Vandaag is extra rustdag. Morgennamiddag heb ik afgesproken bij een vriendin met de jongste dus we sparen elke stap.
De pijn trekt feller door mijn armen tot in mijn handen, de rekoefeningen verlichten tijdelijk. Ik kneed mezelf waar ik kan. Hubby moppert dat hij me niet meer vastpakken, ik plooi dubbel onder elke knuffel.
Mieren kruipen onder leden, hoofdpijn achtervolgt me overal.
Geen mentale inspanning vandaag, mijn hersenpan pruttelt nog na van de inspanning de afgelopen dagen. Alleen een wasmachine kan op mijn goedkeuring rekenen. Veel hersencellen moet ik daarvoor niet gebruiken. De moderne machines zijn voorgeprogrammeerd. En was ophangen, is een vorm van stretchen.
De musjes in de voortuin worden mijn spektakel. De voorbijkomende sportwandelaars en fietsers worden benijd. En boekje over interieur moet inspiratie leveren voor de kale muren. Langzaam vallen de ogen toe. Tot de wekker gaat.
Hubby komt niet thuis eten vandaag. Een last minute verwittiging via sms. Koken met lege batterijen.
De ontgiftingskuur houdt in zoveel mogelijk medicatie te mijden. Vanavond geen slaapmedicatie dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten