Ik sta op om de jongste zijn ontbijt te verzorgen, ga nog brood kopen voor de pubers en hun vrienden die in huis logeren, en val dan terug in slaap tot 13 uur.
Hubby en de jongens hangen voor de Tour de France, de jongste verveelt zich stierlijk.
Zucht, is de voetbal gedaan, begint het wielrennen. Kijken naar sport legt verbindingen in je hersenen alsof je zelf sport beoefent dus tegen het eind van de vakantie hebben mijn kerels vast gespierde benen en hersenen.
Jammer dat ik geen televisie verdraag. Mijn hersenen slaan tilt van die flikkerende beelden en dat geluid. Ik wil anders best wat bilspieren bijkweken.
De geplande vakantie van hubby met de kids naar Frankrijk is duidelijk van de baan geschoven en ik draai op voor de jongste.
"Wil je nog een spelletje spelen mama?" Leuk, natuurlijk, kan ik niet weigeren, welk spelletje, wie begint er, ... ben op, kan niemand anders eens, mag het daar wat stiller anders kan ik me hier niet concentreren op dit spelletje, heb er geen zin meer in, het lukt me niet, ik snap het niet zo goed, wat staat er op dat plaatje, wie was er aan de beurt, hoeveel kaarten heb ik nog, ...
De overdaad van gisteren vreet aan mijn lijf maar iedereen is gehynotiseerd door de televisie. Zullen we dan maar naar het park gaan?
Gewapend met een kussen en een deken, een fluostift en een paar boeken, begeef ik me naar het dichtstbijzijnde park. Een eenzame bank wordt mijn plekje, in de verte schallen de kinderstemmen.
De gietende regen maakt een dwingend einde aan de pret.
Na een paar uur staan er 10 woorden op mijn blad en twee zinnen. "Je verstand zit voorlopig op slot." zei de geheugenspecialiste. De analogie is treffend.
donderdag 15 juli 2010
Dag 158 Massa
Mijn voelsprieten staan op Red Alert deze ochtend. Niemand kan iets goed zeggen of doen. Als dat maar goed komt. Hubby krijgt de volle lading. Ik wou dat de vakantie voorbij was en het huis voor mij alleen.
Een architecte komt langs om de miskleunen van de aannemer te registreren. Ze dicteert regel per regel waar ik bij een offerte op moet letten en kijkt niet raar als ik haar drie keer vraag hetzelfde te herhalen. Nu kan ik tenminste voort!
Vandaag ga ik aan mijn conditie werken. Een wandeling staat op het programma. Het wordt een uitdagend programma: in de massa, met een vriendin en 2 kinderen.
Halverwege gaan we een uur liggen, net genoeg om terug bij te tanken.
Aan het einde van de wandeling worden de kindjes getrakteerd op een ijsje en een toertje in de draaimolen. Ze vinden het geweldig.
Eenmaal thuis wacht de ligstoel. De echtgenoot van de vriendin bromt dat het eten nog niet klaar is.
Prioriteiten hihi.
Mijn voeten, handen en mond zijn gevoelloos, mijn hoofdpijn is knallend maar de armen zijn beter vandaag.
Een architecte komt langs om de miskleunen van de aannemer te registreren. Ze dicteert regel per regel waar ik bij een offerte op moet letten en kijkt niet raar als ik haar drie keer vraag hetzelfde te herhalen. Nu kan ik tenminste voort!
Vandaag ga ik aan mijn conditie werken. Een wandeling staat op het programma. Het wordt een uitdagend programma: in de massa, met een vriendin en 2 kinderen.
Halverwege gaan we een uur liggen, net genoeg om terug bij te tanken.
Aan het einde van de wandeling worden de kindjes getrakteerd op een ijsje en een toertje in de draaimolen. Ze vinden het geweldig.
Eenmaal thuis wacht de ligstoel. De echtgenoot van de vriendin bromt dat het eten nog niet klaar is.
Prioriteiten hihi.
Mijn voeten, handen en mond zijn gevoelloos, mijn hoofdpijn is knallend maar de armen zijn beter vandaag.
Dag 157 Hozen
Hubby heeft een week vrijgenomen.
Hij heeft twee zeer zware jaren achter de rug. Een huishouden draaiende houden, drie kinderen helpen groot brengen, een huis bouwen, plus de zorg van een zieke die de grenzen van de ziekte, pijn en bij uitzondering ook waanzin verkend heeft.
Gezinshulp, mantelzorg, ... vergeet het maar. Als je het systeem niet kent, kan je er ook geen beroep op doen.
Als je verzuipt, ben je zo hard bezig met dat bootje drijvende te houden met water te hozen dat je geen tijd of energie hebt om uit te zoeken of er een reddingsboei is.
De spieren van mijn armen branden venijnig tot het topje van mijn vingers. Ik kan me niet herinneren veel fysieke inspanningen te hebben geleverd. We stretchen beide armen uitgebreid meerdere keren per dag om de pijn te verlichten.
Ik zie me vandaag genoodzaakt mijn ellebogen tegen mijn lichaam te houden bij het tillen van zwaardere spullen.
De jongste gaat bij een vriendin spelen deze voormiddag. Ben te moe om terug te rijden en val bij haar in slaap op bank. Net op tijd wakker om even met haar tot de winkel te gaan. Ze zit zelf in de rolstoel met een gebroken been. Een gezellig stel vormen wij!
Stretchoefening:
Linkerarm gestrekt naar rechts, met de rechterhand de linkerbovenarm ondersteunend. Idem omgekeerd.
Zittend op een stoel, de linkeronderarm op de tafel dwars voor me, met de andere hand druk ik mijn hand in een hoek van 90° naar boven. Vervolgens trek ik ook nog eens aan elke vinger terwijl mijn arm in dezelfde positie blijft liggen. Vervolgens andere arm.
De linkerelleboog steunt nu op de tafel. Ik trek met mijn rechterhand de vingers van mijn linkerhand naar achteren/beneden. Andere arm idem.
Tip:
Een glas til ik steeds als volgt op: rechterhand omklemt het glas, linkerhand ondersteunt het glas.
Hij heeft twee zeer zware jaren achter de rug. Een huishouden draaiende houden, drie kinderen helpen groot brengen, een huis bouwen, plus de zorg van een zieke die de grenzen van de ziekte, pijn en bij uitzondering ook waanzin verkend heeft.
Gezinshulp, mantelzorg, ... vergeet het maar. Als je het systeem niet kent, kan je er ook geen beroep op doen.
Als je verzuipt, ben je zo hard bezig met dat bootje drijvende te houden met water te hozen dat je geen tijd of energie hebt om uit te zoeken of er een reddingsboei is.
De spieren van mijn armen branden venijnig tot het topje van mijn vingers. Ik kan me niet herinneren veel fysieke inspanningen te hebben geleverd. We stretchen beide armen uitgebreid meerdere keren per dag om de pijn te verlichten.
Ik zie me vandaag genoodzaakt mijn ellebogen tegen mijn lichaam te houden bij het tillen van zwaardere spullen.
De jongste gaat bij een vriendin spelen deze voormiddag. Ben te moe om terug te rijden en val bij haar in slaap op bank. Net op tijd wakker om even met haar tot de winkel te gaan. Ze zit zelf in de rolstoel met een gebroken been. Een gezellig stel vormen wij!
Stretchoefening:
Linkerarm gestrekt naar rechts, met de rechterhand de linkerbovenarm ondersteunend. Idem omgekeerd.
Zittend op een stoel, de linkeronderarm op de tafel dwars voor me, met de andere hand druk ik mijn hand in een hoek van 90° naar boven. Vervolgens trek ik ook nog eens aan elke vinger terwijl mijn arm in dezelfde positie blijft liggen. Vervolgens andere arm.
De linkerelleboog steunt nu op de tafel. Ik trek met mijn rechterhand de vingers van mijn linkerhand naar achteren/beneden. Andere arm idem.
Tip:
Een glas til ik steeds als volgt op: rechterhand omklemt het glas, linkerhand ondersteunt het glas.
Abonneren op:
Posts (Atom)