Vandaag eigenlijk te veel hooi op mijn vork genomen maar dat voelde ik pas tegen het einde van de namiddag. Best een goed signaal, anderzijds gevaarlijk. Ik ga al makkelijker over de "onzichtbare grens".
Mijn eerste kookpogingen na twee jaar! Stoofpot. Alles in de pot hupsakee.
Een vriendin met ukkepuk komt een boterham eten op de middag en blijft plakken tot 16u. Ik ben op mijn stoel kunnen blijven zitten zonder spontane "ligneigingen" te krijgen.
Om 17u30 echter de klop van de hamer. Ben gaan liggen en kon niet meer rechtkomen. Het diner dan maar liggend binnengewurmd en om 19u30 mijn bed in gestrompeld.
Dit is de tweede keer dat ik al eens een hele dag door - zonder ter plekke in slaap te vallen - op een stoel kan blijven zitten in gezelschap van 1 rustige persoon.
Echt verstandig blijkt het nog niet, achteraf ben ik een wrak, wel niet ziek. Wat zouden we echter eenzaam zijn zonder vrienden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten