Het stond al maanden gepland. Mijn (ex-)collega en ik gaan een hapje eten als tegenprestatie voor de deal die ik haar heb aangeleverd tijdens mijn ziekteverlof.
Ik had stiekem gehoopt tegen 18 uur aan tafel te gaan zitten. Haar kinderen hebben echter een verrassingsfeest voor haar verjaardag georganiseerd en ik dien als afleidingsmanoeuver. Het wordt dus lunch. Mijn reserve-batterijen maar aanbreken. Als ik nu zelfs maar een paar uur per week zou werken, kon ik me dat soort grappen niet permitteren.
Ik was nog uitgenodigd op het verjaardagsfeest. Met spijt moeten bedanken. Mijn siesta overslaan tot daar aan toe, maar dan nog eens in een auto zitten en 60 km rijden? Tegen het einde van de rit ben ik op. En dan begint het tuinfeestje nog maar pas.
We hebben dus dubbel en dik genoten van de bio-maaltijd onder de plataan in het stadstuintje, de roddels van het kantoor, de bladluizen en kevertjes die op tafel en op onze armen vielen, het lief en leed gedeeld met de vriendin, ... de tijd proberen in te halen.
Tijd haal je niet in. Bewust tijd ervaren, kan de tijd wel rekken als je in het moment bent.
Quote:
De teruggang in een mensenleven, het verzwakken of uiteenvallen van vorm – hetzij door ouderdom, ziekte, invaliditeit, een verlies, een persoonlijke techniek die in een andere vorm-herbergt veel mogelijkheden voor eens spiritueel ontwaken: het opgeven van de identificatie van het bewustzijn met vorm.
Bron: Eén met alle leven, Eckart Tolle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten