Vandaag een vuurproef. Ik ga cognitieve testen afleggen en moet daarvoor 120 kilometer rijden. De afgelopen weken voel ik me wonderbaarlijk beter dus ik ga de uitdaging aan. Het is voornamelijk autosnelweg en niet in de spitsuren dus hopelijk gaat dat goed.
De jongste is deze nacht ziek geworden. Timing! Opa wil hem naar de huisarts brengen maar zijn auto is weg voor reparatie. De wet van Murphy treedt bijna in werking.
Na 30 km auto aan de kant gezet om even te pauzeren en te rekken. Kwestie van brains even te verlichten en dan klaar voor het tweede stuk.
Maakte die route-indicatie nu onderdeel uit van de cognitieve test? End of story : Ik ben terecht gekomen in een aardappelveld. Gelukkig liep er een charmante boer.
De cognitieve testen waren pijnlijk confronterend.
Herhaal: 4 - 9 - 15 - 47. Onmogelijk, na de tweede was ik de tel kwijt.
Teken deze prent na. Wat stond er nu ook alweer?
Verhaal. Noteer de elementen die u zich nog herinnert. Huh?
...
Het stuk naar huis rijden ging nog net. Geen black-outs. Rustig hangen tegen 90 à 100 km/uur op het rechtervak. Heel de terugweg echter brandde mijn linkeroksel en -borst als een rood licht. Ik kon mijn arm niet meer op mijn stuur leggen.
Tot groot ongenoegen van de jongste kon ik hem echt niet onderstoppen. Het brandend gevoel had zich verspreid over mijn ganse lichaam. Hij ziek, ik ziek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten