Geslapen als een marmot! Heerlijk want de zorg voor drie kinderen blijft een verantwoordelijkheid. Op het einde van de dag zijn de batterijen helemaal leeg en willen ze eten op tafel.
Ik poog mijn activiteiten te beperken tot het niveau waar je geen pijn en nog op de been van blijft. Soms moeilijk want je hebt dan een actieradius van hooguit drie uur per dag en enkele honderden meters. De eerste 14 maanden na mijn laatste crash was het makkelijk want ik kon me nog nauwelijks bewegen dus veel keuze had ik niet.
Nu ben ik in een volgend stadium geëvolueerd.
Als ik dat een paar dagen zeer netjes doe, dan komt mijn lichaam in een soort van euforie terecht in combinatie met de spuitjes en dan heb ik zin om eens "meer" te gaan doen.
Dingen die je jaren totaal niet hebt kunnen doen zoals kuisen. Of onkruid wieden. Of rommelen. Fout, fout, fout. Maar het voelde al wel even weer menselijk en hoopgevend aan.
Vandaag blijven we rustig want zondag is het moederdag en dan gaan we voor het eerst in anderhalf jaar op stap. Een uitstap van 13 tot 18u.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten