De jongste nog steeds ziek en opa vindt zijn weg niet op internet. Of ik het niet kan regelen?
Mijn dagritme voor de vierde keer op rij naar de vaantjes en mijn boezem is nog steeds niet in omvang gedaald. De huidtemperatuur gelukkig wel. Geen siesta again. Om 17u lig ik knock-out in de tuinstoel onder een deken, mijn voeten zijn bevroren ondanks het zonnetje.
Het eten wordt geserveerd tegen 19 uur. Hij heeft mijn portie in de microgolf opgewarmd. Het is lauw en weinig smaakvol werk ik de overschot groenten van gisteren naar binnen. Sinds ik heb gelezen dat de microgolf de ionen van je voedsel negatief maakt en dus verzuren, heb ik er nog minder trek in. Mijn schoonzus probeerde me dat al jaren duidelijk te maken maar de boodschap drong niet door.
Vandaag lees ik dat het tijdskrediet (arbeidsduurvermindering vergoed door de Belgische overheid) in vraag wordt gesteld bij een bepaalde dienst in het kader van besparingen. Vroeger zou ik dat allemaal niet begrepen hebben. Wie gaat er nu een dag thuis zitten? Werken is toch leuk?
Mijn lichaam protesteerde nochtans langs alle mogelijke kanten. Ik verzoop in de noodsignalen dat het uitzond. Elke kreet overstemde de ander. Hoofdpijnen van allerlei soort, mijn lijf deed pijn van kop tot teen maar ik raakte er niet wijs uit. Meer nog, besteedde er geen aandacht aan. Morgen zou het wel beter gaan. Mijn optimisme zou mijn ondergang worden.
Na anderhalf jaar mijn bed te hebben kunnen verlaten, ken ik elke vezeltje, elke radertje als een horlogemaker.
Een gevoelloze mond? Tintelingen in mijn handen en voeten? Te veel hooi op mijn vork genomen! Gifhumeur? Ah binnen 2 uur een platte ontlasting aan de beurt. Pijnlijke oksels? Ontstekingsmechanisme geactiveerd. Enkele dagen platliggen in het vooruitzicht. ...
We worden meesters in het observeren.
Iedereen raad ik het aan. Niet anderhalf jaar in een donkere kamer liggen en zich niet meer in zijn bed kunnen omdraaien. Wel een dag minder gaan werken. Terug tijd voor zichzelf, voor de vrienden, voor het ontdekken van de kleine dingen des levens om ons heen zoals dat kleine bloempje dat er gisteren niet stond, de tijd om lief te hebben, aanwezig te zijn, een hand vast te houden, te luisteren, te spelen, ... Time is not money, time is love.
Tip:
Water koken op een vuur (elektrisch of gas) laadt de positieve ionen op. Hoe langer het kookt, hoe meer positieve ionen. Giet het in een thermos om de hele dag kruidenthee te kunnen drinken met positief geladen water (basen).
Een ziek lichaam is al te vaak een verzuurd lichaam, d.w.z. een overschot aan zuren. Niet het verzuurd lichaam zou je ziek maken maar zou je vatbaarder maken voor ziektes. Een gezond lichaam heeft de juiste verhouding zuur-basen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten