Ik heb gisteren voor de eerste keer sinds januari zonder inslaper (Zolpidem) geslapen. Het doosje was leeg en ik ben het voorschrift kwijt. Daar ben ik een held in geworden.
Vele zaken leg ik op een verkeerde plek of vergeet ik of ik het überhaupt al heb gehaald. Een bron van dagelijkse ergernis en/of frustratie dat mijn omgeving niet wil begrijpen. Vroeger onthield ik alles, nu observeer ik mezelf als een dementerende jongvolwassene.
Zou het prettiger zijn als ik ook vergeet dat ik vergeet? Voor mezelf of voor mijn omgeving?
Ik voel me relatief goed en beslis om boodschappen te doen. De pubers halen de koffer leeg en zetten alles netjes op hun plaats in de kasten. Leuk dat ze dat al doorhebben.
Eerst alles in de winkelkar, dan alles op de band, dan in de winkelkar, dan in de auto. Gewichtstraining! Daarvoor moet je niet naar de fitness.
Vanavond slaap ik weer zonder Zolpidem, gisteren ging het goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten