Mijn wekelijks uitje naar het dagziekenhuis voor de baxters. Ik ben wat later dan gewoonlijk en alle stoelen zijn reeds bezet. De enige die beschikbaar blijkt, kan niet versteld worden tot ligstoel. De verpleegster stelt zelf voor een (zware)reserve stoel te verzetten zodat ik mijn benen omhoog kan leggen.
Al snel ontdek ik waarom de stoel niet gebruikt werd, hij stond ooit in een rokerslokaal. Er zit niets anders op dan zes uur door te bijten, de lieve verpleegster heeft zoveel moeite voor me gedaan. Het gezelschap van de patienten compenseert de geur van de asbak waar ik inzit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten