Niets gaat vandaag. Bweerk, de cortisone en baxters blijken uitgewerkt. Zelfs autorijden ging niet meer deze ochtend, mijn mini-auto leek een vrachtwagen in een moeras. De vloer beweegt en mijn borstkast doet weer zo'n pijn. Ze mogen me nu komen halen voor een bezoek aan de cardioloog ook al weet ik dat het weinig zal uithalen. Alles gaat in slow motion.
Ik zoek een schuldige, wat zou het zijn? De pizza vorige woensdag? De uitgebreide knuffelpartij? De verfwerken van hubby dit weekend? Misschien ben ik gewoon allergisch aan het leven.
Vorige weken was er eindelijk beterschap. Noem het maar rozegeur en maneschijn, nu spoken slaappillen en een plastic zak over mijn hoofd trekken door mijn geest. Rotlijf. Binnenkort gaat het weer beter, we moeten wachten tot de wolken voorbij zijn gedreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten