Deze ochtend lijkt de tandenborstel wel een stalen borstel. De omgekeerde wereld. Gek lijf.
Mijn hoofd blijft helder. Ondanks dat ik nog steeds moeite heb om woorden te spellen, moeilijke woorden uit te spreken, de juiste woorden te vinden, vind ik dat het beter gaat dezer dagen.
Het ergste vond ik toen ik nog niet eens naar een blad of letters kon kijken zonder dat mijn hersenen reageerden alsof mijn hand op een brandende plaat werden gelegd.
Ik ben het levende bewijs dat je hersenen dus kunnen herstellen. Verdraai mijn woorden niet. In bepaalde omstandigheden gaat dat natuurlijk niet meer. Zelf heb ik op mijn scans van 2007 een mini-aneurysme staan en gelukkig heb ik daar niets aan overgehouden. Toch geloof ik dat ze toen duidelijke signalen van M.E. niet erkend hebben.
Daarom heb ik er nu ook het volste vertrouwen in dat mijn plotse dyslexie die terug is gekomen sinds de spooknacht van 22 mei jl. dus wel zal verdwijnen. Damn, ik was bijna verlost van de vorige na anderhalf jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten