Een druk programma vandaag. Een uurtje coaching via Skype in de voormiddag en deze namiddag mijn eerste les kunst.
Hopelijk houden de batterijen het na de intensieve oplaadbeurt. Gisteren alleen mijn bed verlaten voor de sanitaire stops en de obligate ritten naar en van school.
De EFT-coaching verloopt beter dan verwacht. De les kunst daarentegen valt me zwaar.
Na anderhalf uur luisteren en inspanning verzet elke verzwakte cel zich op zijn manier. De één gaat pijn doen, de ander gaat trager werken, nog een ander weigert dienst. Elk woord van de leerkracht wringt en botst in mijn systeem. Lichamelijke afweerreacties komen tevoorschijn. Ik wil eruit om het te doen ophouden.
De rustpauze bij oma na afloop wordt beperkt tot een meet & greet. Geen plaats meer in mijn hoofd voor een babbel, naar huis, stilte. Maar eerst de jongste ophalen van school.
Hubby wordt onthaald op mijn donderhumeur. Hij trekt de deur achter zich toe en vertrekt. Nu is het stil in huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten