Liggend in bed doch fris en helder in het hoofd. Ik profiteer ervan om te schrijven. Het verstikkende ziektegevoel is weg. Een paar uur slapen rond de middag en dan even naar buiten om te genieten van de eerste lentestralen en goed gezelschap. Verloren tijd inhalen.
De weg is opgebroken en mijn orientatiegevoel verdwijnt in het niets. Even denk ik hopeloos te laat aan te komen wanneer plots een wegwijzer me op het juiste pad zet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten