Nieuwe reeks powerbaxters in het dagziekenhuis. De eerste verpleegster prikt verkeerd. Mijn aders lopen nochtans als blauwe rivieren rijkelijk onder mijn huid. De tweede verpleegster blijkt een botte naald te hebben. Dit heb ik nog niet eerder meegemaakt, de naald prikt niet eens door mijn vel.
Een martelpoging komt in de buurt van deze prikoperatie en ik vraag met aandrang de procedure stop te zetten en de zetel plat te leggen. Mijn huidskleur zou de gelijkenissen met een melkfles doorstaan hebben. De bloeddruk wordt voor de zekerheid gemeten en bevestigt de kleur, 8 op 5.
Ik blijf ondanks de pogingen gemotiveerd vanwege de vorige baxtersessies. Ze gaven me 24 uur extra energie en minder ziektegevoel. De internist opperde dat in een ideale wereld ik twee weken continue aan een infuus zou moeten hangen om beter te kunnen worden. Waarom niet 's nachts een baxter en dan overdag kunnen leven ...
Volgens zijn laatste testen mis ik 5,5 kilo spiermassa om aan mijn minimumgewicht te komen. Qua vet- en vochtgehalte was het in orde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten