Tweede dag onderweg naar de Alpen. We hebben overnacht in een hotel langs de autosnelweg.
Mijn heiligbeen zit al enkele maanden scheef en dit laat zich nu pijnlijk voelen. Om het uur is hubby verplicht de auto te stoppen omdat de pijn in mijn bil niet te harden is. Eenmaal gestretched gaat het weer. De kinderen maken dankbaar gebruik van het intermezzo.
Hoe vaker we uit de auto komen, hoe ingewikkelder het wordt om een plek te vinden tussen alle speelgoed, kussens, nintendo, opladers, drank en koekjeskruimels allerhande.
Eenmaal op de camping aangekomen, is de eerste reactie van de glimlachende uitbater. "Zijn jullie allemaal met die auto gekomen?"
We hadden voor de zekerheid nog een keer inkopen gedaan vlak voor aankomst niet zeker wetende wat we zouden vinden op de camping. Onze knieën waren bedolven onder de boodschappentassen. Er kon geen kat meer bij.
De camping overtreft alle verwachtingen. Een bergrivier stroomt op 10 meter van de reeds geïnstalleerde tent. Het uitzicht is adembenemend. Alles is stil en rustig. Ik hoef alleen maar de zuivere lucht in te ademen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten