Vragen over LDN?

Af en toe lees ik reacties van mensen die niet met Low Dose Naltrexone durven beginnen. De reden is dat ze slecht geïnformeerd zijn en vervolgens aan derden om uitleg gaan vragen terwijl hier met zorg een hele pagina informatie samengesteld is.

Wil je graag meer info, stuur me desnoods een mail. Neem eerst de aparte pagina door, neem de tijd om jezelf te informeren. LDN is geen opiaat, het is een opiaat antagonist. De 50 mg dosis wordt gegeven aan drugsverslaafden om af te kicken maar wij hebben genoeg met 0,50 mg om te starten en zullen niet hoger eindigen dan 3,5 à 4 mg. Nauwelijks een tiende van de dosis dus. Sommige medicijnen blijken plezierige neveneffecten te hebben voor andere ziekten. LDN stimuleert in lage dosis de aanmaak van mu opioide receptoren aan de endorfinen. Dat zijn master regulators die pijn en immuniteit regelen. Handig, net wat wij nodig hebben!

LDN herstelt een heleboel basisfuncties in je lichaam en dat gaat niet altijd zonder slag of stoot. Het is vaak varen door een woelige branding vooraleer je een rustige branding komt.

De reden waarom mensen LDN opgeven zijn: de dosering, de opbouw, de kennis en het volhouden.


Als ik lees aan welke dosis sommige mensen beginnen, dan kan het niet anders dan dat ze moeten opgeven. Het enzym P450 werkt niet bij ME/CVS patienten naar behoren en dat dient voor de verwerking van bepaalde medicatie. Dan moet je zorgen dat je met ultra low dose begint en heel langzaam opbouwt, zeker als je erg ziek bent. Dus minder dan 0,50 mg om te beginnen.

De tweede reden is dat hoe zieker je bent, hoe meer parameters er terug rechtgezet moeten worden. Dat is een moeilijk proces en niet te onderschatten. Het is geen aspiririne waar men onmiddellijk verlichting van voelt. Men moet kunnen accepteren dat men meerdere weken 20 uur per dag ziek in bed ligt. Vergelijk het met griep. De koorts zorgt voor het doden van het virus. LDN stimuleert je immuunsysteem, je voelt je zieker maar je wordt er uiteindelijk beter van.

De derde reden is dat mensen niet begrijpen hoe LDN werkt en de moeite niet nemen om zich te informeren. ME/CVS gaat bv over inspanningsintolerantie. Er is grofweg gezegd een link tussen onderdelen van endorfinen (LDN) en mitochondrieën (ME/CVS). Reken niet alleen op een arts om te genezen als je chronisch ziek bent. Jij bent ook verantwoordelijk voor je eigen gezondheid. Informeer je degelijk met betrouwbaar materiaal. De websites die je op de pagina LDN vindt, zijn samengesteld door ervaren mensen en wetenschappers.

Mensen geven zichzelf de tijd niet om te herstellen. Ze zijn ongeduldig. ME/CVS brengt het lichaam ernstige schade toe. Als je dat erkent en je kent de werking van LDN, dan weet je dat het tijd vergt om deze zaken te herstellen. Iets afbreken gaat snel maar opbouwen duurt veel langer.

Vele ME/CVS aka fibro patienten zitten aan de zware pijnstillers van de morfine familie. Dat maakt hen net nog zieker want het breekt endorfinen af. Die hebben we nodig om de inspanningsintolerantie tegen te gaan. Bovendien gaat dat absoluut niet samen met LDN. Al te vaak lees ik dat ze LDN en pijnstillers van morfinefamilie gaan combineren en dat loopt fout af. Deze mensen lijden ondragelijke pijnen. Ze moeten deze afbouwen en overstappen op een andere soort in samenspraak met hun arts. Dan pas kunnen ze beginnen met LDN.

Tot slot, het is belangrijk melk en gluten te kunnen laten staan omdat deze interfereren met de werking van LDN.

Zelf gebruik ik LDN sinds augustus 2010 en ik kan het alleen maar aanraden. De voordelen na meerdere maanden afzien, zijn echt de moeite waard.

- verhoogde lichaamstemperatuur ipv ondertemperatuur
- geen of nauwelijks tintelingen meer en/of uitvalsverschijnselen
- sterk verbeterde concentratie
- terug kunnen lezen
- terug een gesprek kunnen volgen en sneller reageren
- weer naar muziek kunnen luisteren
- schildklier reageert duidelijk anders
- geen PMS meer
- pijn licht gedaald
- snellere recuperatie na inspanning
- ...

Visit this website once in a while!

http://www.name-us.org

The National Alliance for Myalgic Encephalomyelitis was established to address the issues of recognition and definition, and to raise awareness of this devastating neuroimmune disease
that has afflicted nearly a million people in the U.S., and millions worldwide.

"M.E., whether we are discussing primary or secondary forms, involves a significant diffuse injury
of the Central Nervous System and an associated injury of the Immune System."

-Dr. Byron Hyde-

Myalgic Encephalomyelitis (M.E.) is a neuroimmune disease with serious immune and cardiovascular abnormalities and resulting serious CNS (central nervous system) consequences due to brain injury. The disease snatches the vital life out of patients on the level of diseases like MS, AIDS, mitochondrial diseases, and cancer.
Myalgic Encephalomyelitis is a clear-cut, definitive diagnosis with tests that can show the effects of M.E. such as: SPECT and PET Scans, Natural Killer Cell Function test, Rnase-L antiviral dysregulation, and Blood Flow. Infectious onset is most commonly observed. Antivirals and immune modulators have shown promise, but funding for clinical trials has been scarce. Few patients have had the resources and professional care to obtain those treatments off-label.

So most diagnostic tools and treatments have been denied to the majority of patients, due in large part to government and insurance industry politics. As a result, most patients are left to suffer lifelong disabling chronic progressive illness, and die significantly earlier than the norm with minimal or no treatment. Many lose some or all of their livelihoods. Most are maligned in the same ways that MS and AIDS patients were in previous decades. Most have significantly shortened life spans due to complications arising from M.E. And no one is immune; anyone of any race, age or gender can get M.E.