Onbeschrijfelijke hoofdpijn. Mijn evenwichtsgevoel is evenredig gedaald. Een poging om van de wc-pot recht te staan, is als op een slappe koord dansen. En net vandaag willen de darmen alle inhoud eruit knijpen in een spastische kramp.
Opdracht van de dag: vooral dat hoofd niet naar voren buigen. Mijn ogen lijken eruit te vallen, alle hersenen naar voren te glijden. Alle lichten uit en iedereen muisstil.
Het ziektegevoel overheerst. Wat heb ik mispeuterd of misgegeten? Zover komt het dus, de school van de psychiatrie heeft me in zijn wurggreep. Ik zoek de schuld bij mezelf. Smeerlappen. Na al die jaren ziekzijn en duizenden euro's testen, bio-voeding, agressieve rust-therapie, ... zou ik het toch beter moeten weten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten