Google Website Translator Gadget

woensdag 23 juni 2010

Dag 101 Wedstrijd

Gewapend met kussens en dekens vlij ik me neer in de auto van oma met drie kinderen op de achterbank. Veel te krap voor de ADHD'er aan de ene en de spierbal aan de andere kant. Daartussen het kleuter die de plaaggeest uithangt.


Mijn middagdutje gaat er helemaal aan. Na een uur autorijden voel ik me alsof het twee uur 's ochtends is.


Om op het circuit te geraken, moet je een hoge trap over. De eerste helft ging, de laatste treden vielen tegen. Ben ik blij dat ik thuis niet zoveel trappen heb!


De snelheidsproeven waren heel leuk voor de kinderen maar nergens een stoel te bekennen. Bij de tweede test ben ik gaan zitten op de grond op een betonnen randje. Wat later kwam er een golfkarretje voorbij waarmee ik ben meegelift tot aan de derde test. De vierde test was een fietsproef op het circuit. De stootranden waren te hoog om op te kruipen met mijn magere armpjes en op het beton gaan zitten was ook geen optie tussen al de deelnemers.


Ik ben nog net tot aan de trap geraakt. Oma heeft me naar boven getrokken als een steenezel in de bergen. Vervolgens is ze de auto gaan halen. De kinderen waren uitgelaten en ik was meer dan op. Alsof ik onder een versterker zat van geluid en beeld. Alles was teveel.


Hubby bleek ondertussen thuisgeraakt met de TGV maar was te "moe" om eten te maken. De kinderen hadden reuzehonger van hun dagje uit en ik was kapot. Van ellende ben ik in de auto gestapt en frietjes gaan halen voor iedereen. Toen ik terugkwam, was ik zelfs te moe om ze nog maar op te eten.

Geen opmerkingen: