Eigenlijk zou ik op vrijdag NIETS mogen doen om de weekends te overleven zonder kleerscheuren.
Mijn uitstap naar de kapper, het getokkel op de pc, het gekook en het half uur later later gaan slapen in combinatie met een weekend is nefast. Dat een mens in zijn enthousiasme wanneer hij zich iets beter voelt, dat weer vergeet, is toch frappant.
Vandaag bleek er schoolfeest te zijn ... Helemaal vergeten! Al goed dat er vriendinnen zijn die mijn walking memory vormen.
Doe daar een autorit naar oma voor de vitamine B12 spuit bij, een wandeling met de jongste naar het park en de noodzakelijke boodschappen. Allemaal binnen een straal van 5 kilometer.
Ik verbaasde mezelf want bij oma lag ik op de zetel en kon ik er even niet meer af. Het schoolfeest wachtte echter, de vriendinnen ook.
Met de moed der wanhoop reed ik naar school en de spreekwoordelijke 'klop van de hamer' werd vervangen door een dosis 'adrenaline' die ik nu terug in reserve heb. We bleven drie kwartier tot grote spijt van de jongste maar de fysieke grenzen werden stilaan bereikt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten