Afspraak bij de osteopaat en huisarts.
De osteopaat wil de schedel manipuleren zodat mijn hoofdpijn daalt en de energie verhoogt. Hij voert de druk tussen de schedelplaten op, mijn hoofd voelt als een snelkookpan, het duurt net iets te lang voor hij terug loslaat en het hersenvocht vrijelijk stroomt. Nog een keertje proberen, ...
Laat maar zitten, vandaag is geen goed moment. Vorige keer werkte het prima, vandaag niet. De platen bewegen goed horizontaal maar niet verticaal, zegt ie. Dat er iets niet goed werkt, had ik allang door! Ik krijg mijn ogen nauwelijks open.
Mijn rugspieren worden onder handen genomen. Komt goed uit. De pijn die de laatste weken exponentieel is gestegen, voelt aan als een zandzak die ik moet meesleuren.
De ligpijn is terug. Het gevoel dat je door de matras zakt als je gaat liggen ook. Je weet met je armen en schouders geen blijf. Je heupen en knieën lijken uit je vel te steken als je erop ligt.
Ik kom toch iets fitter buiten.
De bureaulamp bij de huisarts schijnt pijnlijk in mijn ogen. Of hij die even uit wil doen? Niemand had daar eerder een opmerking over gemaakt? Dat zijn dan allemaal brave patienten!
Tot mijn kwartje valt als ik thuis ben. Niemand had last van die lamp. Ik kan niet tegen licht met die schele hoofdpijn.
Zijn advies is om naar Prof Van Broeckhove te gaan in UZA met wederkerende M.E. verhaal in de familie.
Misschien kan zij helpen. Hoop doet leven ... als ik maar beter kan worden en dit deeltijdse leven achter de rug kan laten.
Stoelen en zetels in een stille omgeving verraden hoe moe je bent. Dan luister ik weer naar mezelf. De bekende klop van de hamer overvalt me. Een bed wenkt. De wekker wekt. Het is 17 uur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten