Drukte in huis met mijn ADHD puber die een platte band heeft, zijn boekentas niet heeft gemaakt, ...
Met de schilderwerken ligt alles overhoop want hubby heeft ook ADD en is net als ik een puinhoop qua organisatie, nergens een fietspomp te bekennen en hubby zijn gsm staat off. Na te lang gezoek toch gevonden. Moeder in pyama op straat om instructies te geven hoe men nu een fietsband oppompt.
Nog net de puf gehad om de jongste zijn boterhammen te smeren en naar school te brengen. Vervolgens naar de dokter gereden om mijn inhaalsessie spuitjes te gaan halen.
Een uur te vroeg en met dat gedoe thuis, was bekaf! Een parking in de zon gezocht, bank plat, auto op slot, wekker op, telefoon uit en een klein uurtje geslapen.
Spuitjes deden iets minder pijn. De dokter vond me aan de beterhand en ik mocht onder geen enkel beding een week overslaan. Zelfs niet tijdens haar vakantie!
Dus in die maagdelijk blanke agenda van haar, schreef ze mijn naam. "Alleen voor mijn ziekste patienten", zei ze.
Lieve arts, dan had ze me drie maanden geleden eens moeten zien!! Nu loop ik tenminste rond en zonder doodziek te liggen in totaal isolement in een donkere prikkelarme kamer. Nu ja, ik heb het in dank aanvaard, kon op mijn knietjes zitten want ik merk het verschil écht wel!
Op mijn vraag of er geen collega-arts haar week kon overnemen en de spuitjes in haar plaats kon geven, lachtte ze eens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten