De vuilkar heeft maar een deel van het grofvuil meegenomen gisteren. Mijn voortuin is herschapen in een zigeunerkamp en het zag er al zo armoedig uit. Mijn buren met hun deftige oprit steken schril af tegen onze verwilderde haag en gras met kale plekken. Ik kijk het met lede ogen aan.
Mijn fysieke kracht laat niet toe om er iets aan te veranderen en hubby is niet gemotiveerd om er iets aan te veranderen.
Latoflexen, een kapotte grasmaaier, ... het staat nu allemaal te pronken voor mijn deur. Ik vang bot bij de eerste zoon. Hij wil ze niet in de auto steken en mee naar het containerpark gaan. Zijn spelconsole werkt hypnotiserender dan een boze moeder. Enkele uren later probeer ik het opnieuw met de andere zoon. Die wil wel.
Tot mijn aangename verrassing blijf ik op de been zonder rare nevenverschijnselen. Ik voel me zelfs redelijk goed. Wat is dat lang geleden. Ik was vergeten hoe dat voelde! Zou de verhoging van de LDN er iets met te maken hebben?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten