Een tweede beroerde nacht achter de rug. De dosis Lerivon heb ik verdubbeld in de hoop dat ik beter zou doorslapen. Dat heeft een beetje geholpen maar het inslapen was even dramatisch. Urenlang gedraaid en gekeerd. De pijn achtervolgt me overal.
Vandaag spuitjes. De dokter is tevreden. Ik zie er al een pak beter naar het schijnt. Dat vind ik zelf ook. Mijn haar ligt al beter. Mijn ogen leven weer. Als vrouw weet ik dat wel te waarderen.
De weegschaal toont twee extra kilo aan. Dat ding is in een optimistische bui naar mijn gevoel. Mijn broeken slodderen nog altijd even hard.
Vandaag twee nieuwe prikjen in mijn buik. Auw. In mijn schildklier voelde ik ze echter nauwelijks ditmaal. Alsof het zijn effect had behaald.
Ik vraag een voorschrift Zolpidem want ik wil alleen maar s.l.a.p.e.n. vannacht. Ze is geen voorstander maar stemt toe. Niet recupereren is ook waardeloos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten