De nacht was rampzalig. Een slapeloos kind dat mijn bed onveilig maakte, een hongerige mug, een lawaaierige hubby en tiener die van een feestje thuiskwamen, een andere tiener met een diepe snee in zijn voet om drie uur 's nachts.
Doe daar de nodige cocktail van slaapmiddel, pijnstiller en LDN bij en je weet dat ik als een zombie door het huis zwalpte.
Geradbraakt en met een lichaam dat een gevaarlijk diep dof broeierig gevoel uitstraalt, sta ik op. Geen enkele andere kwaal geeft dit gevoel. Even was ik het vergeten maar nu friste het ongenadig mijn geheugen op.
Het is al voorbij 9u00. Alles deed bovendien weer pijn.
Mijn geduld is beperkt en ik breng de jongste naar de kinderopvang. Zelfs de boterhammen smeren valt me zwaar vandaag. Eenmaal thuis ga ik terug naar bed en zet de wekker op 13u50. Vandaag komt een jeugdvriendin langs die ik in anderhalf jaar niet meer heb gezien. Het is niet de moment om af te bellen.
Ze is zelf patient bij Dr Coucke wegens lupus, epilepsie en fibromyalgie en na enkele maanden fel verbeterd van vermoeidheids- en pijnklachten. Haar moeder na twintig jaar CVS gesukkel en twee jaar rolstoel, loopt nu ook weer "gezond" rond.
De baxters van Dr Coucke werken duidelijk. En dat zonder cortisone. Als ik haar daar zo fit en vol rondingen in de zetel zie zitten, denk ik, misschien moet ik wel eens een afspraak maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten