Drukke dag wederom. Een uur EFT-coaching via Skype in de voormiddag en mijn digitale kunstles in de namiddag. Ik trek het niet. Mijn siesta opgeven voor een programma PhotoShop lijkt me een foute keuze.
Ondanks mijn tegen-initiatief beslist hubby toch een warme maaltijd op tafel te toveren. Pasta met kip van het spit. Ik kijk er naar en eet niets. Tweemaal vergif. Al goed dat oma me een doosje verse soep had meegegeven. Dat wordt mijn maaltijd. Jammer dat hubby de boodschap nog niet begrepen heeft.
Mijn keel en oksels doen pijn, een liche druk op mijn borst en mijn lijf draait traag. Ik roep vanuit de zetel dat ik niets meer doe vandaag, helemaal niets. Boodschap aangekomen. Hubby zorgt eindelijk voor de jongste. Mijn beenspieren doen extra pijn, van de wandeling gisteren wellicht. Mijn darmen vlak boven mijn heupen steken ook weer duidelijk dezer dagen net als een punt op 4 cm op 1 u van je navel.
De hoofdpijn nog steeds dragelijk, de armen geen scherpe pijn tot nu toe, allen duidelijk minder kracht maar dat was er reeds sinds het herval van de ziekte op 31/8 jl.
Ik begeef me naar mijn kamer en nestel me onder de ons met de laptop. Tegen 3 uur 's morgens word ik wakker door een groot feest hier vlakbij. De muziek is fantastisch maar het uur is totaal fout uitgekozen.
Mijn gedrogeerde hoofd wordt gek van het kabaal en beslist de plaatselijke politie te bellen. Een aardige man staat me te woord maar snapt niet hoe hij mij daarmee kan helpen. Oh help, ik heb iemand onschuldig wakkergebeld! Opnieuw.
Wel meer fitheid in het algemeen, ik kon langer rechtstaan en verder stappen, frisser in mijn denken, lichaamscellen draaiden sneller, veel minder ziektegevoel, ... allemaal leuk meegenomen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten