Het spook is weer verdwenen. Hij heeft zich terug verstopt in de duistere catacomben van mijn cellen. Het ellendige allesoverheersende bedlegerige ziekmakende gevoel is eruit. Wat overblijft zijn de vuile voetsporen van de smerige bezoeker.
Het is tien uur en het ontbijt staat nog onaangeroerd op tafel. Veel hongergevoel heb ik nog niet gehad.
Tijdens deze 5 regels heb ik mezelf al betrapt op 20 typfouten. Mijn hoofd reageert als een overvolle emmer op alles wat binnenkomt: hij loopt over.
Hubby heeft al de volle lading gekregen toen de radio opgezet werd. De jongste mocht zich vandaag zichzelf aankleden en de oudste heeft dekking gezocht door zijn ontbijt elders te gaan verorberen.
Het zal wolken kijken worden vandaag. Of hoe een ziekte je tot sociaal isolement kan leiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten