Het gaat weer beter en de zon is ook van de partij vandaag. Ik wil voor één keer een wandeling in de bergen gaan doen. Hubby en de puberzoon mogen een grote trek doen terwijl de jongste en ik een kleine tocht wagen. Althans, dat waren de plannen.
We wandelen traag en bekijken elk bloemetje en vlindertje van naderbij. Een taktiek om het tempo haalbaar te houden voor ongetrainde én kleine benen. Na een uur is de berghut niet in zicht en alle spieren protesteren luidkeels. Als ik levend de parking wil halen, zal ik nu ommekeer moeten maken. De jongste is er ook niet rouwig om.
Hubby en de puber trekken door. We spreken af aan de bergrivier enkele uren later. Jammer van de berghut maar wat ik vandaag gedaan heb, is beter dan in mijn stoutste dromen.
Op de terugweg neem ik ontelbaar veel foto's vanuit de auto. Ik weet niet wanneer ik dit nog eens kan meemaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten