Spuitjes in de schildklier om het vagale zenuwstelsel in evenwicht te brengen, het hartpunt, in de buikstreek en de gal- en leverpunten alsook mijn "shot" voor extra energie om de week door te komen.
Mijn concentratiestoornissen bij het autorijden zijn weer geminderd. Ik heb geen uitvalmomenten meer zoals vorige weken. Dat lucht op.
De absolute dyslexie daarentegen is na mijn spooknacht vorige week niet meer verdwenen. De dokter wijt het aan de lever en de fysieke activiteit die me terug even in de zwarte zone hebben doen belandden.
Wat mij betreft, ik heb de bevestiging gekregen dat het spook er nog steeds inzit. En dat is zeer verontrustend. Het is niet zomaar een griepgevoel zoals ik de afgelopen vijf maanden heb als ik in mijn enthousiasme over mijn grenzen ga, het is dodelijk verlammend ziek zijn dat niet te beschrijven valt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten