijn nog wel eens samen een week naar de zee geweest in 2006 maar toen heb ik het strand niet gezien wegens een toen onbekende aandoening ahum.
Elk jaar stuur ik de pubers naar één of ander sportkamp. Hubby gaat jaarlijks met vrienden vogeltjes loeren in een natuurreservaat. Maar de jongste valt zo steeds uit de boot. Deze keer zie ik het zitten. Hubby is bereid het hele stuk te rijden en ik word hopelijk niet te zeeziek van de trip.
Het wordt lachen. Met zijn vijven in een mini-autootje naar de Alpen. Twee fors uit de kluiten gewassen pubers met de schoenlepel op de achterbank en daartussen de jongste proppen. Iedereen mag maar 1 short en 1 broek mee anders gaat de koffer niet meer dicht.
We gaan een tent (met bedden) huren op een - zo zeggen ze zelf - rustige camping om de kosten te drukken. Het grenst vlak aan een prachtig reservaat bekend voor zijn mogelijkheden tot bergtochten. Ik zal de wacht houden aan de tent en het vuur niet laten uitgaan terwijl de heren gaan wandelen van berghut tot berghut.
Balen maar we moeten realistisch blijven ... Er zijn wel begeleide tochten met ezels die kinderen dragen ... ik zal eens informeren hoeveel die beestjes mogen dragen. Ik ben tenslotte een pluimgewicht. Misschien kan ik zo ook eens een stukje natuur zien daarboven.
Eerst uitzoeken welke reisverzekering het meest geschikt is. De meeste sluiten mensen met voorafbestaande ziekten uit. Zes maanden geleden had ik zoiets nog niet kunnen uitpluizen maar sinds de LDN lukt me dat wel als ik het geleidelijk aan doe.
