Knallende hoofdpijn deze ochtend. Eigen schuld, ik had niet aan die noedels mogen toegeven. Wachten dus maar tot ze uit mijn lichaam zijn. De darmen protesteren ook in de vorm van een luidgerekte kramp tot boven mijn heupen. Het zal me leren. Nooit meer, nog liever doodgaan van de honger.
Een vriendin gaat deze middag zwemmen met de jongste. Mijn goede voornemen om onder de dons te kruipen en bij te tanken, zijn een maat voor niets. De pyama heb ik nog aan maar een laptop in bed met internetverbinding blijken de duivel zelve. Vechtend tegen de slaap zapt mijn geest van het ene bericht naar het andere.
Tegen valavond ben ik afgepeigerd en klaar voor de sloop. De jongste kan naar zijn bedverhaaltje fluiten want stemkracht om te spreken is inmiddels met de noorderzon verdwenen. Als tegenprestatie lig ik op zijn bed en vertelt hij zijn wederervaren van de dag.
Zo kom ik te weten dat de jongens een lamp hebben kapotgegooid. Vooral het geluid dat hij nabootste was hilarisch. Zou ik dit ook te weten zijn gekomen als ik de tijd niet had genomen om naar zijn verhaal te vragen en te luisteren?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten