Alles gaat redelijk, geen overheersend ziektegevoel vandaag. Ik zit terug aan de goede kant van de balans. Nog wat zwakjes, nog niet echt de kracht om een krat water in de auto te gaan tillen maar mijn geest kan bergen verzetten.
Mijn voormiddag breng ik liggend door. Een beetje zoals spaarlampen i.p.v. spotjes verbruiken.
Besparen waar we kunnen!
Mijn businessplannen worden weer bovengehaald. Ik bel vanuit mijn bed met een nederlandse oude rot in het vak en mag alvast via email de samenstelling van het product doormailen. Dan kan hij eens polsen met een innovatie fabricant om te zien wat de mogelijke kostprijs is. Werk aan de winkel!
Zo leuk, brainstormen nu de cellen weer draaien.
Ik val pardoes in slaap voor een uur met de balpen in de hand en word met een schok wakker. Huh!
De benen worden onder handen genomen, het haar wordt gedroogd. Mijn schouders protesteren van de prikken met procaine gisteren. Het vraagt echter geen halve dagenergie ditmaal.
Deze middag trek ik er op uit. Ik ga wandelen met een kameraad. Hij neemt er rustig de tijd voor, past zijn stap aan de mijne. Het valt reuze mee deze keer.
De inslaappil doet zijn werk niet meer zo goed te laatste tijd. Zou het de LDN zijn? Heel erg vind ik het niet. Boeken genoeg om te lezen naast mijn bed en de laptop blijkt ook een gevaarlijke afleiding. Misschien ben ik gewoon beter uitgerust?
Doorslapen doe ik nog steeds als de beste. Opstaan is een ander paar mouwen ...
De pijn blijkt ditmaal dragelijk te blijven met de LDN en de D-phenylalaline. Vanavond verhoog ik de dosis ietsiepietsie. Een kwart van een pilletje van 0,5 mg.
In totaal zit ik nu aan 0,375 mg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten