Spoedafspraak bij de huisarts. Die keelpijn is niet te doen en dit heeft niets te maken met ME/CVS vermoed ik. Net een steen onder mijn adamsappel.
's Morgens is het te doen maar hoe vermoeider ik ben, hoe pijnlijker het wordt. Zelfs een graadje hogere lichaamstemperatuur dan gewoonlijk. Mijn stabiele 36,1 (dankzij de neuraal therapie) schommelt tegen de 37° rond de middag.
De huisarts vermoedt een ontsteking van de schildklier en prikt bloed. De brave man prikt ernaast door mijn plagerijen. "Prikt u zo goed als mijn moeder (verpleegster) want babbelen dat kan u wel?" Dat zal me leren ...
De namiddag terug onder de dons om bij te tanken. Mijn lichaam komt blijkbaar terug in het ritme van voor de ziekte-uitbraak van 31 aug jl.
Voormiddag wakker en kalm actief, namiddag slapen, vooravond rusten in de zetel, idealiter om 21 uur slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten