Valneiging zoals ik ze nog maar zelden heb gehad. Ik hoef mijn hoofd maar iets naar voren te buigen en ik val zo op mijn gezicht. Niet misselijk of draaierig, nee gewoon zorgen dat ik dat hoofd niet naar voren buig.
Probeer maar eens! Uit uw bed komen, wc, wassen, aankleden, de jongste zijn boterhammer smeren. Een twintigtal keren op een uur tijd dat ik bijna op mijn smikkel ging.
Hubby heeft een vrije dag en ik wil hem wel laten uitslapen maar ik kan zo echt niet rijden. Vijf minuten voordat de schoolbel gaat, maak ik hem toch wakker, het gaat niet over. Ik blijf valneigingen houden.
Ik heb nu duidelijk een groeischeut gehad in mijn genezingsproces en er vervolgens van geprofiteerd. Zou het dat zijn?
Terwijl ik de wasmachine inlaad, moet ik plots zeer snel naar het toilet, zo zonder aankondiging. Het bekende IBS, prikkelbare darmensyndroom. Al goed dat die wc-pot maar drie meter verder stond.
De valneiging was voorbij zodra mijn boodschap afgeleverd was. Zo van de ene op de andere minuut.
Ik heb nu wel gelezen dat er in de darmen dezelfde neurotransmitters (boodschappers) zitten als in de hersenen. Daarom sturen de darmen dezelfde zones in de hersenen aan door middel van voeding en dus ook gifstoffen (kleur-smaak-geurstoffen) en worden ze ook wel eens de tweede hersenen genoemd.
Zouden mijn darmen nu eventjes verantwoordelijk zijn geweest voor mijn valneiging van de afgelopen twee uren? Ik besluit om een rustig een bad te nemen, alle lichten uit zoals in de good old times. Ontzenuwen en rustig ademen. Volgende keer eens vragen aan de dokter.
De siesta valt later dan gewoonlijk maar ze herinnert me eraan dat ik ze nog niet mag overslaan. Ik zak weg in een diepe slaap ondanks de pubers die over en weer hollen met hun vrienden om de laatste vragen te overlopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten