Hubby is vertrokken voor dag en dauw. De jongste staat ook vroeg aan mijn bed en met een beetje tegenzin sta ik op. Er is geen haast en wat doe je om 7 uur 's ochtends op zaterdag? Boterhammen smeren, een spelletje spelen maar de puzzel voor een 5-jarige maken lukt me nog steeds niet, een wasmachine ophangen, ...
Ik poog de mentale activiteiten af te wisselen met fysieke. Dat zou minder vermoeien, heb ik ooit eens gelezen. En tussendoor rusten uiteraard. De dag ook rustig opstarten en niet onmiddellijk de zware fysieke inspanningen.
Vanavond ben ik te moe om te koken, het wordt pizza. De kinderen vinden het geweldig. Ik stel me tevreden met glutenvrije krakotten en opgewarmde groenten.
Vijf maanden geleden kon ik nog geen bord leegeten zonder moe te worden, laat staan een bezem vasthouden.
De energie komt terug op het niveau van voor de Paasvakantie, ik voel me relatief fris. Tegen de middag ga ik een paar uurtjes naar bed. De middagslaapjes mag ik duidelijk niet overslaan. Anders zit ik binnen de kortste keren op mijn spaarzaam opgebouwde reserve-batterijen.
Uitgerekend kom ik aan gemiddeld 13 uur slaap per dag. Respecteer ik dat niet, is het om zeep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten