Google Website Translator Gadget

dinsdag 21 september 2010

Dag 225 Judo

Geen tijd om uit te slapen of in pyama te blijven lummelen. Deze ochtend is het judoles. De jongste heeft er nog niet veel zin in. Angst voor het onbekende.


Na een uurtje is hij echter razend enthousiast. Geef toe, welke jongen vindt het niet heerlijk om lekker te rollebollen over de grond en kneepjes te leren om de andere te vloeren?

De bende sprinkhanen met de oranje en groene ceintuur vond het heerlijk - om in afwachting van hun beurt een uur later - met een stel ballonnen te spelen. Waarom maken die plastic dingen zo'n irritant geluid heb ik me al meerdere keren afgevraagd?

Thuis blijken de pubers voor de tv te zitten. Ze beloven me plechtig voor hun jongste broer te zorgen waarop ik in slaap val in bed. Het rottige zieke gevoel achtervolgt me.

Tegen 15u zijn de groten gaan vliegen, zit de jongste alleen voor de buis en heeft ie deze middag ook nog niets gegeten. Om zijn honger te stillen, heeft ie een banaan uit de fruitmand genomen.

Of hoe een ziekte je een schuldgevoel kan bezorgen ...

Zo zitten we daar met ons tweetjes op de bank tot hubby thuis komt. Ik maak het me gemakkelijk, erg efficient ben ik toch niet in deze staat.

Dan begeef ik me weer naar bed. Iemand kan het toezicht en huishouden weer overnemen.

Dag 224 Kunst

Een druk programma vandaag. Een uurtje coaching via Skype in de voormiddag en deze namiddag mijn eerste les kunst.


Hopelijk houden de batterijen het na de intensieve oplaadbeurt. Gisteren alleen mijn bed verlaten voor de sanitaire stops en de obligate ritten naar en van school.

De EFT-coaching verloopt beter dan verwacht. De les kunst daarentegen valt me zwaar.

Na anderhalf uur luisteren en inspanning verzet elke verzwakte cel zich op zijn manier. De één gaat pijn doen, de ander gaat trager werken, nog een ander weigert dienst. Elk woord van de leerkracht wringt en botst in mijn systeem. Lichamelijke afweerreacties komen tevoorschijn. Ik wil eruit om het te doen ophouden.

De rustpauze bij oma na afloop wordt beperkt tot een meet & greet. Geen plaats meer in mijn hoofd voor een babbel, naar huis, stilte. Maar eerst de jongste ophalen van school.

Hubby wordt onthaald op mijn donderhumeur. Hij trekt de deur achter zich toe en vertrekt. Nu is het stil in huis.

Dag 223 Sorry

Veel fut zit er niet meer in na de boodschappen en kooksessie van gisteren. Ik trakteer mezelf op glutenvrije cracotten en dito smeersel en begeef me terug naar bed. Keelpijn, brandende pijn in mijn borstkast, oksels die steken, cellen die traag draaien, ... Daar gaan mijn plannen om zelfs maar een uurtje te brainstormen.


Het is nu exact 15 dagen geleden dat ik met de LDN ben begonnen en mijn hoofd steekt weer duidelijk.

Niet het dagelijkse doffe gevoel waardoor iedereen in huis reeds jarenlang standaard "sorry" zegt als ze een kastdeur laten dichtvallen of een mes op de grond om niet ter plekke doodgebliksemd te worden door mijn ogen.

Zelfs de jongste is geconditioneerd in de auto met vriendjes. "Je mag geen lawaai maken want mijn mama kan daar niet tegen."

Niet dat ze altijd zo aardig zijn, de televisie, de radio, skype en het water van de kraan mogen wat mij betreft een paar decibels lager zijn.

Tegen 15 uur een nieuwe pil D-phenylalaline en opmerkelijk, een uurtje later is de inmiddels knallende hoofdpijn duidelijk weer dragelijk geworden. Aha! Dat enzym werkt dus echt op de acute pijn. Net zoals vorige week bij de prik van de naald.

Een smsje van een kameraad. Hij heeft me al een paar dagen niet meer gehoord en maakt zich zorgen. Vraag: Alles ok? Antwoord: Een ligdag. Zo weet ie onderhand genoeg.

Een vriendin heeft ontslag genomen na enkele dagen als leerkracht. Ze keek er nochtans zo naar uit, was helemaal in de wolken. Ze werd er echter depressief van. Ze gaat vanavond naar haar "therapeut". Sommigen begrijpen niet dat ze hun ongeluk zelf opzoeken. Wat zou ze doen als ze jaren ziek van beweging en geestelijke inspanning in haar bed zou liggen?


Info:



Vitamine G van Grond

Aarding verwijst naar de ontdekking van belangrijke voordelen voor de gezondheid als gevolg van contact met de natuurlijke oppervlak van de elektrische energie van de aarde.

Contact is zo simpel als het lopen op blote voeten buiten, of zitten, werken, of slapen binnenshuis met geleidende apparaten die de overdracht van de grond naar je binnen toe brengen.

In de elektriciteitssector, zijn alle elektrische systemen "geaard", dat wil zeggen gestabiliseerd door de elektrische energie van het aardoppervlak.

Zonder grond, zouden toestellen niet goed werken. Wanneer aangesloten op de aarde, krijgt het lichaam een elektrisch signaal dat de vele biologische systemen en mechanismen normaliseert en stabiliseert.

Dit signaal lijkt ook de bron van negatief geladen vrije elektronen, aanwezig in onbeperkte hoeveelheid op het oppervlak van de Aarde.

Wij stellen voor dat de machtigste anti-inflammatoire bron op de planeet het de aarde zelf zijn!

We suggereren verder dat de destructieve chronische ontsteking het gevolg kan zijn van een elektron tekort dat wordt verholpen door contact met oneindige reservoir van de vrije elektronen van de aarde.

De voordelen van Aarding:

• verbetering of verdwijning van de symptomen van vele ontstekings-gerelateerde aandoeningen

• vermindering of verdwijning van chronische pijn

• beter slapen en sneller inslapen

• verhoging van de energie

• verlaagde stress, meer rust door afkoeling van het zenuwstelsel en de stresshormonen

• normalisatie van de biologische ritmes van het lichaam

• dunner bloed, een betere bloeddruk en stroomsnelheid

• spierspanning en verlichtte hoofdpijn

• verminderde hormonale en menstruele symptomen

• drastisch snellere genezing en vermindering / preventie van doorligwonden

• verlaging / afschaffing van de jetlag

• bescherming tegen de potentieel verontrustende milieu elektromagnetische velden (EMV)

• versneld herstel na intensieve sportieve activiteit



Lees meer hier:

http://www.earthinginstitute.net/index.php/research

en hier

http://www.townsendletter.com/May2010/earthing0510.html