Extra vroeg gaan slapen gisteren. Deze ochtend het nieuwe ritueel opnieuw uitgevoerd.
Opstaan, rijstmelk met vitamines en medicatie innemen en dan een oud paar schoenen aan om een rustige wandeling tot achterin de tuin te doen om de organen rustig wakker te masseren.
Op het zonnigste plekje voorzichtige rekoefingen doen en dan terug naar binnen.
Tot voor kort kon ik zelfs niet in de tuin komen, dus nu geniet ik er dubbel van. Wie weet hoe lang kan ik hier nog blijven wonen? Vroeger was ik de kostwinner maar het duurt verdomd traag om een normaal niveau terug te winnen.
Naar het schijnt is het bos vlak achter onze tuin prachtig maar daar ben ik nog niet ingeraakt. Ik moet een soort beekje over en springen is een conditieniveau dat ik nog niet beheers.
Het is halfeen en ik heb nog steeds geen douche genomen. Het zal voor een andere keer worden. De hangmat wacht. Mijn lichaam weegt als lood. Mijn voeten slepen over de grond. Hubby moedigt me aan een dekentje mee te nemen.
Het is halfvier als ik uit de diepe slaap ontwaak. Alle spieren doen pijn. Na een uur zit het wat losser maar ik zit nog in de zetel. Ik poog wat te lezen en een spelletje te spelen met de jongste.
Dan is het etenstijd. Hubby treuzelt, ik heb honger. Spaghetti met tomatensaus en andijvie. Simpel en voedzaam. Een paar schijfjes komkommer in ieders bord doet de rest. Niemand gaat dood van de honger vanavond.
De jongste wil nog een spelletje spelen. Oh help, niet nu. Ik kom wel zingen aan je bed. Dat kan ik nog net. "Vogeltje gij zijt gevangen, ..."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten