Vandaag een stijve nek en koorts aan het einde van de dag. Cognitief blijft het helder. Geen dips meer op dat vlak. Ik wacht nu nog alleen nog op de invulling van de zwarte gaten van mijn geheugen van de afgelopen jaren en de heractivering van sommige onderdelen.
Tussen de regendruppels door begeef ik me naar de kapper. De assistente maakt er een puinhoop van ditmaal. Moet een mens zoveel betalen voor geklungel? Een forse dame met gezonde blos die aan de wasbak terloops je nek kraakt bij het insmeren van je povere haarbos met een welriekende kokoscrème.
Met een geknoopte driehoek in het blonde haar, een voorschort voor de brede heupen en een wit hemdje met korte mouwen die haar rozige vlezige bovenarmen beeld ik me haar in met een riek aan de hooiwagen. De haardroger komt te dicht bij mijn schedel, verschroeit mijn pijnlijke huid. Ze leest vast mijn gedachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten