Het is al negen uur als ik pas wakker word. Hoog tijd om op te staan. Binnen een uur moet de jongste op de tennisles zijn. Het is maar een paar honderd meter stappen ... en terug.
Een uur later neem ik eens de fiets om hen op te halen. Het regent pijpestelen. Het lukt me net. De tweede maal dat ik de fiets neem dit jaar!
Om 11u15 lig ik echter terug in bed. Helemaal op van een te drukke vrijdag en overdreven zaterdag. Oma is de jongste komen ophalen voor de poppenkast en pas tegen 15 uur ben ik terug op de been.
Vandaag heb ik besloten om wortelen te zaaien in de (door mijn oudste zoon) vers omgeploegde grond. Ik prik 40 gaatjes en gooi 40 miniscule zaadjes in mijn hand.
Na afloop lees ik nog eens de handleiding. Bedoelen ze nu dat ik meerdere zaadjes per gaatje mag zaaien? Opnieuw? Gelukkig waren de gaatjes nog niet dicht.
Mijn benen en knieën kreunen onder de oefening maar ik ben blij met de gedachte aan verse sappige wortelen deze zomer. Mijn pubers verklaren me gek als ze me half verzopen (het regent nog steeds pijpestelen) en vermoeid binnen zien komen.
Ik voel me weer misselijk alsof ik op bewegende grond loop. Een brandend gevoel in mijn binnenste spreidt zich uit naar mijn hersenen, keel, hart, longen en bovenbuik.
Morgen zien we wel hoe we hiervan recupereren.
Misschien eens gaan werken met een hartslagmeter. Alleen weet ik niet hoe je weet vanaf wanneer de verzuring intreedt en je dus boven je grens zit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten