Het gaat gelukkig beter vandaag. Geen zandzakken mee te sleuren. Geen olifant die op mijn borstkast zit. Geen baseballbat dat op mijn hoofd heeft geslagen.
De jongste gaat naar de kinderopvang. Hij vindt het niet zo leuk, is liever thuis ... maar ik verdraag geen mensen om me heen. Zelfs mijn eigen kinderen niet.
Al was het maar omdat de televisie dan opgaat. Het lijkt wel of al die programma's worden ingesproken door 5 dezelfde mensen. Om nog maar te zwijgen van de lachknop die om de haverklap wordt ingedrukt bij de soapseries.
Gewoon stilte vandaag. Uitbollen van de crash gisteren. Langzaam terug in het ritme komen. Het lijf is nog extra pijnlijk, stram en stijf. We stretchen extra om wat soepeler te worden.
Ik draai een wasmachine en vergeet het op te hangen. Zo gaat die berg was nooit weggeraken.
woensdag 28 juli 2010
Dag 169 Wigwam
Wat is een crash? Volgens Wikipedia een fysieke storing, overbelasting, inslag, ...
Nochtans zou ik na zoveel maanden beter moeten weten. Amper enkele dagen denkwerk over het schimmelscenario en enkele uurtjes minder middagslaap en ik heb prijs. Deze zondag = crashdag.
De pubers zijn niet thuis, hubby is gaan werken, oma en opa zijn op stap.
De jongste trekt aan mijn mouw terwijl ik op de zetel lig. Wil jij een spelletje met me spelen?
Ik slaap, word wakker, val opnieuw in slaap, word wakker, val lichtjes geërgerd opnieuw in slaap, ... Uren gaan voorbij. Het is 13u en zijn buikje rammelt nu ongemeen.
Welke hap kunnen we klaarmaken zonder energie te verspillen? Rijst en groenten van gisteren opwarmen in de pan, een blikje vis opentrekken en wat citroen erbij. Het smaakt.
Hij wil nu echt spelen. De tuin in met de wilgen stengels die al sinds de herfst wachten om tot een hut getransformeerd te worden. We bouwen een kamp, leggen ons er in neer, doen samen een dutje zoals echte indianen, gaan op insectenjacht. Het regent, rap naar binnen en een vieruurtje eten.
Net geen 16 uur en ik lig terug languit op de zetel. Er komt geen einde aan de dag. Het is 19 uur als ik terug wakker word. De jongste heeft zich geïnstalleerd voor de televisie. Zou hij daar de hele tijd gezeten hebben?
Nochtans zou ik na zoveel maanden beter moeten weten. Amper enkele dagen denkwerk over het schimmelscenario en enkele uurtjes minder middagslaap en ik heb prijs. Deze zondag = crashdag.
De pubers zijn niet thuis, hubby is gaan werken, oma en opa zijn op stap.
De jongste trekt aan mijn mouw terwijl ik op de zetel lig. Wil jij een spelletje met me spelen?
Ik slaap, word wakker, val opnieuw in slaap, word wakker, val lichtjes geërgerd opnieuw in slaap, ... Uren gaan voorbij. Het is 13u en zijn buikje rammelt nu ongemeen.
Welke hap kunnen we klaarmaken zonder energie te verspillen? Rijst en groenten van gisteren opwarmen in de pan, een blikje vis opentrekken en wat citroen erbij. Het smaakt.
Hij wil nu echt spelen. De tuin in met de wilgen stengels die al sinds de herfst wachten om tot een hut getransformeerd te worden. We bouwen een kamp, leggen ons er in neer, doen samen een dutje zoals echte indianen, gaan op insectenjacht. Het regent, rap naar binnen en een vieruurtje eten.
Net geen 16 uur en ik lig terug languit op de zetel. Er komt geen einde aan de dag. Het is 19 uur als ik terug wakker word. De jongste heeft zich geïnstalleerd voor de televisie. Zou hij daar de hele tijd gezeten hebben?
Dag 168 Complottheorie
De hoofdpijn is beter vandaag. Toevallig heb ik al vier dagen nauwelijks gegeten.
De complottheorieën "hoofdpijn" spoken door mijn helder hoofd:
1) mijn darmen zijn niet geprikkeld
2) ik heb niets verkeerd gegeten, geen histamine, geen aspartaam, geen kleurstoffen, geen bewaarmiddelen, ...
3) de schimmel heeft geen eten gekregen, geen suiker, geen granen, ...
Een vriendje mag komen spelen deze voormiddag. We zetten ons in het park met een dekentje en een kussen, een boek dient als afleiding. Fluostiften dienen om de aandacht erbij te houden.
De mirabellen groeien aan de bomen. Niemand ziet ze hangen, alle ouders zijn te druk bezig met hun drankje en gezelschap.
Om 13 uur komen ze beide kids ophalen voor de bioskoop. Ik heb thuis nog brieven te schrijven die al maanden wachten. Mijn hoofd is helder, 't is nu of nooit.
De complottheorieën "hoofdpijn" spoken door mijn helder hoofd:
1) mijn darmen zijn niet geprikkeld
2) ik heb niets verkeerd gegeten, geen histamine, geen aspartaam, geen kleurstoffen, geen bewaarmiddelen, ...
3) de schimmel heeft geen eten gekregen, geen suiker, geen granen, ...
Een vriendje mag komen spelen deze voormiddag. We zetten ons in het park met een dekentje en een kussen, een boek dient als afleiding. Fluostiften dienen om de aandacht erbij te houden.
De mirabellen groeien aan de bomen. Niemand ziet ze hangen, alle ouders zijn te druk bezig met hun drankje en gezelschap.
Om 13 uur komen ze beide kids ophalen voor de bioskoop. Ik heb thuis nog brieven te schrijven die al maanden wachten. Mijn hoofd is helder, 't is nu of nooit.
Abonneren op:
Posts (Atom)