Het gaat de goede richting uit heb ik het gevoel. Sinds korte tijd kan ik naar muziek luisteren. Wat een plezier! Weer een stuk isolement verbroken.
De draadjes van de computer in mijn hoofd worden één voor één verbonden. Het heeft een eeuwigheid geduurd maar deze kan ik echt wel waarderen. Die doodse stilte om in te leven is tergend.
Ik draai nu zelf de radio in de auto aan en ontdek zenders en groepen die er vroeger niet waren. Een gat in mijn cultuur.
Vandaag is het "mama = taxi-dag". De ritjes zijn kort. In totaal 4 x 2 km. Zelfs een boodschap kan er nog af in de winkel ernaast. Hubby blijkt weer pech te hebben met de trein. Ik begin alvast te koken. Ook dat is een vooruitgang.
Blij dat de dag voorbij is!
Vanavond probeer ik de slaapmedicatie eens te laten. Ik neem ze nu reeds 11 maanden en slechts 1/8 van een pilletje om door te slapen. Je ziet dat ding nauwelijks liggen. Als een junk lig ik die pil te versnijden, zo klein. Misschien lukt het ook wel zonder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten