7Afspraak bij een bekende reumatoloog.
Hij :“Waarom bent u hier?”
Ik: “Ik ben al een aantal jaren ziek en wil me laten testen op lupus en anti-phospholipidensyndroom.” Wegens positieve ANF in mijn laatste bloeduitslagen.
Hij: “Wat heeft u dan?”
Ik: “M.E.”
Wat volgt, is een triestige vaststelling dat er een hardnekkige overtuiging heerst in het medische korps dat:
1) wij lijden aan een fysieke depressie
2) dit op te lossen valt door hoge dosissen anti-depressiva om de serotonine in de hersenen terug in evenwicht te brengen + bewegingstherapie
3) en dat velen onder ons “een diep (vooral die klemtoon) trauma” te verwerken hadden
Mijn tegenargument dat ik op een forum daar (anti-depressiva) nog geen enkel bewijs van had teruggevonden, was dat zijn patienten hun succes niet aan de grote klok gingen hangen.
Waarom half Afrika dan geen CVS had, daar reageerde hij niet op, want die hebben toch ook allemaal een trauma die vrouwen door uitbuiting, verkrachting, honger en stervende kindjes?
Ik wil gerust geloven dat er in de groep van CVS’ers mensen zijn wiens neuro-endocrinologisch systeem volledig tilt is geslagen door jarenlange emotionele en fysieke overbelasting, noem het een trauma, noem het te hard werken, noem het niet aan jezelf denken, ... en dat dit dan leidt tot een fysieke depressie waarbij het lichaam zegt; ik geef het op want dit gaat me te ver.
Dat zijn mensen die willens nillens moeten leren luisteren naar de signalen van hun lichaam.
Dit lijkt me een subgroep te zijn van CVS’ers die mits graduele therapie langzaam maar zeker terug aan
de slag kunnen gaan eenmaal de schade hersteld.
Maar staar jezelf ajb niet blind op die groep want je vergeet een andere belangrijke groep.
Man man man, wat volgde was nog net geen scheldpartij.
"Jij komt mijn tijd verdoen, doodzieke patienten stonden reeds maandenlang op mijn wachtlijst (nu ja ik heb ook netjes mijn beurt afgewacht), dit was een consultatie en geen plek om je mening te komen verkondigen, al die specialisten wisten toch wel waar ze bezig met waren, jij weigert om anti-depressiva te slikken dus jij wil niet genezen, ..."
Degene die rustig bleef, was ik. Hij bleef razen tot ik een paar keer herhaalde dat zijn punt duidelijk was.
Dat is de beste les dat ik aan heel die discussie heb overgehouden. Hij verweet mij dat ik de wereld niet aankon. Het tegendeel is waar. Hij was de stresskip bij uitstek.
Weer een bewijs dat de LDN zijn werk goed doet. De endorfinen regelen de stressweerstand en bevorderen positieve reacties. Je wordt emotioneel weer stabieler. Enkele maanden geleden zou ik dergelijk gesprek niet aangekund hebben.
Als afscheidscadeau een lijst gegeven van websites met LDN informatie. Hij kende het nog niet. Eens zien hoe hij me volgende keer ontvangt.
Gisteren na zes weken de dosis LDN verhoogd en nu 0,5 mg. Geen extra klachten deze ochtend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten