Ik heb me helemaal overslapen. Te laat voor de judo. Niet zo erg. Deze namiddag zijn we uitgenodigd op een verjaardagsfeest. Ik kan niet naar alle gelegenheden op één dag.
Iedereen zit rond de tafel en smult taart. Allemaal fijne mensen. Bekende en onbekende gezichten.
Af en toe komt de drukte van de mensen en het lawaai op me af als een stoomtrein. Enkele uurtjes later zegt hubby dat het tijd is om naar huis te gaan. Ik stel uit maar dan de klop van de hamer. Alles draait, wordt zwart, te veel prikkels.
Toch een heerlijke dag gehad. Mijn eerste feest van het jaar. Het geeft kleur aan je leven.
Ik was bekaf tussen de massa maar zodra ik in bed lag, kon mijn brein weer helder functioneren. Een kluizenaarsleven strookt echter niet met mijn persoonlijkheid.
Toch helder in mijn bed gelegen tot middernacht, niet te geloven. Enkele uren daarvoor overwoog hubby nog om mij naar de auto te dragen. De recuperatie gaat snel zodra ik in mijn time-out zone plat lig.
Als onze artsen evenveel inspanning leverden om een oplossing te vinden als wij om te leven, waren wij allang genezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten