Het uur van de waarheid is aangebroken. Medische verzorging is een recht op papier. In de praktijk durft het al ineens anders uit te draaien. Vandaag zitten we klem in monopolitische medische wanpraktijken waarbij patiënten en bepaalde artsen de volle pot betalen.
Is het geen basisprincipe in de geneeskunde dat een patiënt vrij is in het kiezen van zijn arts, het recht heeft om te weten en de meest aangepaste behandeling zou moeten kunnen krijgen om optimaal te functioneren? Deze elementaire menselijke voorwaarden worden hoe langer hoe meer met de voeten getreden. Een patiënt kan dezer dagen blijkbaar noch zijn arts kiezen noch verzekerd zijn van de behandeling die zijn conditie het best zal verbeteren.
Wat is het nut van een algemene ziekteverzekering als men chronisch zieken schrapt en hun behandelende geneesheren wegpest? Welke zin heeft het als mensen geen vrije keuze meer kunnen maken tenzij ze vallen binnen het plaatje van door de ziekenzorg georchestreerde belangenconflicten en twijfelachtige wetenschap?
Laten we ervan uitgaan dat onze medische autoriteiten allemaal mensen met goede bedoelingen zijn die sterk gemotiveerd zijn om ons te helpen en niet aan ons te kwetsen. Stel nu dat u een arts heeft gevonden die – in tegenstelling tot zijn collega's - uw gezondheid heeft kunnen verbeteren. U lijdt aan een ziekte die wordt ontkend. Het ware beter geweest dat u uw rug had gebroken of kanker had. Ze hebben evengoed gevolgen voor de rest van uw leven maar u wordt ten minste au serieux genomen.
En op een dag is die succesvolle arts een doorn in het oog van de ziektezorg. Want deze arts behandelt een ziekte die geclaimd is door mensen zonder geweten. Echte vrijheid in deze ziekte is echter beperkt door overheid gefinancierde behandeling en onderzoek die telkens weer hetzelfde deuntje herhalen. Niets innoverend komt uit die praatbakken. Het zal u dan ook niet verbazen dat het steeds dezelfden zijn die uit deze vetpot graaien. De succesvolle behandeling is plots kwakzalverij want wetenschappelijk niet bewezen. Hoezo, is ons leven dan niets waard? Bestaan wij niet? Zijn wij gedoemd om levenslang bedlegerig te zijn? Bestaat het woord levenskwaliteit in de bijbel van de artsen? Stopt kritisch denken zodra men zijn diploma van arts heeft? Je zou het haast geloven.
Het proces tegen dr. Coucke is een proces tegen alle ME/CVS patiënten. Het betekent het einde van de vrije keuze van arts, behandeling en een ontkenning van de ziekte ME/CVS in het algemeen.
Laten we duidelijk zijn, niet iedereen heeft de behandeling van Dr Coucke nodig en dat beweert hij ook niet. Hij zoekt wel naar een mogelijke oorzaak en helpt indien nodig. Wat een arts betaamt en waar zijn collega's van de ziekenfondsen ook mee instemden.
De orde der geneesheren is bemand door mensen die een nauwe banden hebben met de CVS-referentiecentra alsook de ziekenfondsen. Wetende dat er inmiddels tienduizenden patiënten zijn die ME/CVS hebben en dat het zeer lang duurt vooraleer men van de acute fase in de chronische fase evolueert, is de som snel gemaakt.
Operatie “Stop kritisch denken” mist zijn effect niet. Het merendeel van de medische sector, de regering, de bevolking en de media is er inmiddels van overtuigd dat de oorzaak bij de patiënt ligt. Niets is minder waar, de grootste specialisten ter wereld hebben inmiddels alle bewijzen op tafel gelegd.
Het dramatische gevolg is wel dat de regering bespaart waar ze kan. Het uitsluiten van artsen is de volgende stap in een financieel construct om de geldkraan dicht te draaien.
Wat ze blijkbaar niet beseffen is dat deze door geldpolitiek desastreuze gevolgen voor de volksgezondheid zal hebben. Daar liggen ze echter niet wakker van. Tegen dan is hun mandaat verlopen en zitten ze veilig op een andere ministerspost of in de oppositie. Met een beetje geluk is tegen dan ook een mogelijke rechtszaak niet meer mogelijk wegens verjaring van de feiten. Zolang ze de ziekte uit de boekjes kunnen houden, zitten ze veilig. Al is dat zelfs een aanfluiting van de wet want de ziekte ME is reeds sinds 1969 erkend door de Wereldgezondheidsorganisatie en geclassificeerd als neurologische aandoening onder de code ICD10 G93.3.
Men zou de psychiaters en beleidsvoerders die er alles aan doen om de ziekte M.E. niet medisch te behandelen kunnen vergelijken met de despoten in de Arabische wereld. Alleen maar hypocrisie. Zolang ze aan de macht zijn, rijven ze geld binnen. Handjes worden geschud op topniveau, onderzoeksfondsen gaan steeds naar dezelfden, kranten schrijven meningen i.p.v. feiten, vriendjespolitiek houdt hen in het zadel. Ons kent ons. De duizenden patienten worden jarenlang onderdrukt, alle smeekbeden genegeerd.
Hoezo democratie?
Het is tijd om samen te komen als vreedzame krijgers wiens missie het is om de ziel van de geneeskunde te redden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten