Mijn vrees is bevestigd. Mijn jongste zijn qEEG is reeds zwaar afwijkend. Mijn behandelaar vroeg of dat kind nog naar school kon gaan ...
Dat kind klaagt alle dagen dat hij niet meer naar school wil. Bleek bovendien extreem gevoelig te reageren op lichtprikkels (= uitgelokte stress) maar hoe verklaar je dat een zesjarige nu reeds last kan hebben van chronische belastende stress in dergelijke mate dat zijn brein er averechts door gaat reageren! Professor Van Houdenhove, wat wordt de uitleg ditmaal?
Hij zag dat het een kind was met leermoeilijkheden - ja wij hebben onze blunderrubriek op het forum - maar hij kan er ook wat van. Nochtans is hij normaal begaafd. Wel een sterk vermoeden dat hij een beelddenker is en wat dyslexie heeft.
Ook een zeer kunstzinnig kind. Al sinds zijn derde gaat hij liever naar het Middelheim museum dan naar de speeltuin ernaast. Standbeelden, dat is zijn passie.
Hij geniet meer van culturele vakantiemagazines dan een leesboek. Al die amfitheaters, burchten, ruines, ... waar menigeen alleen een hoop oude stenen in ziet, ziet hij prachtige kunstwerken.
Maar nu, elke dag hoofdpijn, keelpijn en buikpijn zijn geen logische zaken en dan zwijg ik nog over de pijn in armpjes en beentjes na een inspanning. Niet meer naar de radio kunnen luisteren in de auto. Enz.
Voorlopig iedereen op anti-gluten en anti-melk dieet thuis, geen soya en spinazie meer. La revoluzion!! Ik ga een oven of broodbrachine moeten aanschaffen om al die hongerige magen gevuld te krijgen.
Bref, mijn voorgevoel was juist. Dat kind is echt ziek. Stoppen met gluten, slikken van DPP IV enzym om te beginnen. Zo wordt zijn immuunsysteem minder onder druk gezet, vervolgens zijn cortisol gestabiliseerd enz.
Binnen zes weken uitslag van de exorfinentest. Eens zien hoe zwaar hij reageert en/of vergiftigd is.
vrijdag 10 december 2010
Dag 303 Korter
Vier uur op de been deze voormiddag. De recuperatieperiodes worden weer korter. Ik droom weer van een betere periode in aantocht.
De kinderen zijn nu elke middag thuis om te studeren voor de examens. Binnenkort is het kerstvakantie. Dan wordt het druk en zal mijn lijf nog meer prikkels moeten verwerken. Hopelijk zet de trend zich zo door.
De kinderen zijn nu elke middag thuis om te studeren voor de examens. Binnenkort is het kerstvakantie. Dan wordt het druk en zal mijn lijf nog meer prikkels moeten verwerken. Hopelijk zet de trend zich zo door.
Dag 302 Pleisters
Drie uur op de been in de voormiddag en drie uur in de namiddag. Dat is evenveel uren als de eerste drie dagen vorige week! Mij hoor je niet klagen.
Opvallend rode kaken alsook warmtegevoel en terug deining in het lichaam. Ook jeuk in mijn haar. Ik krab me als hond vol vlooien. Toch geen beestjes zeker?
Vandaag af en toe zeer heldere momenten in mijn hoofd. Als klaterend bergwater stroomt het door mijn hersenpan. Mijn enthousiasme doet het in stoom verdwijnen. "Geduld is een pleister op vele wonden." Waar is die doos met pleisters?!
Opvallend rode kaken alsook warmtegevoel en terug deining in het lichaam. Ook jeuk in mijn haar. Ik krab me als hond vol vlooien. Toch geen beestjes zeker?
Vandaag af en toe zeer heldere momenten in mijn hoofd. Als klaterend bergwater stroomt het door mijn hersenpan. Mijn enthousiasme doet het in stoom verdwijnen. "Geduld is een pleister op vele wonden." Waar is die doos met pleisters?!
Dag 301 Recuperatie
Ondanks mijn zware inspanningen afgelopen vrijdag - shopping en fun - en de PEM op zaterdag, voel ik me niet te grieperig meer vandaag. Het wordt weer platte rust maar eerst lekkere soep maken.
Blij dat me dat lukt! De kinderen smullen een hele pot leeg per dag.
Blij dat me dat lukt! De kinderen smullen een hele pot leeg per dag.
Dag 300 Brico
Geradbraakt, strompelend, gloeiend, ... elke vezel deed pijn pijn pijn toen ik gisteravond slapen ging. Als een oud vrouwtje één voetje voor het andere.
Toch de schade beperkt weten te houden met een groot glas Alkala N tegen de extra verzuring, de extra vitamine C die het gif afvoeren en de vrije radicalen te weer gaan, de extra NAC om de mitochondrieën draaiende te houden. En ditmaal dacht ik, ik verhoog ook de LDN nogmaals met 0,0625 naar 1,125 mg.
Zo kwam ik dus uit mijn bed, slechts half geradbraakt en met de opdracht naar de judo te rijden met de jongste. Een vriendin wilde tijdens dat uurtje samen even naar het warenhuis om de hoek. "Ja tuurlijk, kan ik niet weigeren, de katten hebben toch kattenbakvulling nodig." Ze moest eens weten dat ik zelden boodschappen doe. Energy management!
Na de judo gaan we zoals steeds thee bij haar thuis drinken. Kunnen de kinderen nog even spelen en wij bijkletsen. Mijn systeem heeft het even begeven. Ben niet meer wakkergeworden voor drie uur 's middags.
Echter daarna wonderbaarlijk fris naar huis kunnen rijden. Dat ging zo goed dat ik zelfs in de sneeuw tot aan een bricowinkel ben gereden. Dat stond al een jaar op mijn lijst "to do". Met deze ziekte wordt elke klus een lange termijn opdracht.
Het klussen zelf, dat zal moeten wachten tot de volgende LDN verhoging!
Toch de schade beperkt weten te houden met een groot glas Alkala N tegen de extra verzuring, de extra vitamine C die het gif afvoeren en de vrije radicalen te weer gaan, de extra NAC om de mitochondrieën draaiende te houden. En ditmaal dacht ik, ik verhoog ook de LDN nogmaals met 0,0625 naar 1,125 mg.
Zo kwam ik dus uit mijn bed, slechts half geradbraakt en met de opdracht naar de judo te rijden met de jongste. Een vriendin wilde tijdens dat uurtje samen even naar het warenhuis om de hoek. "Ja tuurlijk, kan ik niet weigeren, de katten hebben toch kattenbakvulling nodig." Ze moest eens weten dat ik zelden boodschappen doe. Energy management!
Na de judo gaan we zoals steeds thee bij haar thuis drinken. Kunnen de kinderen nog even spelen en wij bijkletsen. Mijn systeem heeft het even begeven. Ben niet meer wakkergeworden voor drie uur 's middags.
Echter daarna wonderbaarlijk fris naar huis kunnen rijden. Dat ging zo goed dat ik zelfs in de sneeuw tot aan een bricowinkel ben gereden. Dat stond al een jaar op mijn lijst "to do". Met deze ziekte wordt elke klus een lange termijn opdracht.
Het klussen zelf, dat zal moeten wachten tot de volgende LDN verhoging!
Dag 299 Pakjes
Exact 14 dagen geleden de dosis LDN op 1 mg gezet. Sindsdien grotendeels platgelegen, flink gezweet, stijve nek gehad, extra hoofdpijn, ... maar als cadeautje kan ik steeds vaker naar muziek luisteren, langer lezen, heel af en toe iets geks doen dat niet gepland is zolang het binnen de kantooruren valt.
Vier dagen geleden de dosis verhoogd met een fractie, slechts 0,0625mg, resultaat was dus drie dagen nevralgie en buikloop of was het door de zwarte chocolade waar ik aan heb gezondigd? Wie zal het zeggen?
Vandaag fris echter uit bed, vertrekkensklaar om een paar pakjes te gaan kopen in het dorp voor de kinderen vanwege Sinterklaas! Het lukt me zonder zwijmelen. Ik hou het kort, weet wat te kiezen.
Dan in bad gaan liggen, alle lichten uit, twee kaarsjes in de verte. Het lichaam komt weer bij van de geleverde inspanningen.
Tegen drie uur echter afgesproken met een kameraad. Too much for today. Ik wil het niet afbellen. Liefde en vriendschap houden mij in leven.
Als ik geloof dat het XMRV/MLV-virus een onschuldig passerend virus(je) is, geloof ik ook dat Sinterklaas echt bestaat." door VGZM
Vier dagen geleden de dosis verhoogd met een fractie, slechts 0,0625mg, resultaat was dus drie dagen nevralgie en buikloop of was het door de zwarte chocolade waar ik aan heb gezondigd? Wie zal het zeggen?
Vandaag fris echter uit bed, vertrekkensklaar om een paar pakjes te gaan kopen in het dorp voor de kinderen vanwege Sinterklaas! Het lukt me zonder zwijmelen. Ik hou het kort, weet wat te kiezen.
Dan in bad gaan liggen, alle lichten uit, twee kaarsjes in de verte. Het lichaam komt weer bij van de geleverde inspanningen.
Tegen drie uur echter afgesproken met een kameraad. Too much for today. Ik wil het niet afbellen. Liefde en vriendschap houden mij in leven.
Als ik geloof dat het XMRV/MLV-virus een onschuldig passerend virus(je) is, geloof ik ook dat Sinterklaas echt bestaat." door VGZM
Dag 298 Pips
Een ex-collega komt onverwachts haar lunch verorberen in mijn aangenaam gezelschap. Even poog ik nog de berg afwas, de stofnesten en rommel weg te stouwen. Echter mijn lijf reageert in slow motion.
Mijn bleke trekken en vette haren en ongetwijfeld onwelriekende lichaamsgeur van 3 dagen sloophamer, deed haar even fronsen. "Je ziet er maar pips uit vandaag."
Haar korte bezoek heeft me goed gedaan. Tegen de avond voelde ik me beter. Voor mij een pilleke met positieve stralen ajb!
Wat is deze ziekte toch vereenzamend ...
Mijn bleke trekken en vette haren en ongetwijfeld onwelriekende lichaamsgeur van 3 dagen sloophamer, deed haar even fronsen. "Je ziet er maar pips uit vandaag."
Haar korte bezoek heeft me goed gedaan. Tegen de avond voelde ik me beter. Voor mij een pilleke met positieve stralen ajb!
Wat is deze ziekte toch vereenzamend ...
Dag 297 Reus
De nevralgie is weg. Zomaar. De hoofdpijn liep over mijn kaaklijn tot aan mijn voorste tanden. Het evenwicht is terug, het zicht ook. De spastische darm is weg.
Heb vannacht een relatief nare droom gehad. Ik was in de middeleeuwen, een vorig leven laten we zeggen. Ik moest het opnemen tegen een vertegenwoordiger van de Dood. Een soort van Reus, gekleed in zwarte kleding met een vlaskop.
Een oud vrouwtje had me een bezemsteel gegeven om me te verdedigen. Zelf was ik halfblind geworden. Hij vroeg me in welk zak ik mijn sleutels had gestoken. "Dat is een list," bedacht ik me. Als ik met mijn hand ga voelen waar mijn sleutels zitten, moet ik mijn stok deels loslaten, en kan hij me doden. Not yet!
Ik had veel pijn in de droom en tegelijkertijd was ik me bewust van mijn Zijn in de droom. Ik voelde organen en bloedvaten vertragen tot bijna stilvallen en dan weer tot leven komen.
Als ik zou sterven, heb ik deze ochtend aan oma gezegd, dan wil ik dat ze mijn verhaal aan de media vertelt.
Heb vannacht een relatief nare droom gehad. Ik was in de middeleeuwen, een vorig leven laten we zeggen. Ik moest het opnemen tegen een vertegenwoordiger van de Dood. Een soort van Reus, gekleed in zwarte kleding met een vlaskop.
Een oud vrouwtje had me een bezemsteel gegeven om me te verdedigen. Zelf was ik halfblind geworden. Hij vroeg me in welk zak ik mijn sleutels had gestoken. "Dat is een list," bedacht ik me. Als ik met mijn hand ga voelen waar mijn sleutels zitten, moet ik mijn stok deels loslaten, en kan hij me doden. Not yet!
Ik had veel pijn in de droom en tegelijkertijd was ik me bewust van mijn Zijn in de droom. Ik voelde organen en bloedvaten vertragen tot bijna stilvallen en dan weer tot leven komen.
Als ik zou sterven, heb ik deze ochtend aan oma gezegd, dan wil ik dat ze mijn verhaal aan de media vertelt.
Dag 296 Ogen
Van hetzelfde laken een broek. Vandaag ook heel duidelijk last van mijn ogen. Heel mijn leven haarscherp gezien. Behalve dan 's nachts. Dat is altijd vervelend geweest. Ik zie de afstanden anders, kan ze dan niet meer inschatten zoals het hoort.
Met het ziekzijn, werd dat versterkt. Ik kon geen verkeerssituatie meer inschatten op meer dan 50 meter. Geen enkele fietser was dan veilig in mijn buurt. Auto's voor mij ook niet. Landschappen veranderen in tekenfilms na een tiental minuten. Benzine tanken verergert het fenomeen. Lang leve de chemische intoleranties. Parkeren in een ondergrondse parking of garagebox blijkt een huzarenstuk te zijn geworden. Zelfs de pinker weet ik niet meer te vinden.
Vandaag leek het alsof ik door een slecht afgestelde verrekijker keek. Af en toe werd er dan aan gedraaid. Het beeld werd wazig, dan weer kleiner, dan weer groter. Ik wrijf nog eens in mijn ogen. Zo schiet dat niet op.
Je kan nauwelijks lezen. Gelukkig zijn er nog de sneeuwvlokjes om naar te kijken.
Heb mijn bed enkel verlaten voor de noodzakelijke calorieënbommen. Spieren hebben eiwitten nodig om niet helemaal weg te smelten zonder beweging.
Met het ziekzijn, werd dat versterkt. Ik kon geen verkeerssituatie meer inschatten op meer dan 50 meter. Geen enkele fietser was dan veilig in mijn buurt. Auto's voor mij ook niet. Landschappen veranderen in tekenfilms na een tiental minuten. Benzine tanken verergert het fenomeen. Lang leve de chemische intoleranties. Parkeren in een ondergrondse parking of garagebox blijkt een huzarenstuk te zijn geworden. Zelfs de pinker weet ik niet meer te vinden.
Vandaag leek het alsof ik door een slecht afgestelde verrekijker keek. Af en toe werd er dan aan gedraaid. Het beeld werd wazig, dan weer kleiner, dan weer groter. Ik wrijf nog eens in mijn ogen. Zo schiet dat niet op.
Je kan nauwelijks lezen. Gelukkig zijn er nog de sneeuwvlokjes om naar te kijken.
Heb mijn bed enkel verlaten voor de noodzakelijke calorieënbommen. Spieren hebben eiwitten nodig om niet helemaal weg te smelten zonder beweging.
Dag 295 Wurggreep
Onbeschrijfelijke hoofdpijn. Mijn evenwichtsgevoel is evenredig gedaald. Een poging om van de wc-pot recht te staan, is als op een slappe koord dansen. En net vandaag willen de darmen alle inhoud eruit knijpen in een spastische kramp.
Opdracht van de dag: vooral dat hoofd niet naar voren buigen. Mijn ogen lijken eruit te vallen, alle hersenen naar voren te glijden. Alle lichten uit en iedereen muisstil.
Het ziektegevoel overheerst. Wat heb ik mispeuterd of misgegeten? Zover komt het dus, de school van de psychiatrie heeft me in zijn wurggreep. Ik zoek de schuld bij mezelf. Smeerlappen. Na al die jaren ziekzijn en duizenden euro's testen, bio-voeding, agressieve rust-therapie, ... zou ik het toch beter moeten weten.
Opdracht van de dag: vooral dat hoofd niet naar voren buigen. Mijn ogen lijken eruit te vallen, alle hersenen naar voren te glijden. Alle lichten uit en iedereen muisstil.
Het ziektegevoel overheerst. Wat heb ik mispeuterd of misgegeten? Zover komt het dus, de school van de psychiatrie heeft me in zijn wurggreep. Ik zoek de schuld bij mezelf. Smeerlappen. Na al die jaren ziekzijn en duizenden euro's testen, bio-voeding, agressieve rust-therapie, ... zou ik het toch beter moeten weten.
Dag 294 Vervuiling
De klop van de hamer, de PEM, is gereserveerd voor zondag. Een uur uitslapen, drie uurtjes op de been en dan weer in bed. Ditmaal echt bijslapen.
De keelpijn achtervolgt me ongenadig, de nekpijn ook. De buitenlucht blijft stinken, ik ook maar het humeur betert. De hormoonschommelingen bereiken weer normale peilen.
Mijn japanse pillen met phyto estrogenen zouden in heel dat ontwrichte lijf een schakeltje moeten helpen om de HPA-balans te herstellen.
De media heeft de mond vol van vervuiling de laatste jaren. Ons lichaam is even vervuild als de rivieren en de lucht maar geen arts die in opstand komt. Behalve voor een sigaretje dan want dat geeft radioactieve stoffen af die tot twee jaar in je lichaam blijven.
Ze vertellen er wel niet bij dat de radio-actieve stoffen vrijgekomen bij het onderzoek onder de scanner, ontstoken cellen in je lichaam - met name in de aderverkalking - aansporen tot het ontwikkelen van abnormale celdelingen, lees tumoren.
De media en wetenschap is medeplichtig aan massamoord want ze weigeren alternatieven wegens ... te alternatief.
De keelpijn achtervolgt me ongenadig, de nekpijn ook. De buitenlucht blijft stinken, ik ook maar het humeur betert. De hormoonschommelingen bereiken weer normale peilen.
Mijn japanse pillen met phyto estrogenen zouden in heel dat ontwrichte lijf een schakeltje moeten helpen om de HPA-balans te herstellen.
De media heeft de mond vol van vervuiling de laatste jaren. Ons lichaam is even vervuild als de rivieren en de lucht maar geen arts die in opstand komt. Behalve voor een sigaretje dan want dat geeft radioactieve stoffen af die tot twee jaar in je lichaam blijven.
Ze vertellen er wel niet bij dat de radio-actieve stoffen vrijgekomen bij het onderzoek onder de scanner, ontstoken cellen in je lichaam - met name in de aderverkalking - aansporen tot het ontwikkelen van abnormale celdelingen, lees tumoren.
De media en wetenschap is medeplichtig aan massamoord want ze weigeren alternatieven wegens ... te alternatief.
Dag 293 In de stad
De drukste dag van de week. Als ik vrijdag over mijn grenzen zou gaan, kan je me op zaterdag bijeenvegen. Vrijdag is dus een heilige dag. Dan mag er niks misgaan.
Een vriendin nodigt me na de judo uit op een tasje thee. Ik zie er even tegenop om die kilometers te rijden, het zijn er maar 4 heen en 6 terug.
Onderweg kom ik een internist tegen die me van lang geleden kent. Hij vindt me maar een vreemd geval, "een medische uitzondering". "Iemand die zo lang met CVS rondloopt, dat is niet mogelijk." Een vriendin van hem in de sportclub is ook genezen van CVS, hij zou haar eens vragen wat ze daarvoor gedaan heeft.
Doen dokter en steek dat advies in mijn brievenbus. Ik kijk ernaar uit!
Mijn strijdvaardigheid wordt er alleen maar door gevoed. Bende eigenwijze specialisten. Waarom liggen er dan miljoenen mensen ziek in hun bed als het mirakel al bekend is?
Het kopje thee doet deugd. Het wordt een lange dag. Geen dutje voor mama vandaag. Ze mag wel in haar bed blijven liggen tot iedereen duidelijk honger krijgt. Hubby is op bijscholing en er zit dus niets anders op.
Zoonlief wil naar de salsales en ik moet mijn vitamine B12 spuitje nog hebben. Op een uurtje draai ik het perfecte rondje tussen oma en de dansvloer. Ik voel me als een uitgeperste citroen maar heb voor het eerst in jaren weer volk in de straten van de stad gezien tijdens een weekend.
Achter de raampjes van cafés en bars lachende gezichten en klinkende glazen, dansende mensen, auto's vol met vrolijke jonge mensen in de straten, snelle taxi's op weg naar de volgende klant, ...
En ik, op weg naar huis.
Een vriendin nodigt me na de judo uit op een tasje thee. Ik zie er even tegenop om die kilometers te rijden, het zijn er maar 4 heen en 6 terug.
Onderweg kom ik een internist tegen die me van lang geleden kent. Hij vindt me maar een vreemd geval, "een medische uitzondering". "Iemand die zo lang met CVS rondloopt, dat is niet mogelijk." Een vriendin van hem in de sportclub is ook genezen van CVS, hij zou haar eens vragen wat ze daarvoor gedaan heeft.
Doen dokter en steek dat advies in mijn brievenbus. Ik kijk ernaar uit!
Mijn strijdvaardigheid wordt er alleen maar door gevoed. Bende eigenwijze specialisten. Waarom liggen er dan miljoenen mensen ziek in hun bed als het mirakel al bekend is?
Het kopje thee doet deugd. Het wordt een lange dag. Geen dutje voor mama vandaag. Ze mag wel in haar bed blijven liggen tot iedereen duidelijk honger krijgt. Hubby is op bijscholing en er zit dus niets anders op.
Zoonlief wil naar de salsales en ik moet mijn vitamine B12 spuitje nog hebben. Op een uurtje draai ik het perfecte rondje tussen oma en de dansvloer. Ik voel me als een uitgeperste citroen maar heb voor het eerst in jaren weer volk in de straten van de stad gezien tijdens een weekend.
Achter de raampjes van cafés en bars lachende gezichten en klinkende glazen, dansende mensen, auto's vol met vrolijke jonge mensen in de straten, snelle taxi's op weg naar de volgende klant, ...
En ik, op weg naar huis.
Dag 292 Zo mama zo ...
De kinderen hebben geen school vandaag. Komt goed uit. De jongste is hoe langer hoe meer ziek. Hij wil niet meer naar school gaan want hij voelt zich niet lekker.
Elke dag die keelpijn als hij gaat slapen - oververmoeidheid en een lichaam dat zegt dat het zijn grens bereikt heeft?
Elke dag hoofdpijn - en ik kan hem op zijn leeftijd toch geen pijnstillers beginnen geven maar als hij daar zo bleek zit met grauwe lippen, bloedt mijn hart.
Elke dag lopen naar de toilet want buikpijn - ...
Elke dag moe worden en stemverlies van zijn woordjes te lezen ...
en ga zo maar door.
We hebben besloten dat hij geen speltbrood meer eet en vanaf nu enkel nog glutenvrij brood en cracotten krijgt. Hij was de eerste om akkoord te gaan. Zo wordt zijn immuunsysteem al minder onder druk gezet.
Volgende stap is een exorfinentest, zien hoe hard zijn lichaam reageert met antistoffen tegen gluten en melk.
Het is een moeilijke combinatie, een ziek kind in huis en zelf bedlegerig zijn. Deze namiddag slaap ik 4 uren en draai de voordeur op slot. Een halve voormiddag op de been zijn met een zesjarige vergt meer energie dan ik zelf had verhoopt. Met de beste wil van de wereld, kan ik niet wakker blijven.
Gekke gewaarwording, gevoelloze knieën vandaag.
Elke dag die keelpijn als hij gaat slapen - oververmoeidheid en een lichaam dat zegt dat het zijn grens bereikt heeft?
Elke dag hoofdpijn - en ik kan hem op zijn leeftijd toch geen pijnstillers beginnen geven maar als hij daar zo bleek zit met grauwe lippen, bloedt mijn hart.
Elke dag lopen naar de toilet want buikpijn - ...
Elke dag moe worden en stemverlies van zijn woordjes te lezen ...
en ga zo maar door.
We hebben besloten dat hij geen speltbrood meer eet en vanaf nu enkel nog glutenvrij brood en cracotten krijgt. Hij was de eerste om akkoord te gaan. Zo wordt zijn immuunsysteem al minder onder druk gezet.
Volgende stap is een exorfinentest, zien hoe hard zijn lichaam reageert met antistoffen tegen gluten en melk.
Het is een moeilijke combinatie, een ziek kind in huis en zelf bedlegerig zijn. Deze namiddag slaap ik 4 uren en draai de voordeur op slot. Een halve voormiddag op de been zijn met een zesjarige vergt meer energie dan ik zelf had verhoopt. Met de beste wil van de wereld, kan ik niet wakker blijven.
Gekke gewaarwording, gevoelloze knieën vandaag.
Dag 291 Wijs
Vandaag kom ik enkel een drietal uurtjes mijn bed uit rond het middaguur. Mijn avondeten verorber ik een uitzonderlijke keer in mijn bed. Te moe om eruit te komen. De wereld draait door zonder mij. Wat een tijdsverlies.
Mijn schouders en billen doen pijn van dat eindeloos liggen.
Soms zegt men mij wel eens dat ik een wijs mens ben. Zouden ze ook weten dat wijze mensen veel verdriet hebben?
Mijn schouders en billen doen pijn van dat eindeloos liggen.
Soms zegt men mij wel eens dat ik een wijs mens ben. Zouden ze ook weten dat wijze mensen veel verdriet hebben?
Dag 290 Bioritme
Het scenario is zowat identiek aan dinsdag. Sinds enkele weken hou ik een bioritme-dagboek bij. Wat daaruit komt, is heel verhelderend. Voor elk uur dat ik zit of rondloop, lig ik er minstens evenveel in bed te slapen of te liggen.
Slapen tot 8 uur
8 - 9u : rondlopen
10 - 11 - 12u: in bed
13 - 14 - 15u: op de been
16 - 17 - 18u: slapen
19 - 20u: zitten
21 -22- 23u: in bed
Zo krijg je een heel goed zicht op PEM, post exertionele malaise en hoe lang je ervan moet recupereren.
Maak 26 kolommen: datum + 24 uren + specifieke klachten
Rood = slapen
Geel = bed, bank, liggen
Groen = zitten, actief
Zo weet ik exact wat ik elke dag kan en niet kan. Vandaag stond er extra sterke keelpijn op het lijstje + de waslijst van dinsdag.
Een klein dagboek bijhouden, is goed om controle te hebben over je ziekte. Anders wordt ze ongrijpbaar en lijken alle dagen op elkaar. Nu zie je verschil.
Slapen tot 8 uur
8 - 9u : rondlopen
10 - 11 - 12u: in bed
13 - 14 - 15u: op de been
16 - 17 - 18u: slapen
19 - 20u: zitten
21 -22- 23u: in bed
Zo krijg je een heel goed zicht op PEM, post exertionele malaise en hoe lang je ervan moet recupereren.
Maak 26 kolommen: datum + 24 uren + specifieke klachten
Rood = slapen
Geel = bed, bank, liggen
Groen = zitten, actief
Zo weet ik exact wat ik elke dag kan en niet kan. Vandaag stond er extra sterke keelpijn op het lijstje + de waslijst van dinsdag.
Een klein dagboek bijhouden, is goed om controle te hebben over je ziekte. Anders wordt ze ongrijpbaar en lijken alle dagen op elkaar. Nu zie je verschil.
Dag 289 Springende eicellen
Ongesteld en ditmaal een humeur om op te schieten. Mijn temperatuur is een halve graad gestegen. Voldoende om als een zak stinkende ajuinen rond te lopen. Als extraatje wat meer hoofdpijn dan gewoonlijk. 4/10 zal ik het geven.
Bovendien is mijn zenuwstelsel mega-alert. Ik ruik de uitlaatgassen van autostrades, auto's en fabrieken als een speurhond. Bah alles stinkt naar vergif. Alsof die zak ajuinen niet volstaat.
Mijn vel prikt bij elke aanraking. Een psychiater zou me overwerkt en gestresseerd hebben gelabeled. Sorry man, ik lig al twee jaar in bed. Mijn zenuwstelsel is door iets anders in de war gebracht ditmaal. Springende eicellen.
Bovendien is mijn zenuwstelsel mega-alert. Ik ruik de uitlaatgassen van autostrades, auto's en fabrieken als een speurhond. Bah alles stinkt naar vergif. Alsof die zak ajuinen niet volstaat.
Mijn vel prikt bij elke aanraking. Een psychiater zou me overwerkt en gestresseerd hebben gelabeled. Sorry man, ik lig al twee jaar in bed. Mijn zenuwstelsel is door iets anders in de war gebracht ditmaal. Springende eicellen.
Dag 288 Geestdrift
Relatief fit opgestaan. Voor de eerste keer sinds lange tijd terug aan het bureau gaan zitten. Mijn deadline voor begin december komt er met rasse reden aan. Het is een persoonlijke deadline. Bezigheidstherapie zullen we het maar noemen voorlopig.
Mijn lijf is dan wel falend, mijn geestdrift om nog iets van mijn leven te maken niet minder. De dag dat ze iets vinden om die turbine terug in gang te zetten, liggen mijn plannen klaar.
45 min mentale inspanning en pure focus zuipen alle glucose uit mijn hersenen. Een geluk bij een ongeluk dat die wetenschappers niet gehaast zijn om een oplossing te willen vinden voor onze ziekte want met een falend lijf heb je tevens een falend brein. Zo schieten de plannen hier niet op.
Ik lijk net een zwaar wiskunde examen te hebben afgelegd in combinatie met een loopproef. Ter info dat eerste was niet mijn geliefkoosde vak. Het is net geen 10 u 's morgens en ik heb geen keuze, mijn bed roept ongenadig.
Er hangt een vervelende geur in mijn kleren. Mijn huid prikt af en toe als brandnetels en de voorbije nacht was geen echt succes. Dat komt niet vaak voor.
Een vroegere klant wekt me aan de telefoon anderhalf uur later. Hij verschiet, het is erger dan hij dacht. Ben jij dan nog steeds niet terug aan het werk? Zo een dynamische vrouw? En voegde er nog aan toe , “Jij hebt me geleerd de telefoon te gebruiken om mensen om hulp te durven vragen. Je kan me altijd bellen.”
Deze briljante ingenieur voelde zich indertijd te goed om te verkopen. Hij heeft geleerd dat iedereen heel veel te bieden heeft als je maar genoeg vragen stelt.
Info:
Audio therapie
Dr. Joseph Puleo herontdekte de Solfège tonen en de rol die ze spelen in genezing en meditatie.
Audio psychologie, therapie en healing zijn gangbare praktijken die reeds duizenden jaren teruggaan en wereldwijd gebruikt worden.
Er zijn 18 Solfège tonen. Zes van die tonen vertegenwoordigen kwaliteiten die reeds gebruikt en beoefend werden lang voordat de wetenschap van toepassing was.
De Solfège tonen zijn multi-cultureel en worden gebruikt binnen meerdere mediums in veel verschillende methoden.
De zes tones ziijn:
396 Hz- Bevrijden van schuld en angst
http://www.youtube.com/watch?v=IJUu-xiJPx8&feature=related
417 Hz- Situaties ongedaan maken en verandering vergemakkelijken
http://www.youtube.com/watch?v=7ftMa2Rzo54
528 Hz- Transformatie en mirakels (ook wel DNA reparatie genoemd)
http://www.youtube.com/watch?v=tZrBRQn6K0A
639 Hz- Aansluiting en relaties
http://www.youtube.com/watch?v=CLuEy2p2bBw
741 Hz- Ontwaken van intuïtie
http://www.youtube.com/watch?v=gBrocj_s-wE
852 Hz- Terugkeer naar geestelijke orde
http://www.youtube.com/watch?v=hhHe8C6Qej4
Je kan ze makkelijk via internet of op CD terugvinden. Ze worden met of zonder muziek aangeboden.
Een website waar je een heel arsenaal aan downloads kan vinden (te betalen): http://www.unisonicascension.com/solfeggio/
Mijn lijf is dan wel falend, mijn geestdrift om nog iets van mijn leven te maken niet minder. De dag dat ze iets vinden om die turbine terug in gang te zetten, liggen mijn plannen klaar.
45 min mentale inspanning en pure focus zuipen alle glucose uit mijn hersenen. Een geluk bij een ongeluk dat die wetenschappers niet gehaast zijn om een oplossing te willen vinden voor onze ziekte want met een falend lijf heb je tevens een falend brein. Zo schieten de plannen hier niet op.
Ik lijk net een zwaar wiskunde examen te hebben afgelegd in combinatie met een loopproef. Ter info dat eerste was niet mijn geliefkoosde vak. Het is net geen 10 u 's morgens en ik heb geen keuze, mijn bed roept ongenadig.
Er hangt een vervelende geur in mijn kleren. Mijn huid prikt af en toe als brandnetels en de voorbije nacht was geen echt succes. Dat komt niet vaak voor.
Een vroegere klant wekt me aan de telefoon anderhalf uur later. Hij verschiet, het is erger dan hij dacht. Ben jij dan nog steeds niet terug aan het werk? Zo een dynamische vrouw? En voegde er nog aan toe , “Jij hebt me geleerd de telefoon te gebruiken om mensen om hulp te durven vragen. Je kan me altijd bellen.”
Deze briljante ingenieur voelde zich indertijd te goed om te verkopen. Hij heeft geleerd dat iedereen heel veel te bieden heeft als je maar genoeg vragen stelt.
Info:
Audio therapie
Dr. Joseph Puleo herontdekte de Solfège tonen en de rol die ze spelen in genezing en meditatie.
Audio psychologie, therapie en healing zijn gangbare praktijken die reeds duizenden jaren teruggaan en wereldwijd gebruikt worden.
Er zijn 18 Solfège tonen. Zes van die tonen vertegenwoordigen kwaliteiten die reeds gebruikt en beoefend werden lang voordat de wetenschap van toepassing was.
De Solfège tonen zijn multi-cultureel en worden gebruikt binnen meerdere mediums in veel verschillende methoden.
De zes tones ziijn:
396 Hz- Bevrijden van schuld en angst
http://www.youtube.com/watch?v=IJUu-xiJPx8&feature=related
417 Hz- Situaties ongedaan maken en verandering vergemakkelijken
http://www.youtube.com/watch?v=7ftMa2Rzo54
528 Hz- Transformatie en mirakels (ook wel DNA reparatie genoemd)
http://www.youtube.com/watch?v=tZrBRQn6K0A
639 Hz- Aansluiting en relaties
http://www.youtube.com/watch?v=CLuEy2p2bBw
741 Hz- Ontwaken van intuïtie
http://www.youtube.com/watch?v=gBrocj_s-wE
852 Hz- Terugkeer naar geestelijke orde
http://www.youtube.com/watch?v=hhHe8C6Qej4
Je kan ze makkelijk via internet of op CD terugvinden. Ze worden met of zonder muziek aangeboden.
Een website waar je een heel arsenaal aan downloads kan vinden (te betalen): http://www.unisonicascension.com/solfeggio/
Dag 287 Hart van bloemen
De jongste gaat naar een vriendje. Uitgerekend de mama die mij indertijd heeft gezegd dat ik ME/CVS had. Toen kon ik reeds maandenlang de trap niet meer op naar de kleuterklas of met moeite.
Zelf is ze in behandeling bij DML en fel verbeterd maar nu even gestopt. Na een reeks bekende AB kuren is ze met een zware penicilline allergie opgenomen geweest. Dat was een behoorlijke klap voor haar lichaam waar ze meerdere weken van heeft moeten bekomen. Teveel antibiotica op te korte tijd was het verdict.
Zo zit ik ruim een uur op de stoel, haar 8-jarig dochtertje tokkelt een tijdje genadeloos op de piano maar ik kan me blijven concentreren.
Een hele week al, zet ik de radio aan in de auto als ik naar school rijd en luister gericht naar muziek. Vroeger was het heel af en toe en moest het stilletjes, dezer dagen durf ik hem al eens luider zetten. Wat spelen ze leuke dansmuziek. Ik word er helemaal vrolijk van. Mijn brein kan het weer verwerken. Wie weet loop ik twee jaar achter in de hitparade.
Tot het dochtertje de stuiterbal bovenhaalt, toen heb ik ingegrepen. Sorry young lady, ik zie je graag maar dat soort aandachttrekkerij gaat me te ver. Toon me liever die prachtige tekeningen van je!
Toch maar weer drie uur geslapen en een gekke droom gehad. Het leek of ik stervende was, mijn lichaam werd stijf en zoals in de Green Mile ontsnapte een massa belletjes ziektemakers mijn lichaam via mijn mond. Ik zweefde over een grastapijt en 3 soorten bloemen (rood, roos, wit) waaiden als door de wind rond me heen en vormden een groot hart om me heen. Toen werd ik beter.
Tegen de avond extra moe ondanks mijn uren slaap en het niet verlaten van mijn bed. Eergisteren de dosis LDN verhoogd. 1 gram nu. Ik vermoed dat ik dat voel.
Zelf is ze in behandeling bij DML en fel verbeterd maar nu even gestopt. Na een reeks bekende AB kuren is ze met een zware penicilline allergie opgenomen geweest. Dat was een behoorlijke klap voor haar lichaam waar ze meerdere weken van heeft moeten bekomen. Teveel antibiotica op te korte tijd was het verdict.
Zo zit ik ruim een uur op de stoel, haar 8-jarig dochtertje tokkelt een tijdje genadeloos op de piano maar ik kan me blijven concentreren.
Een hele week al, zet ik de radio aan in de auto als ik naar school rijd en luister gericht naar muziek. Vroeger was het heel af en toe en moest het stilletjes, dezer dagen durf ik hem al eens luider zetten. Wat spelen ze leuke dansmuziek. Ik word er helemaal vrolijk van. Mijn brein kan het weer verwerken. Wie weet loop ik twee jaar achter in de hitparade.
Tot het dochtertje de stuiterbal bovenhaalt, toen heb ik ingegrepen. Sorry young lady, ik zie je graag maar dat soort aandachttrekkerij gaat me te ver. Toon me liever die prachtige tekeningen van je!
Toch maar weer drie uur geslapen en een gekke droom gehad. Het leek of ik stervende was, mijn lichaam werd stijf en zoals in de Green Mile ontsnapte een massa belletjes ziektemakers mijn lichaam via mijn mond. Ik zweefde over een grastapijt en 3 soorten bloemen (rood, roos, wit) waaiden als door de wind rond me heen en vormden een groot hart om me heen. Toen werd ik beter.
Tegen de avond extra moe ondanks mijn uren slaap en het niet verlaten van mijn bed. Eergisteren de dosis LDN verhoogd. 1 gram nu. Ik vermoed dat ik dat voel.
Dag 286 Cola
De zwaarste dag van de week as usual. Judo, boodschappen ophalen bij oma, spuitje vitamine B12 krijgen, naar de bakker.
Vandaag komen er vriendjes spelen. En vanavond ga ik bij een vriendin eten. Hopelijk ben ik tegen dan van mijn hoofdpijn verlost. Blame it on the cake! Heb ook een stijve nek.
Het is net geen 15 uur en zelfs met 3 pagadders die rondcrossen en een gamende tiener, val ik in slaap op de zetel in de living. De douche verfrist en het weerzien met de vriendin is een oppepper.
We kletsen veel te lang. Ik waag me aan een blikje cola vanavond. Het smaakt. Tweemaal krijg ik een signaalstoring in mijn hoofd alsof je met een electrisch apparaat ergens te dichtbij komt. Het geluid komt niet meer of verdraaid door en mijn lichaam meegezogen door een sterke stroming of draaikolk. Hoog tijd om op te stappen.
Bij de derde keer stap ik resoluut op en zeg het ook. “Sorry, lieverd, voel me niet lekker. Moet er nu vandoor.” Eigenlijk gevaarlijk om zo te rijden. Ik zet me aan de kant zodra ik merk dat weer gebeurt. Gelukkig woon ik maar een paar straten verder.
Vandaag komen er vriendjes spelen. En vanavond ga ik bij een vriendin eten. Hopelijk ben ik tegen dan van mijn hoofdpijn verlost. Blame it on the cake! Heb ook een stijve nek.
Het is net geen 15 uur en zelfs met 3 pagadders die rondcrossen en een gamende tiener, val ik in slaap op de zetel in de living. De douche verfrist en het weerzien met de vriendin is een oppepper.
We kletsen veel te lang. Ik waag me aan een blikje cola vanavond. Het smaakt. Tweemaal krijg ik een signaalstoring in mijn hoofd alsof je met een electrisch apparaat ergens te dichtbij komt. Het geluid komt niet meer of verdraaid door en mijn lichaam meegezogen door een sterke stroming of draaikolk. Hoog tijd om op te stappen.
Bij de derde keer stap ik resoluut op en zeg het ook. “Sorry, lieverd, voel me niet lekker. Moet er nu vandoor.” Eigenlijk gevaarlijk om zo te rijden. Ik zet me aan de kant zodra ik merk dat weer gebeurt. Gelukkig woon ik maar een paar straten verder.
Dag 285 Fleece
Het is mijn verjaardag en van de afgelopen week is er nog maar één dag geweest dat ik deftig uit mijn bed ben geweest. Vandaag hoop ik hetzelfde te kunnen evenaren. Het klassieke rondje taart en goed gezelschap wacht op me.
Tot twee uur in bed, optimalisatie van de batterijen. Een paar vrienden wacht beneden op me. Ik eet de aangeboden taart en geniet. Morgen zien we wel wat dat geeft.
De kinderen overladen me met bijna evenveel zoenen als mijn verjaardag. Een overdaad!
Een tweede lading taart wacht op me. Superlekker frambozen crumble. Om duimen en vingers af te likken ...
Hubby doet me een mooie comfortabele fleece trui cadeau. Die is welkom en past als gegoten! En dan hop, rap weer naar bed. Verjaardag of niet, mijn systeem werkt identiek hetzelfde.
De steen in de keel is fel geminderd deze week. Het is nog irritant maar niet meer zo vervelend. Dat gaat duidelijk de goede richting uit. Meer spierpijn als anders maar heb mijn bed ook nauwelijks verlaten deze week. Ik voel mijn spieren haast wegsmelten. Help, straks geen billen meer.
Tot twee uur in bed, optimalisatie van de batterijen. Een paar vrienden wacht beneden op me. Ik eet de aangeboden taart en geniet. Morgen zien we wel wat dat geeft.
De kinderen overladen me met bijna evenveel zoenen als mijn verjaardag. Een overdaad!
Een tweede lading taart wacht op me. Superlekker frambozen crumble. Om duimen en vingers af te likken ...
Hubby doet me een mooie comfortabele fleece trui cadeau. Die is welkom en past als gegoten! En dan hop, rap weer naar bed. Verjaardag of niet, mijn systeem werkt identiek hetzelfde.
De steen in de keel is fel geminderd deze week. Het is nog irritant maar niet meer zo vervelend. Dat gaat duidelijk de goede richting uit. Meer spierpijn als anders maar heb mijn bed ook nauwelijks verlaten deze week. Ik voel mijn spieren haast wegsmelten. Help, straks geen billen meer.
Dr Maes
Michael Maes berichtte ons de achtergronden van zijn vertrek naar Thailand als volgt:
“Ik heb Belgie verlaten na jarenlange tegenwerking. Mij werd het leven zuur gemaakt.
De "academische" specialisten en verzekeringsartsen noemden mij openlijk: een laboratoriumrat, een natuurarts, een kwakzalver, een te mijden persoon, niet eens een psychiater, niet eens een arts. Mijn buitenlandse assistenten werden het land uitgewezen of uitgezet. Ik werd bedreigd door het Rijksinstituut voor Sociale Zekerheid. Ik werd vervolgd door de Orde der Geneesheren omwille van mijn ontdekkingen betreffende ME/CVS.
De commissie voor medische ethiek heeft mij belet nog enig onderzoek in Belgie te verrichten. Hoewel ik nu de belangrijkste onderzoeker ben in Europa in mijn doelgebied, gebaseerd op de citation en H-index, werd ik door deze commissie onbekwaam verklaard nog onderzoek te mogen voeren bij ME/CVS. Onderzoek naar ME/CVS werd als niet relevant gebrandvlekt en alle internationale onderzoeksinstituten waar ik mee samenwerk, worden tevens als inadequaat geoormerkt.
Het Rijksinstituut, de Orde en de etische commissies worden bestuurd door het Ministerie van Volksgezondheid dat per decreet heeft uitgevaardigd dat CVS dient behandeld te worden met CGT/GET en zeker niet biologisch mag benaderd worden.
Een en ander kunt u lezen in mijn boek: "NOOIT MEER MOE", dat verschijnt midden januari 2011.”
Voila, weer een arts minder voor de ME/CVS patienten.
Wie durft nog te beweren dat wij leven in een zorgstaat? Alle artsen die ME/CVS patienten helpen, worden systematisch verwijderd. Met dank aan de overheid, Riziv, professor Van Houdenhove en verzekeringen.
“Ik heb Belgie verlaten na jarenlange tegenwerking. Mij werd het leven zuur gemaakt.
De "academische" specialisten en verzekeringsartsen noemden mij openlijk: een laboratoriumrat, een natuurarts, een kwakzalver, een te mijden persoon, niet eens een psychiater, niet eens een arts. Mijn buitenlandse assistenten werden het land uitgewezen of uitgezet. Ik werd bedreigd door het Rijksinstituut voor Sociale Zekerheid. Ik werd vervolgd door de Orde der Geneesheren omwille van mijn ontdekkingen betreffende ME/CVS.
De commissie voor medische ethiek heeft mij belet nog enig onderzoek in Belgie te verrichten. Hoewel ik nu de belangrijkste onderzoeker ben in Europa in mijn doelgebied, gebaseerd op de citation en H-index, werd ik door deze commissie onbekwaam verklaard nog onderzoek te mogen voeren bij ME/CVS. Onderzoek naar ME/CVS werd als niet relevant gebrandvlekt en alle internationale onderzoeksinstituten waar ik mee samenwerk, worden tevens als inadequaat geoormerkt.
Het Rijksinstituut, de Orde en de etische commissies worden bestuurd door het Ministerie van Volksgezondheid dat per decreet heeft uitgevaardigd dat CVS dient behandeld te worden met CGT/GET en zeker niet biologisch mag benaderd worden.
Een en ander kunt u lezen in mijn boek: "NOOIT MEER MOE", dat verschijnt midden januari 2011.”
Voila, weer een arts minder voor de ME/CVS patienten.
Wie durft nog te beweren dat wij leven in een zorgstaat? Alle artsen die ME/CVS patienten helpen, worden systematisch verwijderd. Met dank aan de overheid, Riziv, professor Van Houdenhove en verzekeringen.
Abonneren op:
Posts (Atom)