De energie stroomt weer even deze voormiddag. Ik haal sito presto de dweil terug boven om de keuken opnieuw een beurt te geven. Langzame trage bewegingen begeleiden mijn bezemsteel. Diep en rustig ademhalen. Niets forceren, langzaam opwarmen. Wat een plezier een proper geurend huis.
Eén van de pubers aanschouwt het tafereel en biedt aan de ramen te lappen en de auto te wassen. Die zit vast op zwart zaad. Hij moet mijn gedachten hebben gelezen. De emmers stonden reeds klaar. Ik wil net naar bed wanneer onverwacht de plaatser van de gordijnen aan de voordeur staat. "Oei, is dat vandaag?" Dat geheugen. Andere zorgen gehad deze week. Niet meer aan gedacht.
Nu ja, ik woon hier al anderhalf jaar zonder gordijnen. Ze zijn van harte welkom! Zoonlief zal de ramen lappen en zorg moeten dragen voor de nieuwe gordijnen. Mijn middagdut wordt uitgesteld en ik voel me over de onzichtbare grens gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten