De drukste dag van de week. Als ik vrijdag over mijn grenzen zou gaan, kan je me op zaterdag bijeenvegen. Vrijdag is dus een heilige dag. Dan mag er niks misgaan.
Een vriendin nodigt me na de judo uit op een tasje thee. Ik zie er even tegenop om die kilometers te rijden, het zijn er maar 4 heen en 6 terug.
Onderweg kom ik een internist tegen die me van lang geleden kent. Hij vindt me maar een vreemd geval, "een medische uitzondering". "Iemand die zo lang met CVS rondloopt, dat is niet mogelijk." Een vriendin van hem in de sportclub is ook genezen van CVS, hij zou haar eens vragen wat ze daarvoor gedaan heeft.
Doen dokter en steek dat advies in mijn brievenbus. Ik kijk ernaar uit!
Mijn strijdvaardigheid wordt er alleen maar door gevoed. Bende eigenwijze specialisten. Waarom liggen er dan miljoenen mensen ziek in hun bed als het mirakel al bekend is?
Het kopje thee doet deugd. Het wordt een lange dag. Geen dutje voor mama vandaag. Ze mag wel in haar bed blijven liggen tot iedereen duidelijk honger krijgt. Hubby is op bijscholing en er zit dus niets anders op.
Zoonlief wil naar de salsales en ik moet mijn vitamine B12 spuitje nog hebben. Op een uurtje draai ik het perfecte rondje tussen oma en de dansvloer. Ik voel me als een uitgeperste citroen maar heb voor het eerst in jaren weer volk in de straten van de stad gezien tijdens een weekend.
Achter de raampjes van cafés en bars lachende gezichten en klinkende glazen, dansende mensen, auto's vol met vrolijke jonge mensen in de straten, snelle taxi's op weg naar de volgende klant, ...
En ik, op weg naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten