Mijn aandacht werd vandaag getrokken door een artikel over de gevaren van vitamine D suppletie.
Het werd geschreven door Stephanie Seneff, a Senior Research Scientist
in the Computer Science and Artficial Intelligence Laboratory bij MIT
die zich de laatste jaren terug heeft geconcentreerd op biologie en het
verband tussen voeding en gezondheid.
Hieronder zal ik pogen een stuk van haar artikel omtrent de gevaren van
vitamine D suppletie te vertalen. Vroeger was ik een heel andere mening
toegedaan over vit D gebruik maar na het lezen van haar tekst, ben ik
aan het denken gezet. Misschien jullie ook.
Deel 1
Stel dat je vitamine D gehalte te laag is, dan hebben we heden de
neiging om dat aan te vullen met een supplement. Echter, biologie zit
gecompliceerder in elkaar.
Orale vitamine D en deze geproduceerd door de zon zijn totaal
verschillend van elkaar. Degene die je van de zon binnenkrijgt, wordt
onmiddellijk in de huid omgezet om je te beschermen tegen o.a.
huidkanker. Door je systematisch in te smeren zoals ons wordt aangeleerd
door de media en artsen, schakelen we de reactie van cholesterol die
vitamine D moet omzetten, simpelweg uit.
Tweede probleem, door het uitschakelen van ons eigen systeem en het
vervangen van dit mechanisme door supplementen, is als diabetes creëren.
We vernietigen als het ware de alvleesklier en dienen vervolgens
insulineshots toe. Daarmee kan je het vergelijken.
Teveel zonlicht? Stel dat je teveel vitamine D hebt door zonlicht, dan
vernietigt het lichaam dit tot een reeks inactieve metabolieten. Ten
tweede het bruine kleurtje in de huid zorgt ervoor dat we niet teveel
vitamine D opnemen eenmaal we aan onze limieten zijn gekomen.
Deel 2
De argumenten die heden worden aangehaald om vitamine D te suppleren,
zijn te eenvoudig en bedriegelijk. Vit D is noodzakelijk tegen infectie
en kanker, daarover is geen twijfel. Het is essentieel in
botontwikkeling en calciumhuishouding. Echter in plaats van iedereen aan
te raden vaker in de zon te zitten, moet men zonnecrème smeren en
supplementen nemen.
Dat is niet zonder gevaar.
Vit D is immuunmodulerend en het chronisch gebruik ervan in
geconcentreerde dosissen, moet men vergelijken met antibioticakuren. Het
doodt goede bacterieën en is misschien mede de oorzaak van obesitas net
zoals chronisch gebruik van corticoiden.
Nog alarmerender is dat de darmbacterieën zich aanpassen aan deze
chronische vitamine D dosissen. Omdat de bacterieën willen overleven,
gaan ze dus muteren en ervoor zorgen dat de vit D niet meer omgezet kan
worden in een actieve vorm (van 25-D naar 1,25-D). De analogie met
bacterieën die resistent worden aan antibiotica is niet ver weg! Hier
hebben we te maken met darmbacterieën die ervoor zullen zorgen dat de
omzetting van een immuunmodulerende vitamine niet meer kan uitgevoerd
worden.
Men riskeert zo verhoogde kans op auto-immuunziekten, kanker en infecties om maar een voorbeeld te geven.
Bron: http://people.csail.mit.edu/seneff/statins_pregnancy_sepsis_cancer_heart_failure.html
Punt 10
