De pijn in de borstkast is aan het zakken en gelukkig maar. Ik word er helemaal moedeloos van. Mijn levenskwaliteit gaat er helemaal aan. Vandaag hang ik aan de baxters in het dagziekenhuis.
Ik slaap de helft van de tijd om de drilwerken die ze er uitvoeren niet te horen. Als ik die zakjes niet zo nodig had, trok ik de naald uit mijn arm en ging ik ter plekke lopen. Het kabaal is bij momenten onhoudbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten